Αγαπημένος Ράλλης Κοψίδης! (στην Ι. Μ. Πεντέλης).

 Έχω ακούσει κατά καιρούς από αρκετούς αρνητικά ή μετριοπαθή σχόλια για τη δουλειά αυτού του εξαιρετικού, λαϊκού ζωγράφου.

Για μένα αποτελεί έναν από τους γνησιότερους εκφραστές και συνεχιστές της (μετα-)βυζαντινής τέχνης στη σύγχρονη εποχή. Ηθελημένα 'αφελής' στην έκφρασή του, βαθιά κατανυκτικός, απλοϊκός στα καλλιτεχνικά του μέσα, με 'γραφή' πλούσια και διακοσμητική, με μια γλώσσα εικαστική, όσο απλοϊκή, άλλο τόσο περιγραφική και σαφή στα νοήματά της, με ένα έργο που αποπνέει έντονα βιωματική σχέση με τη ζωή και τα πράγματα, τόσο της Εκκλησίας, όσο και της Τέχνης, "παραμυθίας πρόξενος", συνεχιστής των παλιών 'ζγουράφων' της περιόδου της τουρκοκρατίας στον ελλαδικό χώρο. Τόσο πιστός στην Παράδοση, με απόλυτη συνέπεια στα πρότυπά του (που ξεκάθαρα τα αναγνωρίζεις πίσω από τη ζωγραφική του), όσο και πρωτότυπος, μοναδικός, ιδιο-πρόσωπος.

(Μικρά ψελλίσματα του καλοκαιριού για έναν άσημο γίγαντα, που έφυγε χωρίς την αναγνώριση, που του έπρεπε...). Αιωνία του η μνήμη!

 Μποκος ξενοφωντας

Τον έκαψε η αγιογράφηση του ουνιτικού ναού των Αθηνών ,στο Σαμπεζί την βάση του οικουμενικού πατριαρχείου στην Ελβετία   στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών!