Δικαιώθηκε έπειτα από σχεδόν 60 χρόνια ο αγώνας περίπου 80
κάτοικων σε ένα ιστορικό χωριό του Σουλίου στην Ήπειρο, τα Πλατάνια,
καθώς κατάφεραν να επανέλθει η παλιά του ονομασία «Τσερίτσανα» ως τιμή
στην ιστορία του τόπου και τις θυσίες των ανθρώπων του.
Το χωριό είχε μετονομασθεί το 1954 σε Πλατάνια και από το 1963 είχε αρχίσει ο αγώνας των κατοίκων για να επανέλθει το ιστορικό του τοπωνύμιο «Τσερίτσανα».
Συνεργεία της Περιφέρειας Ηπείρου αντικατέστησαν την Τρίτη τις ταμπέλες στην είσοδο και την έξοδο του χωριού, αλλά και κατά μήκος της διαδρομής από τα Ιωάννινα, μετά το «πράσινο φως» που άναψε για τη μετονομασία του οικισμού το περασμένο Ιανουάριο το Συμβούλιο Τοπωνυμιών του υπουργείου Εσωτερικών.
«Είναι μια ιστορική δικαίωση. Το 1954 η κοινότητα μετονομάστηκε για λόγους εθνικούς σε Πλατάνια, στo πλαίσιo εξελληνισμού των τοπωνυμίων της επικράτειας, καθώς εσφαλμένα είχε θεωρηθεί ότι είχε σλαβική ρίζα» λέει ο πρόεδρος του χωριού Τσερίτσανα Κώστας Παππάς.
Η αλλαγή αυτή ουδέποτε έγινε αποδεκτή από τους ντόπιους και δεν τέθηκε ποτέ σε καθημερινή χρήση μεταξύ των κατοίκων, οι οποίοι επέμεναν στις ιστορικές καταβολές του ονόματος «Τσερίτσανα», ενώ επανειλημμένα υπέβαλλαν αιτήματα για την επαναφορά του τοπωνυμίου.
Στο αγώνα των λιγοστών κατοίκων όλα αυτά τα χρόνια στάθηκαν δίπλα τους μεταξύ άλλων τόσο το πανεπιστήμιο Ιωαννίνων όσο και ο δήμαρχος Δωδώνης Χρήστος Ντακαλέτσης.
Στο υπόμνημα που κατέθεσε η Δημοτική Αρχή ενώπιον του Συμβουλίου Τοπωνυμιών έγιναν εκτενείς αναφορές στην ιστορική πορεία της περιοχής, «η οποία είναι αδιάκοπη, τεκμαρτή και μακραίωνη, καθώς ταυτίζεται με την πορεία της Αρχαίας Δωδώνης, της Βυζαντινής Ηπείρου, του Σουλίου, της απελευθέρωσης των Ιωαννίνων, της Κατοχής, της Αντίστασης και επιτάσσει την επαναφορά του ονόματος Τσερίτσανα».
Ζητούν αλλαγές και στους χάρτες
Όπως εξήγησε ο Κώστας Παππάς, ναι μεν έγινε το πρώτο βήμα με την αλλαγή των ταμπελών, όμως δεν αρκεί αυτό. «Περιμένουμε να αλλαχθούν οι χάρτες, οι σφραγίδες και όλα τα επίσημα έγγραφα και η αλληλογραφία του ιστορικού οικισμού» είπε ο πρόεδρος του χωριού.
Τo χωριό Τσερίτσανα, το οποίο βρίσκεται σε υψόμετρο 780 μ., αποτέλεσε σημείο αναφοράς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της γερμανικής Κατοχής, ενώ πλήρωσε ακριβά το τίμημα της Aντίστασης. Γερμανικές δυνάμεις κατέστρεψαν ολοσχερώς τις κατοικίες του χωριού, σε ποσοστό που προσεγγίζει το 80%. Το αίτημα των γερμανικών αποζημιώσεων παραμένει ανοιχτό για τον Δήμο Δωδώνης και αναπόσπαστο μέρος του αποτελούν τα Τσερίτσανα.
πηγή
Το χωριό είχε μετονομασθεί το 1954 σε Πλατάνια και από το 1963 είχε αρχίσει ο αγώνας των κατοίκων για να επανέλθει το ιστορικό του τοπωνύμιο «Τσερίτσανα».
Συνεργεία της Περιφέρειας Ηπείρου αντικατέστησαν την Τρίτη τις ταμπέλες στην είσοδο και την έξοδο του χωριού, αλλά και κατά μήκος της διαδρομής από τα Ιωάννινα, μετά το «πράσινο φως» που άναψε για τη μετονομασία του οικισμού το περασμένο Ιανουάριο το Συμβούλιο Τοπωνυμιών του υπουργείου Εσωτερικών.
«Είναι μια ιστορική δικαίωση. Το 1954 η κοινότητα μετονομάστηκε για λόγους εθνικούς σε Πλατάνια, στo πλαίσιo εξελληνισμού των τοπωνυμίων της επικράτειας, καθώς εσφαλμένα είχε θεωρηθεί ότι είχε σλαβική ρίζα» λέει ο πρόεδρος του χωριού Τσερίτσανα Κώστας Παππάς.
Η αλλαγή αυτή ουδέποτε έγινε αποδεκτή από τους ντόπιους και δεν τέθηκε ποτέ σε καθημερινή χρήση μεταξύ των κατοίκων, οι οποίοι επέμεναν στις ιστορικές καταβολές του ονόματος «Τσερίτσανα», ενώ επανειλημμένα υπέβαλλαν αιτήματα για την επαναφορά του τοπωνυμίου.
«Από το χωριό μας, τα Τσερίτσανα, ξεκίνησε η απελευθέρωση των Ιωαννίνων. Και αυτό δεν πρέπει να ξεχαστεί. Οι γυναίκες του χωριού ανέβηκαν το 1913 στην κορυφή του βουνού Ολύτσικα κουβαλώντας αποσπώμενα κανόνια με τον Ελληνικό Στρατό. Εκεί τα κανόνια συναρμολογήθηκαν και χτύπησαν το Μπιζάνι, ανοίγοντας τον δρόμο για την απελευθέρωση της πόλης των Ιωαννίνων, η οποία βρίσκονταν υπό τουρκική κατοχή» πρόσθεσε ο Κώστας Παππάς, τονίζοντας ότι στον δρόμο για την αλλαγή του ονόματος από Πλατάνια σε Τσερίτσανα υπήρξαν πολλές απορρίψεις στο αίτημα αυτό.Το 1986 το ΥΠΕΣ με το σκεπτικό ότι «το όνομα Τσερίτσανα είναι ιστορικώς καταξιωμένο, έχει ιστορική ύπαρξη και επομένως συντρέχουν οι ιστορικοί λόγοι επαναφοράς του» είχε εγκρίνει την επαναφορά στην ιστορική ονομασία. Ωστόσο, για λόγους γραφειοκρατικούς δεν εκδόθηκε η οριστική απόφαση.
Στο αγώνα των λιγοστών κατοίκων όλα αυτά τα χρόνια στάθηκαν δίπλα τους μεταξύ άλλων τόσο το πανεπιστήμιο Ιωαννίνων όσο και ο δήμαρχος Δωδώνης Χρήστος Ντακαλέτσης.
Στο υπόμνημα που κατέθεσε η Δημοτική Αρχή ενώπιον του Συμβουλίου Τοπωνυμιών έγιναν εκτενείς αναφορές στην ιστορική πορεία της περιοχής, «η οποία είναι αδιάκοπη, τεκμαρτή και μακραίωνη, καθώς ταυτίζεται με την πορεία της Αρχαίας Δωδώνης, της Βυζαντινής Ηπείρου, του Σουλίου, της απελευθέρωσης των Ιωαννίνων, της Κατοχής, της Αντίστασης και επιτάσσει την επαναφορά του ονόματος Τσερίτσανα».
Ζητούν αλλαγές και στους χάρτες
Όπως εξήγησε ο Κώστας Παππάς, ναι μεν έγινε το πρώτο βήμα με την αλλαγή των ταμπελών, όμως δεν αρκεί αυτό. «Περιμένουμε να αλλαχθούν οι χάρτες, οι σφραγίδες και όλα τα επίσημα έγγραφα και η αλληλογραφία του ιστορικού οικισμού» είπε ο πρόεδρος του χωριού.
Τo χωριό Τσερίτσανα, το οποίο βρίσκεται σε υψόμετρο 780 μ., αποτέλεσε σημείο αναφοράς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της γερμανικής Κατοχής, ενώ πλήρωσε ακριβά το τίμημα της Aντίστασης. Γερμανικές δυνάμεις κατέστρεψαν ολοσχερώς τις κατοικίες του χωριού, σε ποσοστό που προσεγγίζει το 80%. Το αίτημα των γερμανικών αποζημιώσεων παραμένει ανοιχτό για τον Δήμο Δωδώνης και αναπόσπαστο μέρος του αποτελούν τα Τσερίτσανα.
πηγή
5 σχόλια:
Θέλει προσοχή το πράγμα .
Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι φαίνονται εντάξει,
αλλά οι εποχές
είναι πονηρές.
Οπως παλιότερα κάποιοι γηγενείς
"κατα λάθος" ονομάστηκαν Ινδιάνοι
(Indian=Ινδός)
και οι έποικοι αμερικάνοι κι άντε μετά να βγάλεις άκρη με τον..."δαίμονα του τυπογραφείου",
ποιός είναι ο... περισσότερο ντόπιος.
Θέλει λοιπόν
και ΝΟΥ και ΓΝΩΣΗ,
(διπλή και
γιατί όχι, τριπλή μερίδα).
Έχει καταστραφεί η τοπωνυμια στην Ελλάδα με τις άστοχες "ελληνοποιησεις". Γεμίσαμε Καλλιθέες, Πλατάνια και Χλοες. Παλιά μεσαιωνικά τοπωνύμια, από αιώνες πριν έρθουν οι Τούρκοι, πετάχτηκαν στα άχρηστα ως σλαβικα και αρβανιτικα. Ε λοιπόν, και Σλάβους είχαμε και Αρβανίτες είχαμε και έχουμε. Όλοι αυτοί εξελληνιστηκαν χάρις στη δυνατή μαγιά της ελληνικής κουλτούρας και της Ορθοδοξίας. "Γραικωση" το ονόμαζε ο αυτοκράτορας Λέων Στ' ο Σοφός.
Χριστιανοί κι ορθόδοξοι όντες,
και από τα πολύ
μικρά τους στις
ακολουθίες,
η ελληνική γλώσσα
έγινε γι αυτούς αγαπημένη μάνα.
Οπως στού κυρ Αλέξανδρου τα διηγήματα η τοπικη δημώδης
ντοπιολαλιά πάει χέρι-χέρι με μια
λόγια γλώσσα με ρίζες βαθειές μεσ'στα βιβλία που από μικρο παι δί είχε αγαπήσει
στ αναλόγιο της εκκλησίας του ιερέα πατέρα του.
Κατάγομαι από Αρβανίτες της Αττικής και οι λόγιες εκκλησιαστικές παροιμιώδεις φράσεις βρίσκονταν ανάκατες συνεχώς στο στόμα τους με τα ρωμέικα και τ' αρβανίτικα,όλα μαζί δεμένα σε μια γλώσσα ατόφια, όλα μαζί ενα πράγμα σαν το
μικρο εκκλησάκι (τον Αγιο Ελευθέριο) δίπλα απ τη Μητρόπολη των Αθηνών.
Έχει και πολλά αρβανιτικα διάσπαρτα στο έργο του ο Παπαδιαμάντης. Όπως στο "Θαυμα της Καισαριανής".
Το χωριό αυτό υπήρξε ανέκαθεν Ελληνικό, Ελληνόφωνο και οι κάτοικοι Ορθοδοξοι Χριστιανοί. Ας είμαστε προσεκτικοί όταν βλέπουμε παντού ύποπτους.. Γιατί κάθε κακόβουλος δε θα ψάξει να βρει τα Τσερίτσανα για να πει την ανοησία του γιατί υπάρχει η Τσαριτσάνη, ΤΟ μΕΣΟΛΌΓΓΙ, το Μέτσοβο, η Σαντορίνη, το Καστελόριζο, το Κιλελέρ κλπ κλπ Την προσφορά του χωριού στους εθνικούς αγώνες περιγράφει ο Βασίλειος Βακάλης στο βιβλίο του "ΑΝΤΡΙΣΣΕΣ" ΑΘΗΝΑ 2006.
Δημοσίευση σχολίου