Δύο σχήματα.

 

Απόστολος Σαραντίδης

Μη ρητορικό ερώτημα: Τι είναι ασυγκρίτως πολυτιμότερο, το παιδί μας ή η Ορθόδοξη πίστη μας;

1. Μία οικογένεια με μοναχοπαίδι. Μονάκριβο. Αγαπημένο.
2. Κάποια στιγμή το παιδί αρχίζει να παρενοχλείται από κακόβουλο αξιωματούχο. Οι γονείς σιωπούν. Μερικοί γείτονες αρχίζουν να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει.
3. Στη συνέχεια προπηλακίζεται. Οι γονείς σιωπούν. Κάποιοι γείτονες με ανώτερη θέση αρχίζουν να διαμαρτύρονται.
4. Κατόπιν το τραυματίζει. Οι γονείς σιωπούν. Περισσότεροι γείτονες διαμαρτύρονται.
5. Έπειτα καταλήγει από τα πολλαπλά χτυπήματα στο νοσοκομείο και οι γείτονες αρχίζουν να συζητούν καθ’ ομάδες. Οι γονείς εξακολουθούν να σιωπούν παρά την αναταραχή που έχει δημιουργηθεί και τη σοβαρότητα της κατάστασης.
6. Αρκετοί γείτονες πλέον αρχίζουν να ελέγχουν και να μη χαιρετούν τους γονείς για την αδράνειά τους, ως όφειλαν από τη νομοθεσία και την κοινή λογική. Εκείνοι τούς διώχνουν λέγοντάς τους ότι είναι θέμα της κρατικής αστυνομίας και όχι των γειτόνων.
7. Τελικά ο αξιωματούχος σκοτώνει το παιδί. Οι γονείς σιωπούν. Οι καλοί γείτονες αν και λίγοι, αιφνιδιάζονται.
8. Η αστυνομία και οι εισαγγελείς με πλήθος επιβαρυντικών στοιχείων και τις διαμαρτυρίες τρίτων δεν παρεμβαίνουν.
9. Γείτονες φωνάζουν ότι ο άνθρωπος είναι δολοφόνος και ζητούν την  καταδίκη του. Οι γονείς λένε ότι πρέπει να το πει αυτό και να το κάνει δικαστήριο, ότι είναι δηλαδή δολοφόνος, και τότε μόνο θα είναι, και μάλιστα αν είναι δυνατόν διευρυμένο, Άρειος Πάγος.
10. Στο ερώτημα πώς είναι δυνατόν να γίνει αυτό αν αυτοί οι ίδιοι οι γονείς πρώτοι δεν τον καταγγείλουν, η απάντηση που εισπράττουν είναι, ότι το κράτος ξέρει τι κάνει, να υπακούμε και να έχουμε εμπιστοσύνη στις αρχές του.
11. Στο μεταξύ αυτός κάνει και άλλα κακουργήματα σε άλλους. Το  κράτος δεν κινητοποιείται και δικαστήριο δεν διαφαίνεται αν και δικαστές είναι οι ίδιοι οι γονείς.
12. Τρελό; Παραλογισμός; Είναι δυνατόν; Δεν είναι!


Β. Το δεύτερο σχήμα απλό αλλά όχι απλοϊκό: 
1. Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία με την Ορθοδοξία. Μονάκριβη. Αγαπημένη.
2. Κάποια στιγμή η Ορθοδοξία αρχίζει να παραχαράσσεται από κακόβουλο αιρετίζοντα Πατριάρχη. Οι επίσκοποι σιωπούν. Μερικοί πιστοί αρχίζουν να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει.
3. Στη συνέχεια αλλοιώνεται. Οι επίσκοποι σιωπούν. Κάποιοι ιερωμένοι αρχίζουν να διαμαρτύρονται.
4. Κατόπιν την τραυματίζει πνευματικά. Οι επίσκοποι σιωπούν. Περισσότεροι πιστοί διαμαρτύρονται.
5. Έπειτα καταλήγει από τα πολλαπλά χτυπήματα σε ιερές συνάξεις και συνέδρια κληρικών και λαϊκών. Οι επίσκοποι εξακολουθούν να σιωπούν παρά την αναταραχή που έχει δημιουργηθεί και τη σοβαρότητα της κατάστασης.
6. Κάποιοι ιερωμένοι καταλήγουν σε αποτείχιση από την αίρεση των προϊσταμένων τους για την αδράνεια και τις απαράδεκτες ενέργειές τους, ως όφειλαν από τους ιερούς κανόνες και την κοινή λογική. Οι επίσκοποι τούς διώκουν και λένε ότι αυτό είναι θέμα της διοικούσας εκκλησίας και όχι των πιστών.
7. Τελικά ο Πατριάρχης προδίδει την Ορθοδοξία. Οι επίσκοποι σιωπούν. Το μικρό πιστό ποίμνιο, αιφνιδιάζεται.
8. Η Σύνοδος και οι επίσκοποι με πλήθος επιβαρυντικών στοιχείων και τις διαμαρτυρίες πιστών δεν παρεμβαίνουν.
9. Πιστοί φωνάζουν ότι ο Πατριάρχης είναι αιρετικός και ζητούν την καθαίρεσή του. Οι επίσκοποι λένε ότι πρέπει να το πει αυτό και να το κάνει Σύνοδος, ότι είναι δηλαδή αιρετικός, και μόνον τότε θα είναι, και μάλιστα αν είναι δυνατόν διευρυμένη, Οικουμενική.
10. Στο ερώτημα πώς είναι δυνατόν να γίνει αυτό αν αυτοί οι ίδιοι οι επίσκοποι πρώτοι δεν τον καταγγείλουν, η απάντηση που εισπράττουν είναι, ότι η εκκλησία ξέρει τι κάνει, να υπακούμε και να έχουμε εμπιστοσύνη στις εκκλησιαστικές αρχές.
11. Στο μεταξύ αυτός κάνει και άλλα κακουργήματα στην πίστη. Η εκκλησιαστική διοίκηση δεν κινητοποιείται και Σύνοδος δεν διαφαίνεται αν και συνοδικοί είναι οι ίδιοι οι επίσκοποι.
12. Τρελό; Παραλογισμός; Είναι δυνατόν; Είναι!
Πηγή