Τρία εφιαλτικά σενάρια…

Έλληνες επίσημοι, Τούρκοι επίσημοι, Αμερικανοί …ημιεπίσημοι, επαναλαμβάνουν συνεχώς δημόσια τις τελευταίες μέρες:

ότι «επίκειται» ή «εύχονται να αποφευχθεί», ή «κάνουν ό,τι μπορούν να αποτρέψουν» ελληνοτουρκική σύγκρουση! Το αμέσως προσεχές διάστημα.

Τι παίζει;

* Ο υπουργός Άμυνας της κυβέρνησης Τσίπρα βρίσκεται – προεκλογικά – στις ΗΠΑ.  
Τι παίζει;

* Πριν λίγες μέρες παραιτήθηκε ο Έλληνας ανώτατος αξιωματικός που διαχειριζόταν τις «εμπιστευτικές συνομιλίες με την Τουρκία για τα ΜΟΕ, τα λεγόμενα «Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης».

Κάτι παίζει, έτσι;

* Τέλος, φημολογείται, ότι την προ-περασμένη Κυριακή το βράδυ, όταν φάνηκε η «απροσδόκητα μεγάλη» διαφορά των 9,5 ποσοστιαίων μονάδων μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές (που προεξοφλεί πια, διαφορά τουλάχιστον 15 μονάδων στην βουλευτικές εκλογές!), υπήρξε, λέει διακριτική «παρέμβαση» των ΗΠΑ στο Μαξίμου να επισπευσθούν οι εκλογές.

--Εμείς προσπαθούμε να διαχειριστούμε την επιθετικότητα της ανεξέλεγκτης Τουρκίας εναντίον Ελλάδας-Κύπρου, λένε οι Αμερικανοί. Δεν μπορεί την κρίσιμη αυτή στιγμή η Ελλάδα να είναι «ακυβέρνητη»!

Μ’ άλλα λόγια: μη προκαλείτε με την αδυναμία σας, αυτό ακριβώς που εμείς πασχίζουμε να αποφύγουμε σε βάρος σας.

Αν ισχύει, είναι βέβαιο πως κάτι παίζει!

* Τέλος, ισχυρός «παράγοντας» μέσα στην Ελλάδα, που διατηρεί άριστες σχέσεις με τους Αμερικανούς διαχρονικά – και μέχρι τώρα «χάιδευε» το ΣΥΡΙΖΑ – έκανε, ξαφνικά χθες, «απροσδόκητη» δήλωση υπέρ της ΝΔ!

Κάποιοι… «κακοήθεις» ισχυρίζονται ότι ο ίδιος «μεγαλοπαράγοντας» έχει στενές σχέσεις με την κα Φώφη και μπορεί να την επηρέασε να διώξει το Βενιζέλο από το ΚΙΝΑΛ, πράγμα που αποδεσμεύει πρόσθετο ρεύμα ψηφοφόρων: από το ΚΙΝΑΛ προς τη ΝΔ, πέντε βδομάδες πριν τις εκλογές.

Αν ισχύει αυτό, τότε το «σχέδιο» δεν ήταν να στείλουν το ΚΙΝΑΛ ως «δυνητικό σύμμαχο» του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να στείλουν πρόσθετους ψήφους του ΚΙΝΑΛ προς τη ΝΔ…

Μόλις σας αράδιασα μια σειρά από πρόσφατες ειδήσεις.

Τις περισσότερες τις ξέρετε. Έχουν δημοσιευτεί, άλλωστε, χωρίς διαψεύσεις.

Μια είναι παρασκηνιακή «φήμη». Και μια είναι συνδυασμός «αδιάψευστης είδησης» με «φήμη».

Όλα μαζί ωστόσο – και κάμποσα ακόμα που παρέλειψα– συνθέτουν ένα πολύ δραματικό σκηνικό γύρω από την Ελλάδα - που η ελληνική κοινή γνώμη το αγνοεί.

Ας δούμε τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά:

(Όλα όσα ακολουθούν είναι «υποθετικά». Όχι φανταστικά! Υποθετικά. Υπάρχει μεγάλη διαφορά…)

Πρώτο σενάριο: Ετοίμαζαν θερμό επεισόδιο Τουρκίας – Ελλάδας στο Αιγαίο. Αυτό θα οδηγούσε σε «ελεγχόμενη» σύγκρουση ολίγων ωρών ή έστω ενός 24ώρου. Στο τέλος, με παρέμβαση των Ατλαντικών συμμάχων, τα «δύο μέρη» θα κάθονταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και τελικά θα μοίραζαν αυτά που το Διεθνές Δίκαιο αποδέχεται ως «δικαιώματα» της Ελλάδας και η Τουρκία ζητάει να τα μοιράσουμε. Προσέξτε: ζητά να μοιραστεί μαζί μας τα… δικά μας!

(Πρώην και νυν στελέχη της Κυβέρνησης Τσίπρα, έχουν ήδη «προετοιμάσει το έδαφος»: μην είμαστε… «μοναχοφάηδες», μας είπαν! Εννοώντας, μην επιμένουμε ότι είναι δικά μας τα… δικά μας!)

Φυσικά ο διαμοιρασμός των ελληνικών δικαιωμάτων με την Τουρκία ανοίγει το δρόμο και για ένα αντίστοιχο συμβιβασμό μεταξύ Τουρκίας-Κύπρου.

Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια!

Όλα αυτά βέβαια, επρόκειτο να γίνουν – και να ολοκληρωθούν - μέσα στο καλοκαίρι. Τον Ιούλιο ας πούμε.

Με βασικό σχεδιασμό η Ελλάδα να πήγαινε σε εκλογές τον Οκτώβριο.

Στο μεταξύ η κυβέρνηση Τσίπρα θα προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί την αναπόφευκτη «εθνική συσπείρωση» που θα προκαλούσε η «θερμή κρίση» με την Τουρκία. Και στη συνέχεια θα εμφάνιζε το αποτέλεσμα ως… «θεαματική επιτυχία»: δώσαμε κάτι, αλλά διασφαλίσαμε τα υπόλοιπα και κλείσαμε ένα ακόμα «ανοιχτό εθνικό μέτωπο» πολλών δεκαετιών.

Και πάνω απ’ όλα, αποφύγαμε τον Πόλεμο!

Το γνωστό εθνομηδενιστικό «μέτωπο της Λογικής» θα ανέπεμπε ύμνους προς τον «Ειρηνιστή Τσίπρα»!

Οι ξένες πρεσβείες, θα επαινούσαν διθυραμβικά τον Τσίπρα ως «μεγάλο ηγέτη» και το «ρεαλισμό» της κυβέρνηση του ως «μεγάλη εθνική επιτυχία»!

Κι όσοι διαφωνούσαν θα κατηγορούνταν ως «εθνικιστές» και «πολεμοκάπηλοι»!

Κι έτσι, με ένα σμπάρο τρία τρυγόνια!

(Φανταστείτε, κάπου εκεί, όταν θα κορυφωνόταν η εθνική κρίση, να είχαμε και γενική εξέγερση κουκουλοφόρων στην Αθήνα – αυτό δηλαδή για το οποίο προετοιμάζονται συστηματικά εδώ και τρία χρόνια, με καθοδήγηση και χρηματοδότηση από ΜΚΟ διακινητών. Γιατί οι περισσότεροι πια είναι νεαροί λαθρομετανάστες…)

Αν η διαφορά που καταγραφόταν στις ευρωεκλογές πριν δύο βδομάδες ήταν μέχρι 4 μονάδες, μπορούσε να ελπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα το «γύριζε» ως τον Οκτώβριο.

Όμως με τη διαφορά, πάνω από 9 μονάδες, είναι βέβαιο, πως ύστερα από μια τέτοια «θερμή κρίση», ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να συντριβεί οριστικά.

Και το όλο σχέδιο τινάζεται στον αέρα.

Δεν βγαίνει!

Με βάση αυτό το σενάριο, όποιος διαχειριστεί την κρίση, θα πρέπει να είναι ο ίδιος που θα διαχειριστεί και την – σύντομη, αλλά συνολική - διαπραγμάτευση αμέσως μετά. Ώστε αυτός να επωφεληθεί εκλογικά στη συνέχεια.

Αλλά με μια κυβέρνηση που πνέει τα λοίσθια και έχει υποστεί τέτοια απονομιμοποίηση στο λαό, κάθε διαχείριση κρίσης που ακολουθείται από παράδοση «εθνικού χώρου», οδηγεί σε διάλυση: Και του ΣΥΡΙΖΑ και της χώρας συνολικά.

Το σενάριο αυτό πια δεν βγαίνει…

* Σενάριο δεύτερο – και εναλλακτικό προς το προηγούμενο: Το θερμό επεισόδιο να γίνει παραμονές εκλογών, δηλαδή από τις 20 Ιουνίου μέχρι τις πρώτες μέρες του Ιουλίου. Η Βουλή θα έχει διαλυθεί, και ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει την ευκαιρία να κάνει μια από τις γνωστές επιδείξεις αντάρτικου (στο «θεατρικό» αντάρτικο έχει πολύ καλές «επιδόσεις». Στο πραγματικό βέβαια, τα κάνει μαντάρα…)

Αυτό μπορεί να του φέρει κάποιες ψήφους. Κι έτσι το ξεπούλημα που προετοίμασε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, να αναλάβει να το διαχειριστεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων η επόμενη κυβέρνηση.

--Που σημαίνει πως είτε η νέα κυβέρνηση θα έχει «καεί» πριν αναλάβει.

--Είτε κάποιοι θα εκμεταλλευτούν την «εθνική κρίση», για να επιβάλουν «συγκυβέρνηση» των δύο μεγάλων κομμάτων.

Πράγμα που σημαίνει ότι ΣΥΡΙΖΑ «διασώζεται» (προσωρινά), εκεί που πήγαινε να σμπαραλιαστεί – και ταυτόχρονα «τσαλακώνεται» η ΝΔ ,εκεί που πήγαινε να κυριαρχήσει απόλυτα στο πολιτικό σκηνικό – και για χρόνια.

Αυτό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο σενάριο – πολιτικά και εθνικά – αλλά έχει ένα καθοριστικό μειονέκτημα: Προϋποθέτει πολύ μεγάλη «ακρίβεια χειρισμών» (έξω από και μέσα στη χώρα) και πολύ υψηλό «βαθμό ελέγχου» όλων των πλευρών: Να ξέρουν που ακριβώς να σταματήσουν κάθε φορά.

Τέτοιος έλεγχος δεν υπάρχει ούτε πάνω στην Τουρκία, ούτε και μέσα στην Ελλάδα πια. Συνεπώς, είναι ένα σενάριο πολύ επικίνδυνο, αλλά όχι ιδιαίτερα πιθανό – έχει δυσανάλογα μεγάλο ρίσκο, για όλους.

* Τρίτο σενάριο: να προχωρήσει όλος ο σχεδιασμός, όπως είχε προγραμματιστεί αρχικά – θερμό επεισόδιο τέλη Ιουλίου και αναγκαστική συνολική διαπραγμάτευση-συμβιβασμός αμέσως μετά – αλλά με μια κρίσιμη αλλαγή: να το διαχειριστεί στο σύνολό του πια η επόμενη κυβέρνηση! Που μόλις θα έχει αναλάβει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση πια, θα καταγγέλλει το «εθνικό ξεπούλημα» (που ο ίδιος θα έχει προετοιμάσει) και θα προσπαθεί να «ξεπλύνει» τα δικό του ξεπούλημα στις Πρέσπες.

Εκεί που μας χρώσταγε, θα ζητά «να μας πάρει και το βόδι»…

Κάτι τέτοιο θα προκαλούσε τρομακτική σύγχυση και αβυσσαλέα πόλωση μέσα στην Ελληνική κοινωνία, η οποία θα βίωνε ταυτόχρονα απώλεια κρίσιμου εθνικού χώρου και απώλεια όλων των ερεισμάτων εσωτερικής κοινωνικής συνοχής και πολιτικής ισορροπίας.

Αλλά και μεγάλες ανακατατάξεις γεωπολιτικών ισορροπιών στην ευρύτερη γειτονιά μας. Ίσως και πέραν αυτής: στην Ευρώπη.

Το «τσαλάκωμα» ενός κράτους-μέλους της Ένωσης, από ένα γειτονικό κράτος (που δεν είναι μέλος), χωρίς η Ένωση να μπορεί, ούτε να το αποτρέψει από πριν ούτε να το «θεραπεύσει» αμέσως μετά, θα εμβολιάσει μια σοβαρή μακροχρόνια υπαρξιακή κρίση μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη.

Που δεν θα φαίνεται και τόσο «ενωμένη» πια. Ούτε αξιόπιστη…

Οι εχθροί της Ευρώπης θα έχουν εκμεταλλευτεί τις προφανείς αναπηρίες της για να την τσαλακώσου κι αυτήν. Συνολικά!

Με ένα σμπάρο, πολλά τρυγόνια!

Το σενάριο αυτό είναι το πιο επίφοβο απ’ όλα.

Γιατί έχει «κορύφωση» του δράματος, αλλά δεν έχει «κάθαρση»!

Ούτε καν με παρέμβαση του «από μηχανής Θεού»…

ΥΓ.1 Η Ελλάδα δεν έχει χάσει ποτέ εθνικό χώρο από το 1922! Και τότε ακόμα, έχασε μεγάλο μέρος εκείνων που προηγουμένως δεν είχε! Πράγματι, η Ελλάδα που βγήκε από τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923) ήταν επαυξημένη σε σύγκριση με την Ελλάδα που είχε βγει από τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου δέκα χρόνια πριν.

Τώρα όμως, αν συμβούν κάποια απ’ όλα αυτά, η Ελλάδα μπαίνει σε πραγματικά αχαρτογράφητα νερά.

Ελπίζω να το γλιτώσουμε, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος να πληρώσουμε το ΣΥΡΙΖΑ πολύ ακριβότερα απ’ ό,τι οι περισσότεροι περίμεναν.

ΥΓ.2 Υπάρχουν τρόποι να τα ματαιώσουμε όλα αυτά. Δεν γράφονται, αλλά υπάρχουν. Το μόνο σίγουρο είναι, να αποθαρρύνουμε όσους έχουν στα σκαριά τέτοιους σχεδιασμούς.

Να ξέρουν ότι δεν μπορούν να ελέγξουν το ρίσκο τους και δεν μπορούν να σηκώσουν το κόστος τους. Κι αυτό το «μήνυμα» μπορούμε να τους το στείλουμε.

Υπάρχουν και στην περιοχή μας και πέραν αυτής αρκετοί– και αρκετά ισχυροί – που δεν θα έβλεπαν με καλό μάτι και δεν θα τους συνέφερε τέτοια γενικευμένη αποσταθεροποίηση. Έχουμε περιθώρια, λοιπόν, να ενεργοποιήσουμε «συμμαχίες» αποτροπής…

Ελπίζω, τουλάχιστον. Αλλά βασίμως το ελπίζω…

ΥΓ 3. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη βγαίνει στο «αντάρτικο» - μετά την εισηγητική έκθεση της Κομισιόν! Και κάνει ίσως «πρόβα», να βγει και σε ευρύτερο αντάρτικο. Πρέπει να του σταλεί το μήνυμα ότι για ό,τι συμβεί θα πληρώσει. Και το «θέατρό» του δεν πιάνει.

Ο μόνος τρόπος να διστάσει να παίξει με τα εθνικά θέματα, είναι να φοβηθεί. Γιατί άλλους δισταγμούς και «ηθικές αναστολές» ΔΕΝ έχει…

ΥΓ 4 Όλα τα ανωτέρω δεν είναι «απαραίτητο» να συμβούν! Και εμείς πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να μη συμβούν…

Αλλά δεν αποκλείεται να συμβούν πλέον.

Με αυτούς που μπλέξαμε, να έχουμε διπλά το νου μας.

Η μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ τις δύο προηγούμενες Κυριακές, μάλλον ματαίωσε κάποια από τα παραπάνω. Αλλά ο κίνδυνος δεν έχει παρέλθει.

Και το πιο σημαντικό: Όσο πιο συντριπτική η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές που έρχονται, τόσο απομακρύνονται οι άμεσοι κίνδυνοι που ζώνουν αυτή τη στιγμή τη χώρα… 

Θανάσης Κ.