
Στὶς ἡμέρες ποὺ ἠκολούθησαν οἱ εἰδήσεις, ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῶν Σεῤῥῶν ἦσαν καθησυχαστικές, διότι οἱ Βούλγαροι ἐγκατέλειπαν μία μία κάθε πόλι ἤ χωριό. Δυστυχῶς ὅμως, ἡ ὀργή τους γιὰ τὶς νίκες τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ, ξέσπασε ἐπάνω στοὺς δυστυχεῖς ἀμάχους.
Στὶς 29 Ἰουνίου, κι ἐν ᾦ ὁ ἑλληνικὸς στρατὸς πλησίαζε στὴν πόλι τῶν Σεῤῥῶν, διακόσιοι κάτοικοι, ποὺ εἶχαν ἀρχίσῃ νὰ συλλαμβάνονται ἀπὸ τὴν 27η Ἰουνίου, μεταξὺ αὐτῶν καὶ ὁ ἰατρὸς Χρυσάφης, κατόπιν φρικτῶν βασανιστηρίων, ὅπως τὴν ἐξαγωγὴ ὀδόντων, τὴν ἐξόῤῥυξι ὀφθαλμῶν καὶ τὴν ἀποκοπὴ τῆς γλώσσης, τῆς μύτης, τῶν αὐτιῶν, καθῶς κι ἄλλων πολλῶν φρικιαστικῶν βασανιστηρίων, ἐσφαγιάσθησαν μέσα στὴν πόλι. Ἀρκετοὶ μάλλιστα ἐσύρθησαν ὥς ὅμηροι καὶ δολοφονήθηκαν ἀργότερα, κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπο, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ταχυτάτης φυγῆς τῶν Βουλγάρων. Ἄλλως τέ, καθ’ ὅλην τὴν διάρκεια τῆς βουλγαρικῆς κατοχῆς οἱ Ἑλληνικοὶ πληθυσμοὶ ὑπέστησαν τρομακτικῆς ἐκτάσεως βία, πρὸ κειμένου νὰ ἐκβουλγαρισθοῦν. Παραλλήλως μὲ τὴν σφαγὴ ἡ πόλις τῶν Σεῤῥῶν ἐλεηλατήθῃ καὶ κατόπιν ἐπυρπολήθῃ.
Εἴκοσι χιλιάδες κάτοικοι τῶν Σεῤῥῶν κατέληξαν ἄστεγοι. Ἡ ὀργὴ τοῦ βασιλέως Κωνσταντίνου, καθῶς καὶ τῶν διαφόρων ξένων ἡγετῶν, ἦτο ἀπερίγραπτος. Ὅμως ἡ βία δὲν ἔπαυε. Ἔπρεπε ἐπὶ τέλους νὰ νικηθοῦν ὁλοκληρωτικῶς οἱ Βούλγαροι γιὰ νὰ ἡρεμήσουν κάπως οἱ Ἑλληνικοὶ πληθυσμοί.
πηγή
Πληροφορίες ἀπὸ τὸ «Οἱ πόλεμοι 1912-1913» τοῦ Σπυρίδωνος Μελᾶ καὶ τὴν «Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους», Ἐκδοτικὴ Ἀθηνῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου