Απολύτως αναγκαία κρίνεται η άμεση σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου για το Ουκρανικό Εκκλησιαστικό ζήτημα

ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΤΑΛΕΙΠΕΤΑΙ ΠΑΝΟΡΘΔΟΞΩΣ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟΣ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΝΑ ΦΑΛΚΙΔΕΥΕΙ ΤΟ ΣΥΝΟΔΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ;
 

Γράφει ο Λυκούργος Νάνης ,ιατρός

Οι κατά τόπους εκκλησιαστικοί ηγέτες καθώς και οι Σύνοδοι των οποίων προΐστανται οφείλουν έναντι παντός τιμήματος να περιφρουρήσουν τη συνοδικότητα της παγκόσμιας Ορθοδοξίας αλλά και την εξ αυτής εξαρτώμενη πανορθόδοξη ενότητα, οι οποίες αυτή τη στιγμή απειλούνται κατά κύριο λόγο από το πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, το προσφυώς αποκληθέν και ως "παπάτο της Ανατoλής", το οποίο έχοντας, δυστυχώς,  μετατραπεί σε εκκλησιαστικό παράρτημα του State Department ,υπηρετώντας σαφείς και διόλου δυσδιάκριτες γεωπολιτικές στρατηγικές και επιδιώξεις του υπερατλαντικού παράγοντα, δρα και κινείται σε βάρος της προαναφερθείσης συνοδικότητος,  αποδομώντας και ανατρέποντας τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη θεμελιώδεις κανονικές και εκκλησιολογικές αρχές που την κατοχυρώνουν και προστατεύουν.

Και προς τούτο επιβάλλεται τάχιστα και άνευ χρονοτριβής η σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου , προκειμένου να τεθή  αναγκαστικά κάποιο φρένο στον ανεξέλεγκτο δικαιωματισμό και ηγεμονισμό του Φαναρίου,συμφώνως, άλλωστε, και  προς τις επιταγές των Θείων και Ιερών κανόνων αλλά και επί τη βάσει της μακραίωνος εκκλησιαστικής πράξεως όπως αυτή αποκρυσταλλώνεται στις δέλτους της εκκλησιαστικής Ιστορίας. Κάτι τέτοιο τόνισε ορθότατα και ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας (λιγάκι όψιμα βεβαίως "θυμήθηκε" τη συνοδικότητα που κατά τα άλλα ευτελίστηκε στην υπ αυτού "υμνηθείσα" ΔΗΘΕΝ "αγία και μεγάλη σύνοδο" του Κολυμβαρίου...) σε επιστολή του προς τον κύριο δημιουργό, συντηρητή και πολλαπλασιαστή της ενσκηψάσης εκκλησιαστικής ανωμαλίας με επίκεντρο το Ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα, πατριάρχη Κωνσταντινουπολεως Βαρθολομαίο.

Ο τελευταίος, εκτός των φρικαλέων οικουμενιστικών ακροβασιών και προδοσιών του, βαδίζει επί τα ίχνη εκείνων των επισκόπων της Ρώμης  που από τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού πρόβαλαν αξιώσεις παγκόσμιων πρωτείων εξουσίας και υπερoρίων δικαιοδοσιών  μη αρκούμενοι στην πραγματικότητα εκείνη χάρη στην οποία η Εκκλησία της Ρώμης εξ αιτίας της πρωτοπορίας της σε χριστιανικά έργα και πρωτοβουλίες έλαβε τον επίζηλο  τίτλο της "προκαθημένης της αγάπης" (άγιος Ιγνάτιος Αντιοχείας).

Κατά τον  καθηγητή Θεολογίας στο ΕΚΠΑ Μέγα Φαράντο (βλέπε ΠΑΠΙΚΟΝ ΠΡΩΤΕΙΟΝ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, περιοδικό ΚΟΙΝΩΝΙΑ) "τον πρωτοποριακόν χαρακτήρα αυτής (της Εκκλησίας της Ρώμης) αναγνωρίζουν και όλαι αι λοιπαί τοπικαί εκκλησίαι. 
Σχεδόν ουδέν συμβαίνει εις την καθολικήν εκκλησίαν άνευ γνώμης ή πρωτοβουλίας της Εκκλησίας της Ρώμης.  Εις την Α' Επιστολήν του Κλήμεντος Ρώμης , Η ΟΠΟΙΑ ΣΗΜΕΙΩΤΕΟΝ ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΑΞΙΩΣΙΝ ΠΕΡΙ ΠΡΩΤΕΙΟΥ ΕΓΕΙΡΕΙ ,  μαρτυρείται έντονος η ανησυχία και το ενδιαφέρον της εκκλησίας της Ρώμης διά τα συμβαίνοντα εις τας άλλας εκκλησίας.  Ο Ειρηναίος προβάλλει αυτήν ως πρότυπον πίστεως και εμμονής εν τη παραδόσει μεταξύ όλων των αποστολικών εκκλησιών 

(ΣΧΟΛΙΟ ΓΡΑΦΟΝΤΟΣ:. Οποία αντίθεση με τη μετέπειτα "εκκλησία"-αιρετική παπική παρασυναγωγή αλλά και με το σημερινό, καταπροδίδον την πατρώα πίστη Φανάρι...)..  

Πρωτείον τι της εκκλησίας της Ρώμης και του επισκόπου της αναγνωρίζουν και πάντες οι επίσκοποι της καθολικής Εκκλησίας, οι οποίοι καταφεύγουν εις αυτήν είτε προς προστασίαν και δικαίωσιν είτε προς επίλυσιν των διαφόρων εκκλησιαστικών ζητημάτων (έρις του Πάσχα)".

Αν λοιπόν κάνουμε λόγο για πρωτείο στην Ορθόδοξη Εκκλησία εννοούμε αναμφιβόλως  πρωτείο τιμής, ευθύνης και καθήκοντος και όχι πρωτείο εξουσίας, δυνάμεως και δικαιοδοσίας. Δυστυχώς συν τω χρόνω η αρχική έννοια του πρωτείου διαστράφηκε από κάποιους επισκόπους της Εκκλησίας της Ρώμης και εκφυλίσθηκε σε εξουσιαστικό-κυριαρχικό-δικαιοδοτικό πρωτείο. Και ενώ η αρχαία Εκκλησία της Ρώμης εξακολούθησε να πρωτοπορεί στον αγώνα κατά των αιρέσεων που διαχρονικά λυμαίνονται τον εκκλησιαστικό βίο αλλά και δυναμικά αγωνίστηκε για τον εκχριστιανισμό του δυτικού κόσμου ενέσκηψε ως λαίλαπα η περί πρωτείου στρεβλή θεωρία και άρχισε με ολένα αυξανόμενη ένταση να δηλητηριάζει την εκκλησιαστική ζωή κάνοντας το μέγα Βασίλειο να μιλήσει για  την "επηρμένην οφρύν της Δύσεως"...

Ας μην ξεχνούμε ότι το κυριαρχικό-εξουσιαστικό πρωτείο, δαιμονικής-κοσμικής εμπνεύσεως, αποτέλεσε ένα από τα κύρια αίτια της αποκοπής της τότε  Εκκλησίας της Ρώμης από τον κορμό της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και της μετατάξεώς της στην τάξη της αιρετικής "χριστιανικής" κοινότητας αλλά και μία σοβαρή αιτία που παρεμποδίζει ουσιωδώς την εν μετανοία  επάνοδο της σημερινής  ρωμαικής-παπικής αιρετικής  παρασυναγωγής στους κόλπους της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, από την οποία και αποσχίσθηκε προς άφατη αγαλλίαση των δαιμόνων και καθολική θλίψη των συνειδητών μελών της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Το παραπαίον Φανάρι, υπονομεύοντας θεωρητικά και πρακτικά το συνοδικό πολίτευμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, δε διστάζει να τορπιλλίση την περιλάλητη "πανορθόδοξη ενότητα" για την οποία κατά τα άλλα εκόπτετο προ, κατά τη διάρκεια και μετά τις εργασίες της ψευδο-συνόδου του Κολυμπαρίου, προκειμένου να καταστή "υπερ-Εκκλησία"...

Προς κατοχύρωση και θεμελίωση του παπικών προδιαγραφών πρωτείου και στην Ορθόδοξη Ανατολή  οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Φαναριώτες, άνευ ποιμνίου επίσκοποι, Περγάμου και Προύσης "κατέφυγαν" μέχρι και σε αυτό το Τριαδικό Δόγμα, το οποίο δεινώς κακοποίησαν! 

Ω της φρικτής απονοίας των! 

Οι επισκοπικές αυτές αιρετικές απόψεις και θέσεις αποτελούν έναν πολύ σοβαρό λόγο και μία σπουδαιότατη αφορμή προκειμένου να συγκληθή άμεσα η Πανορθόδοξη Συνοδος που θα καταδικάσει πανηγυρικά τις φρικαλέες αυτές ετεροδιδασκαλίες και επί επιμονής των όσων τις υποστηρίζουν σε αυτές να επιβάλη σε βάρος τους τα υπό των ιερών κανόνων διαγορευόμενα.

Καθ ημέραν παριστάμεθα μάρτυρες μίας απεγνωσμένης πλην δυναμικής και γιατί όχι φανατικής επιχειρήσεως από την πλευρά  επιστρατευθέντων προς τούτο φιλο-πατριαρχικών καλάμων, υπομνλησεως και επικλήσεως  "προνομίων"  τινων και "δικαιωμάτων" που παραχωρήθηκαν προ αιώνων στο πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως , διακονικού περισσότερο χαρακτήρα, και τα οποία ουδόλως θεμελιώνουν κυριαρχικού-εξουσιαστικού τύπου πρωτείο στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Οποίος ζήλος και δημοσιογραφικός οργασμός από μέρους των Φαναριωτών όταν πρόκειται να κατοχυρωθούν "προνόμια" και "δικαιοδοσίες"! 

Να έδειχναν τον ίδιο τουλάχιστον ζήλο και την ίδια πυρετώδη δραστηριότητα έναντι των αιρέσεων και των αιρετικών, των ετεροδιδασκαλιών και των ετεροδιδασκάλων, της εκκοσμικεύσεως του εκκλησιαστικού βίου! 

Αλλά τι λέω; 

Το Φανάρι δεν είναι στις μέρες μας το συντονιστικό κέντρο της οικουμενιστικής προδοσίας (βλέπε Αθηναγόρας Σπύρου, Μελίτων Χατζής, Δημητριος Παπαδόπουλος, Βαρθολομαίος Αρχοντώνης); 

Δεν διακρίνεται για την ποικίλη εκκοσμίκεσή του;

 Από τους κόλπους του δεν εκπορεύτηκαν και συνεχίζουν να εκπορεύονται δεινά και φρικαλέα αιρεσιολογήματα (όρα περιπτώσεις Ιωάννου Ζηζιούλα, Στυλιανού Χαρκιανάκι, Ελπιδοφόρου Λαμπρυνιάδη, Βαρθολομαίου Αρχοντώνη και άλλων); 

Επικαλούνται τους ιερούς κανόνες ποιοι;

 Οι άνθρωποι που καταπατούν εδώ και δεκαετίες άνευ αιδούς και συστολής, από μεθόδου και εκ συστήματος  τους ιερούς εκείνους κανόνες που επί ποινή καθαιρέσεως απαγορεύουν τις συμπροσευχές των Ορθοδόξων χριστιανών με αιρετικούς και αλλοθρήσκους! 

Που κατακουρέλιασαν το ιεροκανονικό δίκαιο στις περιπτώσεις των μακαριστών Μεεθοδίου Φούγια και Νικολάου Σωτηρόπουλου καθώς και του Σπυρίδωνος Παπαγεωργίου! 

Που ευτέλισαν κάθε έννοια συνοδικότητος στην περίπτωση της ληστρικής "συνόδου" της Κρήτης! 

Που ενέχονται, όπως προαναφερθηκε, στη διατύπωση φρικαλέων ετεροδιδασκαλιών ένεκα των οποίων τυγχάνουν υπόλογοι και υπόδικοι έναντι της αδιαφθόρου, πανορθοδόξου εκκλησιαστικής συνειδήσεως! 

Που ανενδότως και πεισματικώς πολέμησαν την ίδρυση Γραφείου της ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ Ελλαδικής Εκκλησίας στις Βρυξέλλες ( Πρόβαλαν ανοιχτά τήν απαίτηση, νά κρατήσουν αυτοί τήν καθολική εκπροσώπηση της Oρθοδοξίας σάν κλιµάκιο Παπικό, πού αντιπροσωπεύει στό σύνολό του τό Pωµαιοκαθολικό κόσµο. Kαί οι τοπικές, Aυτοκέφαλες καί Aυτοδιοίκητες, Oρθόδοξες Eκκλησίες νά ενταχθούν σέ ένα σχήµα υποταγής καί εξαρτήσεως, βλέπε συγκλονιστικό ντοκουμέντο εδω). 

Που  δεν παραιτούνται από τη ΔΗΘΕΝ δικαιοδοσία τους στις κάκιστα  ονομαζόμενες "Νέες Χώρες" (ο αείμνηστος καθηγητής του Κανονικού Δικαίου στο ΕΚΠΑ, Αμίλκας Αλιβιζάτος χαρακτήρισε ως "κανονικόν αίσχος" την ύπαρξη τόσων  δικαιοδοσιών εντός των ορίων της Ελλαδικής επικρατείας) τις οποίες και επιθυμούν να προσαρτήσουν στο Φανάρι!!!

Σε άρθρο του στο περιοδικό  "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ" προ ετών, ο  πιστός χριστιανός και εκλεκτός επιστήμων κ.Ελευθέριος Οικονομάκος κατέθεσε τις ακόλουθες ουσιαστικότατες σκέψεις   με αιτία και αφορμή τον ανεξέλεγκτο ηγεμονισμό του Φαναρίου αλλά και παρομοίων τάσεων που υφέρπουν και επιπολάζουν και στις ηγεσίες των σλαυικών (για να είμαστε δίκαιοι) Εκκλησιών:

"Πολλά ἱστορικά δεδομένα πείθουν ὅτι τό παπικό πρότυπο ὑφέρπει ἀπατηλά καί ξελογιάζει τίς Ὀρθόδοξες ἐκκλησιαστικές διοικήσεις. Ὁ πειρασμός γιά τήν ἐγκαθίδρυση μιᾶς «Pώμης» μέ Ὀρθόδοξο προσωπεῖο σέ κάθε χώρα ἤ καί παγκοσμίως εἶναι μεγάλος. Ὁ προκαθήμενος τῆς πρωτόθρονης Ἐκκλησίας τῆς Kωνσταντινουπόλεως Πατριάρχης κ. Bαρθολομαῖος, γιά παράδειγμα, ἀκολουθεῖ κατά γράμμα τήν τακτική τοῦ Πάπα. Tαξιδεύει συνεχῶς σ᾽ ὅλο τόν κόσμο, ὄχι φυσικά ὡς ἱεραπόστολος, ὡς «πάντων περίψημα» (A΄ Kορ. δ΄ 13), ἀλλ᾽ ὡς διεθνής προσωπικότητα μέ πριγκηπικές τιμές. Ἔρχεται σέ ἐπαφή μέ κυβερνητικούς καί ἄλλους ἡγετικούς παράγοντες τῶν κρατῶν, ὡς ἄριστος διπλωμάτης. Σκοπός του εἶναι νά διασφαλίσει ἀμφισβητούμενα «προνόμια τοῦ θρόνου». 
 Στήν πραγματικότητα, νά ἐμπεδώσει τή θέση του ὡς κυρίαρχου ἡγέτη τῆς ἀνά τόν κόσμο Ὀρθοδοξίας. Φυσικά οἱ ἄλλοι προκαθήμενοι δέν εἶναι δυνατόν νά ἀποδεχθοῦν μιά ἡγεμονία τόσο ξένη πρός τήν Ὀρθοδοξία, ἀσχέτως ἄν ἀνάλογη ἡγεμονία διεκδικοῦν καί οἱ ἴδιοι γιά τόν ἑαυτό τους ἔναντι τῶν συνεπισκόπων τους στίς τοπικές τους Ἐκκλησίες. Ἡ Ὀρθόδοξη πλευρά δέν ἔπαψε νά διακυβεύει τή γνησιότητα τοῦ κηρύγματός της προκειμένου νά περιβληθεῖ ἐξουσίες Bατικάνειες. Πῶς νά ἐξηγήσει κανείς μέ βάση τήν Ἀποστολική παράδοση τό γεγονός ὅτι πολύ νωρίς υἱοθετήθηκε καί ἀπό τήν ἐκκλησιαστική «διπλωματία» ὁ προσδιορισμός «Nέα Pώμη» γιά τήν Kωνσταντινούπολη; Kαί γιατί ἔπρεπε νά χαρακτηρισθεῖ ἡ Mόσχα «Tρίτη Pώμη» ἀπό κύκλους τῆς σλαυικῆς Ὀρθοδοξίας; Kαί πῶς στίς μέρες μας κάνει δειλά τήν ἐμφάνισή του ὁ ὅρος «Tέταρτη Pώμη» ἀπό Ἀμερικανούς Ὀρθοδόξους, προκειμένου γιά τήν Oὐάσιγκτον, τήν ἕδρα τοῦ Kογκρέσου τῆς σύγχρονης ὑπερδυνάμεως καί τοῦ Ἀμερικανοῦ πλανητάρχη; Tό τελευταῖο ἄς μή φανεῖ παραδοξολόγημα. Ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Προκαθήμενοι καί ὄχι μόνο, σεμνύνονται ἄν, ἐπισκεπτόμενοι τίς HΠA, ἐξασφαλίσουν συνάντηση μέ τόν ἰσχυρό ἔνοικο τοῦ Λευκοῦ Oἴκου.

     Ἡ ἐξουσία εἶναι μεγάλος πειρασμός. Θέλει νά ὑποτάξει λαούς καί ἄτομα. Ἀλλοτριώνει συνειδήσεις ἡγετῶν καί λαῶν. Tό περιεχόμενο τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγματος καί τό Ὀρθόδοξο ἦθος παραμερίζονται. Ὡς ἀπόλυτο κέντρο ἀναφορᾶς γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου προβάλλεται ὁ φορέας τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας, μιᾶς ἐξουσίας κατά κανόνα ἀνεξέλεγκτης καί, ὄχι σπάνια, ὕποπτης γιά συναλλαγές καί διαπλοκές μέ τίς δυνάμεις καί τή διαφθορά τοῦ κόσμου. Ὁ σαρκωμένος Θεός Λόγος παραγκωνίζεται ἀπό τό «μεγάλο ἱεροεξεταστή». Ἡ παρουσία τοῦ Ἐσφαγμένου Ἀρνίου στήν Ἐκκλησία θεωρεῖται περιττή καί μᾶλλον ἐνοχλητική. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Xριστοῦ ἀπό Xριστοκεντρική κινδυνεύει νά γίνει «ἐξουσιοκεντρική». (Βλέπε  «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση» τ. 52/1-1-2001).

Ο δε μακαριστός μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδημος, επί σειράν ετών  εκδότης του προαναφερθέντος περιοδικού, με την ίδια αιτία και αφορμή έγραψε τα εξής βαρυσήμαντα στην αγωνιστική εκκλησιαστική εφημερίδα "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ":

"Ὁ Πατριάρχης Bαρθολομαῖος δέν εἶναι ἱκανός οὔτε κἄν νά κάνη αὐτό, πού ἔκαναν οἱ προκάτοχοί του. Nά καμουφλάρη τίς ἰμπεριαλιστικές διαθέσεις του κάτω ἀπό τόν παραδοσιακό μανδύα τῆς Φαναριώτικης διπλωματίας. Kινεῖται ἀπροκάλυπτα. Kαί προκλητικά. Ἔχει βγῆ ὁρμητικός καί ἀδίστακτος στό διεθνῆ στίβο καί ἀγωνίζεται ἀποκλειστικά καί μόνο γιά τήν ἄγρευσι καί ἐξασφάλισι Παπικῶν πρωτείων καί τήν καθυπόταξι στό σκῆπτρο τῆς ἐξουσίας του ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Eκκλησιῶν. Mέ τήν πλαστογραφημένη ἑρμηνεία τοῦ 28ου Ἱεροῦ Kανόνα τῆς Δ΄ Oἰκουμενικῆς Συνόδου στό χέρι καί μέ τήν αὐτόβουλη προσθήκη στόν τίτλο του τοῦ ἐπιθέτου Oἰκουμενικός, προσπαθεῖ νά στήση ἕνα δεύτερο Bατικανό στίς ἀκτές τοῦ Bοσπόρου καί νά καταστήση τούς ποιμένες ὅλης τῆς Ὀρθοδοξίας φόρου ὑποτελεῖς.

Στά πλαίσια αὐτῆς τῆς φιλοδοξίας του ἐκδιπλώνονται καί οἱ δραστηριότητές του στό χῶρο τῆς δικαιοδοσίας τῆς Aὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Προσπαθεῖ μέ κάθε τρόπο νά εἰσχωρήση. Nά ὑποσκελίση τόν προκαθήμενο τῆς ἐλληνικῆς Ἐκκλησίας. Nά ἐπηρεάση ἀποφασιστικά τήν ἐπικείμενη ἐκλογή τοῦ νέου προκαθημένου, ὑποδεικνύοντας καί προωθώντας ἄτομο, πού θά εἶναι πρόθυμο νά ὑποταχτῆ στά κελεύσματά του. Nά προσαρτήση τίς Mητροπόλεις καί τούς Mητροπολῖτες τῆς Bορείου Ἑλλάδος στή δική του δικαιοδοσία.

* Nά ἐγκαταστήση μεγάλο Πατριαρχικό Kέντρο στήν καρδιά τοῦ λεκανοπεδίου τῆς Ἀττικῆς καί ἀπό ἐκεῖ νά ἐκπέμπη κατευθύνσεις καί μηνύματα πρός τόν ἑλληνικό λαό καί πρός τόν ἑλληνισμό τῆς διασπορᾶς.

** Nά δαμάση καί νά ἐκμεταλλευτῆ ὑπέρ αὐτοῦ τήν ἑλληνική τηλεόρασι καί τήν ἑλληνική δημοσιογραφία.

***

Mέσα σ᾽ αὐτό τό μακρᾶς πνοῆς πρόγραμμα τοῦ Πατριάρχη Bαρθολομαίου ἐντάσσεται ἡ συχνή-πυκνή παρουσία του στίς ἑλληνικές ἐπαρχίες.

**** Ἔκφρασι αὐτῆς τῆς ἐπιδιώξεως εἶναι ἡ σχεδόν καθημερινή ἐμφάνισί του στά ἑλληνικά μέσα τῆς Ἐνημερώσεως καί τά ἀνακοινωθέντα, πού τόν παρουσιάζουν -πλαστά- ὡς τόν προκαθήμενο ὁλόκληρης τῆς Ὀρθοδοξίας. Kαί γέννημα αὐτῆς τῆς νοοτροπίας εἶναι καί τό τολμηρό ὑπόμνημα, πού ὑπέβαλε, τώρα τελευταία, στήν ἑλληνική Kυβέρνησι, στό ὁποῖο περιέχεται ὁ ἀνήκουστος ἰσχυρισμός, ὅτι ἔχει τό δικαίωμα νά διατάξη τήν ἑλληνική Kυβέρνησι νά ἄρη τό διάταγμα καταστάσεως τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, ἄν αὐτός δέν εἶνα ἀρεστός στόν κύκλο τοῦ Φαναρίου. (Όρα "Ὀρθόδοξος Τῦπος ", Ἀριθ. Φυλ. 1239/12-9-1997).

Το Φανάρι εγκλημάτισε αφάνταστα στην περίπτωση της Ουκρανίας, αποσπώντας τα εύσημα του υπερ-ατλαντικού παράγοντα βεβαίως, βεβαίως καθώς και των ουνιτών... "Αποκατέστησε" εκκλησιαστικώς  αντικανονικώ τω τρόπω, καθηρημένους και σχισματικούς ψευδεπισκόπους, μη αναγνωρισμένους από καμία τοπική Εκκλησία, αυτοχειροτόνητους και κάποιους από αυτούς και απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου, χωρίς οι τελευταίοι να προβούν σε δήλωση μετανοίας όπως ρητώς επιβάλλεται σε παρόμοιες περιπτώσεις, χωρίς να επανενταχθούν στην Εκκλησία από την οποία αποσχίσθηκαν, χωρίς κανονική αναχειροτονία όπως επιβάλλεται σε κάποιους από αυτούς. 

Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος μετέδωσε τα άχραντα μυστήρια στον ουνίτη Ποροσένκο που νωρίτερα κοινώνησε από τον ουνίτη Αρχιεπίσκοπο της Ουκρανίας!   ! (Aς μην ξεχνούμε ότι ο εν λόγω πατριάρχης δώρισε προ ετών ένα Άγιο Ποτήριο στον ουνίτη ψευδεπίσκοπο Αθηνών!!! ). 

Μάλιστα  υπεγράφη μνημόνιο συνεργασίας Βαρθολομαίου-Ποροσένκο! 

Τι δε να πει κανείς και για τον παπικών προδιαγραφών "Καταστατικό Χαρτη" της νέας Ουκρανικής ψευδο-εκκλησίας του ψευδεπισκόπου Επιφανίου τον οποίο όταν αναγινώσκει κανείς φρίττει!

Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος με την ολέθρια εκκλησιαστική πολιτική του στο Ουκρανικό  εκκλησιαστικό ζήτημα τυγχάνει ηθικός αυτουργός του κύματος της βίας, της τρομοκρατίας  και της ανελευθερίας  που έχει ξεσπάσει στην Ουκρανία και που προώρισται να επιταθεί και ενταθεί. Είναι ο κύριος ένοχος της διασπάσεως της ενδοορθοδόξου και πανορθοδόξου ενότητος με ορατό τον κίνδυνο δημιουργίας πανορθοδόξου σχίσματος. Αλλά και υπαίτιος  δεινού σκανδαλισμού του εκκλησιαστικού πληρώματος σε πανορθόδοξο επίπεδο.

Ποιος θα ανακόψει τη φρενήρη πορεία του κατά κρημνών παρά μία πανορθόδοξη σύνοδος; Ως πότε θα δρα και ενεργεί  ανεξέλεγκτος και ασύδοτος;

Η παγκόσμια Ορθοδοξία δεν έχει ανάγκη από πάπα, είτε Φαναριώτη, είτε Σλαύο, είτε Άραβα, είτε Αμερικανό. Από πνεύμα ταπεινοφροσύνης επί του οποίου φύεται και εδράζεται η συνοδικότητα έχει ανάγκη και από ποιμένες με ταπεινό και μαρτυρικό φρόνημα, αρνησίκοσμο και ουρανοπολιτικό.

Οι συγκλονιστικοί λόγοι του Θεανθρώπου προς τους νηπιάζοντας ταις φρεσίν υιούς του Ζεβεδαίου  και τη μητέρα τους στις παραμονές του σεπτού Του πάθους επ ουδενί καταλείπουν περιθώρια για  πρωτεία και δικαιοδοσίες όσες σοφιστείες και δικολαβίστικα "επιχειρήματα",  νομικίστικου τύπου, και αν προσκομισθούν και επιστρατευθούν.

Οι κατά τόπους εκκλησιαστικοί ηγέτες και οι σύνοδοι των οποίων προίστανται καλούνται να δράσουν κατασταλτικά το ταχύτερο δυνατό. Το έδαφος σείεται κάτω από τα πόδια τους. Το οικουμενικό ορθόδοξο σχίσμα βρίσκεται επί θύραις. Απαιτείται άμεση δράση από μέρους τους. Αλλέως ουκ έσται των κακών παύλα αλλά επίταση και πολλαπλασιασμός των δεινών!