Ἤ, ἔστᾦ, μέσῳ τοῦ διαδικτύου;
Ὅταν ἐδῶ καὶ χρόνια γνωρίζουμε πὼς παρακολουθοῦν ἀκόμη καὶ τὸν …ἱδρῶτα μας, θὰ πρέπη νὰ εἴμαστε ἐξαιρετικὰ ἀνόητοι γιὰ νὰ χρησιμοποιοῦμε τὰ δικά τους μέσα (βλέπε καὶ διαδίκτυον) γιὰ νὰ ὀργανώσουμε μίαν, ἂς ποῦμε, ἐπανάστασιν. Αὐτὰ οὔτε μικρά, πολὺ μικρά, παιδιὰ τὰ διανοοῦνται, πολλῶ δὲ μᾶλλον ἀποφασισμένοι ἐπαναστάτες. Ἐὰν μάλιστα συνειδητοποιήσουμε πὼς οὐδέποτε, μέσῳ διαδικτύου, ἐπετράπη νὰ δηλωθῇ κάτι, δίχως αὐτομάτως νὰ «ταὐτοποιηθοῦν» οἱ διάφοροι ποὺ τὸ δηλώνουν, τότε εὔκολα θὰ μπορούσαμε νὰ χωνέψουμε ἐπὶ τέλους, πὼς πρῶτα ἡ ΕΥΠ ἔσπειρε ἀνάμεσά μας τὰ πρακτόρια της, γιὰ νὰ μὴν διανοηθῇ κάποιος νὰ ξεφύγῃ καί, μετά, μᾶς ἐφόρεσαν …δημοκρατικότατα, ὅλα τὰ ὑπόλοιπα.
Δηλώσεις πού, ἐκ τῶν πραγμάτων, δὲν γίνονται γιὰ νὰ μᾶς ἐνημερώσουν, παρὰ μόνον γιὰ νὰ μᾶς …τρομοκρατήσουν ἀνοικτά, γιὰ νὰ μὴν διανοηθοῦμε ἀκόμη καὶ νὰ ἐκφέρουμε κρίσεις καὶ ἐπικρίσεις γιὰ τὰ σαπρόφυτα τοῦ (κάθε) τΣΥΡΙΖΑ.
Πατριῶτες… μία εἶναι ἡ πραγματικότης μας καὶ καλὸ εἶναι, ἐπὶ τέλους, νὰ τὴν χωνεύσουμε. Τὰ (φερόμενα ὡς) ὅπλα μας εἶναι ὅπλα τους καί, ἀπὸ ἀρχῆς ὑπάρξεώς τους, εἶναι ἀπολύτως ἐλεγχόμενα καί, καταληκτικῶς, τὴν κατάλληλο στιγμή, στρέφονται ἐναντίον μας. Ὅσο ἐπιμένουμε στὸ νὰ τὰ χρησιμοποιοῦμε, τόσο πιὸ πολὺ βαραίνουν τὰ δεσμά μας. Κι ὁπωσδήποτε τὸ διαδίκτυον, ἐφ΄ ὅσον ἄλλοι τὸ ἔχουν δημιουργήση, εἶναι δεδομένον πὼς αὐτοὶ οἱ ἄλλοι τὸ ἐλέγχουν καὶ πλήρως, ὄχι βεβαίως γιὰ τὸ καλό μας.
Συνεπῶς δὲν νοεῖται ὡς μέσον ἐπικοινωνίας μας καί, καταληκτικῶς, ὡς μέσον διακινήσεως ἐπαναστατικῶν ἰδεῶν, δράσεων, πληροφοριῶν, ἀλλὰ κυρίως ὀργανώσεως, ἔνα μέσον ποὺ ἐν τῇ γενέσει του ἐλέγχεται ἀπολύτως ἀπὸ αὐτὸν τὸν μηχανισμὸ πού, ὑποτίθεται πολεμοῦμε.
Ἕνα ἄλλο ζητηματάκι ποὺ πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε εἶναι τὸ τί εἴδους ἐπανάστασις θὰ εἶναι αὐτὴ ἡ ἐπανάστασις ποὺ ἔχουμε στὰ κεφάλια μας. Θά εἶναι μία ἀπό τά ἴδια ἤ θά εἶναι οὐσιαστική; Διότι ἐὰν θὰ εἶναι μία ἀπὸ τὰ ἴδια θὰ ἔχη καὶ βεβαιωμένο ἀποτέλεσμα στὸ μία ἀπὸ τὰ ἴδια καὶ τότε καλῶς χρησιμοποιεῖται ἀπὸ κάποιους τὸ διαδίκτυον, ἐφ΄ ὅσον ἐπὶ τῆς οὐσίας ἐξυπηρετεῖ τὴν ὑπάρχουσα μορφὴ ἐξουσίας.
Συνεπῶς θὰ ἀλλάξη ὁ …Μανωλιὸς μόνον τὰ ῥοῦχα του.
Εὐχαριστῶ… Δὲν θὰ πάρω…
Ὅμως ἐὰν εἶναι οὐσιαστική, τότε τὰ διαδίκτυα, τὰ κινητά τους, ἀλλὰ καὶ γενικῶς ὅλα τὰ ἔως σήμερα ἀποδεκτὰ καὶ διαδεδομένα μέσα ἐπικοινωνίας εἶναι γιὰ τὰ …μπάζα.
Καὶ φθάνουμε στὰ ὀφθαλμοφανῆ καὶ αὐτονόητα ἐρωτήματα:
Ἐπανάστασις πραγματικὴ ὅμως εἶναι κάτι ποὺ μόνον ἐμεῖς μποροῦμε νὰ διαχειρισθοῦμε καὶ σίγουρα δὲν θὰ εἶναι ἀνακοινώσιμος ὁποιαδήποτε ἐπὶ μέρους διαδικασία προετοιμασίας της καὶ ὀργανώσεώς της. Θὰ συμβῆ ἔτσι κι ἀλλοιῶς καὶ δίχως νὰ μπορῆ νὰ ἐλεγχθῇ ἢ νὰ ἀνακοπῇ ἡ ὁρμή της. Ὅμως, ἀκόμη, ἐφ΄ ὅσον δὲν ἔχουμε ξεκαθαρίση μέσα μας καὶ γύρω τὸ ποιὸς δουλεύει γιὰ ποιόν, τὸ τί ἀκριβῶς ἐπιζητοῦμε καὶ τὸ ποιᾶς μορφῆς θὰ εἶναι αὐτὴ ἡ ἐπανάστασις, καλὸ εἶναι νὰ κρατᾶμε μόνον γιὰ τοὺς ἑαυτούς μας ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔχουμε στὰ μυαλά μας. Ὄχι τὶς σκέψεις μας καὶ τὶς ἀπόψεις μας, ἀλλὰ τὰ σχετικὰ μὲ τὶς πιθανές μας πράξεις.
Καλῶς λοιπὸν συζητᾶμε γιὰ ὀργουολικὰ σενάρια, γιὰ ἀστυνομία σκέψεως καὶ γιὰ ἔλεγχο τῆς σκέψεως, ἐφ΄ ὅσον πράγματι οἱ πολλοὶ θορυβῶνται καὶ φοβούμενοι ἐπανέρχονται στὰ …αὐγά τους.
Κακῶς συζητᾶμε ὅμως γιὰ ἐπαναστάσεις. Αὐτὲς δὲν γίνονται μέσῳ μηχανισμῶν ποὺ μόνον σκοπό τους ἔχουν τὸ νὰ τὶς καταστείλουν πρὸ τῆς ἐκδηλώσεώς τους.
Κατὰ τὰ ἄλλα ἂς ἀπολαύσουμε, ὅσο μποροῦμε, τὶς γελοιοποιήσεις τῶν σαπροφύτων ποὺ ἀπέρχονται ἐπὶ τέλους. Εἶναι μία κάποια ἀνακούφισις, πρὸς ὥρας.
Φιλονόη
Σημειώσεις
Ἡ ἀληθής, μία, ἀναγκαία, ἐπιβεβλημένη, αὐτονόητος, μοναδικὴ καὶ ἀποτελεσματικὴ ἐπανάστασις ὡς πρῶτο βῆμα ἔχει τὸ νὰ ἀπό-ἠλιθιοποιηθοῦμε. Ἂς ξεκινήσουμε μὲ αὐτὸ καὶ τὰ ὑπόλοιπα ἔπονται.
Τὸ δεύτερο βῆμα, μίας τέτοιας ἐπαναστάσεως, ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὴν αὐτογνωσία καὶ τὸν αὐτοπροσδιορισμό. Πρῶτα λοιπὸν καθορίζουμε σαφῶς τὸ ποῦ θέλουμε νὰ φθάσουμε καὶ μετὰ ξεκινᾶμε.
Τὸ τρίτο βῆμα ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὰ ἐπὶ μέρους, καθαρὰ ἀτομικὰ σὲ αὐτὸ τὸ ἐπίπεδον, στάδια προετοιμασίας. Δὲν ξεκινᾶς γιὰ ἕνα ταξείδι δίχως νὰ ἀναγκαία. Καὶ τὰ ἀναγκαία, ἀναλόγως τοῦ ταξειδίου, εἶναι διαφορετικά. Ἂς φροντίσουμε γιὰ αὐτὰ καὶ μετά, ἐὰν τὰ συγκεντρώσουμε, συζητᾶμε καὶ γιὰ ἐπαναστάσεις καὶ γιὰ ἀλλαγὲς καθεστῶτων καὶ γιὰ ὅ,τι ἄλλο κρίνουμε ἐμεῖς ὡς ἀναγκαῖον.
Τὰ παραπάνω αὐτονόητα βήματα ἔχουν κι ἄλλα ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν, ἀλλὰ γιὰ τὴν ὥρα ἂς μείνουμε σὲ αὐτά, ποὺ ξεκινοῦν ἀπὸ τὸ νὰ παύσουμε νὰ παπαγαλίζουμε, νὰ μιμούμεθα, νὰ κραυγάζουμε καί, ἰδίως, νὰ φοβόμαστε. Ἐπὶ τέλους νὰ κυττάξουμε σοβαρὰ τὸ τὶ ἔχουμε καὶ πῶς μποροῦμε νὰ τὸ δυναμοποιήσουμε τόσο, ὅσο νὰ μετουσιωθῇ σὲ πραγματικὸ καὶ ἄνευ ἀντιστάσεως ὁπλικὸ μηχανισμό. Τὸ ἔχουμε ἀλλὰ πρέπει καὶ νὰ τὸ πιστεύσουμε γιὰ νὰ τὸ ἐνεργοποιήσουμε.
* Δὲν ἀναφέρομαι στὰ συλλαλητήρια, ποὺ σαφῶς κι αὐτὰ κρύβουν πολλὲς σκιές, στὸ ἐπίπεδον διοργανώσεώς τους, ἀλλὰ τὰ στηρίζουμε γενικῶς διότι πρόκειται γιὰ ἐθνικὰ ζητήματα. Ἀναφερόμαι σὲ ἀνοικτὰ ἐπαναστατικὲς δράσεις καὶ μόνον, μὲ ὅ,τι καταλαβαίνῃ ὁ καθεὶς ἐξ ἡμῶν ἐπ΄ αὐτοῦ.)
Ὅταν ἐδῶ καὶ χρόνια γνωρίζουμε πὼς παρακολουθοῦν ἀκόμη καὶ τὸν …ἱδρῶτα μας, θὰ πρέπη νὰ εἴμαστε ἐξαιρετικὰ ἀνόητοι γιὰ νὰ χρησιμοποιοῦμε τὰ δικά τους μέσα (βλέπε καὶ διαδίκτυον) γιὰ νὰ ὀργανώσουμε μίαν, ἂς ποῦμε, ἐπανάστασιν. Αὐτὰ οὔτε μικρά, πολὺ μικρά, παιδιὰ τὰ διανοοῦνται, πολλῶ δὲ μᾶλλον ἀποφασισμένοι ἐπαναστάτες. Ἐὰν μάλιστα συνειδητοποιήσουμε πὼς οὐδέποτε, μέσῳ διαδικτύου, ἐπετράπη νὰ δηλωθῇ κάτι, δίχως αὐτομάτως νὰ «ταὐτοποιηθοῦν» οἱ διάφοροι ποὺ τὸ δηλώνουν, τότε εὔκολα θὰ μπορούσαμε νὰ χωνέψουμε ἐπὶ τέλους, πὼς πρῶτα ἡ ΕΥΠ ἔσπειρε ἀνάμεσά μας τὰ πρακτόρια της, γιὰ νὰ μὴν διανοηθῇ κάποιος νὰ ξεφύγῃ καί, μετά, μᾶς ἐφόρεσαν …δημοκρατικότατα, ὅλα τὰ ὑπόλοιπα.
Τὸ 2009 , ὄταν ἀκόμη, κατὰ μίαν ὀπτική, ἡ ΕΥΠ ἠλέγχετο κατὰ ἔνα μέρος ἀπὸ Ἕλληνες, ἀπεφασίσθησαν διάφορα ζητήματα, πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς, γιὰ ἐμᾶς, σὲ διεθνὲς ἐπίπεδον. Πρόεδροι τῆς ΕΥΠ τότε, μὲ χρονολογικὴ σειρά, ὁ Ἰωάννης Κοραντῆς, ὁ Δημήτριος Παπαγγελόπουλος καὶ ὁ Κωνσταντῖνος Μπίκας.
(Στὴν συνέχεια Δραβίλλας Κωνσταντῖνος καὶ Ῥουμπάτης Γιάννης, ἔως σήμερα.)
Ὅταν μᾶς ἦλθε ὁ Ῥουμπάτης…
Τὸ σχέδιον δουλοποιήσεως τῆς Πατρῖδος μας ἦταν ἐξυφασμένον ἀπὸ χρόνια καὶ μπαίναμε στὴν τελικὴ εὐθεία, ὅπου ὄλοι οἱ ἔχοντες δημόσιον λόγο ἢ ἔπρεπε νὰ φιμωθοῦν, ἐὰν δὲν συνυπέγραφαν στὴν καταδίκη μας, ἢ νὰ γελοιοποιηθοῦν ἢ μὲ πολὺ χρῆμα νὰ ἐλεγχθοῦν.
Πρῶτοι καὶ σημαντικότεροι οἱ δημοσιοκάφροι, ποὺ ἔναντι μικρᾶς ἢ μεγάλης ἀμοιβῆς, ἔσπευσαν νὰ συνεργασθοῦν.
Ἡ προσέγγισις, κατὰ κύριον λόγο, ἔγινε μέσῳ τῆς ΕΥΠ, ἀλλὰ καὶ ἄλλογενῶν κέντρων ἐλέγχου.
Μερικὰ ἀπὸ τὰ ὅσα εἰς βάρος μας ἐξυφάνθησαν, εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος, ἀλλά, τὰ περισσότερα θάφτηκαν γιὰ πάντα.
Κι ἐδῶ θὰ σᾶς ἀναφέρω προσωπική μου ἐμπειρία.
Τὸ 2010 πιά, ὅταν ὅλο τὸ παραπάνω σκηνικὸ εἶχε στηθῆ, οἱ ἱστοὶ εἶχαν ἁπλωθῆ καὶ τὰ πρακτοράκια ὅλων τῶν ἐπιπέδων ξεκινοῦσαν, ἐπισήμως, τὴν μηχανὴ εἰς βάρος μας, ἐνεπλάκην κι ἐγὼ σὲ μία τέτοια ἱστορία.
Ἐξωτερικὸς συνεργάτης τῆς ΕΥΠ (ναί, σήμερα ἔχω τὶς ὁμολογίες συνεργατῶν του!!!) προσῄγγισε ἀρκετὰ ἄτομα, ποὺ γιὰ κάποιους λόγους ἠρνοῦντο νὰ ἀποδεχθοῦν τὰ ψεύδη καὶ τὴν προπαγάνδα τῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως κι ἐξακολουθοῦσαν νὰ ἀντιδροῦν. Αὐτὰ τὰ ἄτομα, σὲ διάφορες πόλεις τῆς Ἑλλάδος, ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς συνενώσεως καὶ τῆς κοινῆς, στοχοποιημένης δράσεως, κατὰ τῶν καθεστώτων, προσεγγίζοντο εἶτε μεμονωμένως εἶτε ὁμαδικῶς.
Τὸ δίκτυο ποὺ εἶχαν στήση οἱ ἐπαγγελματίες προπαγανδιστές, εἰς βάρος μας, ἦταν ἀπερίγραπτο σὲ ἔκτασιν καὶ βάσει αὐτοῦ μποροῦσαν νὰ ἁλιεύσουν εὔκολα ὑποστηρικτές-θύματα.
Ἀμέτρητες σελίδες σὲ κοινωνικὰ δίκτυα, ἑκατοντάδες λογαριασμοὶ («προφίλς»), γιὰ ὅλα τὰ γοῦστα.
Ἀπὸ …Λολίτες ἔως Ἀμαζόνες.
Ἀπὸ …φορτηγατζῆδες ἔως … καθηγητὲς πανεπιστημίου.
Ἀπὸ …ὑπερπατριῶτες ἔως …καραγκιόζηδες.
Κι ὅλα αὐτὰ ὑπὸ τὴν στενὴ ἐπίβλεψιν καὶ διαχείρισιν τῆς ΕΥΠ.
Ἀρκετοὶ πρόθυμοι, ἀγνοὶ πατριῶτες, ἔσπευσαν νὰ βοηθήσουν, νὰ συνδράμουν, νὰ συμπορευθοῦν μὲ αὐτοὺς ποὺ τὸ ἔπαιζαν κάτι, πρὸ κειμένου νὰ προσφέρουν κάτι στὸ κοινὸ καλό.
Μεταξὺ αὐτῶν φυσικὰ καὶ μασῶνοι, πράκτορες ξένων ὑπηρεσιῶν καὶ πρεσβειῶν, ποὺ γιὰ τὰ δικά τους ἀφεντικὰ μεριμνοῦσαν νὰ κάνουν τὶς δικές τους «χαρτογραφήσεις».
Τελικῶς, μετὰ τὴν παρέλευσιν ἀρκετῶν μηνῶν, ἐφ΄ ὅσον φυσικὰ ἡ «χαρτογράφησις τοῦ πατριωτικοῦ χώρου» εἶχε ὁλοκληρωθῆ, μὲ διάφορα προσχήματα, ἄλλοτε ἀληθοφανῆ κι ἄλλοτε γελοῖα, ἀπεμακρύνοντο ἔνα ἕνα τὰ πρόσωπα-θύματα αὐτῶν τῶν ὁμάδων, ποὺ γιὰ μίαν ἀκόμη φορὰ ἔνοιωθαν προδομένοι καὶ ἀπογοητεύμενοι. (Συμμετεῖχα σὲ μίαν ἀπὸ αὐτὲς τὶς ὁμάδες, ὡς θῦμα τῆς παραπληροφορήσεως καὶ τῆς προπαγάνδας τῶν «εἰδικῶν», ἀλλὰ ὑπῆρχαν κι ἄλλες.)
Φυσικὰ οὐδεὶς ἀπὸ ἐμᾶς γνώριζε πὼς ὅλα αὐτὰ ἦσαν στημένα, σκηνοθετημένα καὶ ὀργανωμένα ἀπὸ μυστικὲς ὑπηρεσίες.
Πρακτοράκια ἀνάμεσά μας..
Διαβάζουμε λοιπὸν αὐτὲς τὶς ἡμέρες τὰ μύρια ὅσα ἀναφορικῶς μὲ τὶς (προκαταβολικῶς ἀπειλητικὲς) δηλώσεις τῆς γεροβασίλαινας…Δηλώσεις πού, ἐκ τῶν πραγμάτων, δὲν γίνονται γιὰ νὰ μᾶς ἐνημερώσουν, παρὰ μόνον γιὰ νὰ μᾶς …τρομοκρατήσουν ἀνοικτά, γιὰ νὰ μὴν διανοηθοῦμε ἀκόμη καὶ νὰ ἐκφέρουμε κρίσεις καὶ ἐπικρίσεις γιὰ τὰ σαπρόφυτα τοῦ (κάθε) τΣΥΡΙΖΑ.
Ἂς μᾶς παρακολουθοῦν λοιπόν.
Δουλειά μας εἶναι νὰ προστατεύουμε, ὄσο τὸ δυνατόν, τὴν προσωπική μας ζωή, ἀπὸ τὶς ἐμμονικές τους ψυχώσεις καὶ τὴν ἀδιαντροπιά τους…
Δουλειά τους εἶναι νὰ μᾶς τρομοκρατήσουν τόσο, ὅσο νὰ παραλύσουμε καὶ νὰ μὴν ἀντιδράσουμε.
Δουλειὰ ὅμως τοῦ κόσμου μας εἶναι νὰ ἐπιφέρῃ, κατὰ τακτὰ χρονικὰ διαστήματα, τὶς ἀναγκαῖες ἐκεῖνες ἰσοῤῥοπίες, πρὸ κειμένου νὰ ἐξακολουθῇ ὁ κόσμος μας, εἰς πείσμα τῶν ἠλιθίων, νὰ ὐπάρχῃ κανονικότατα.
Γιατί ἔνοιωθες ἀσφαλής Πατριώτη;
Διαβάζουμε ἐπίσης γιὰ νόμους ὀργουελικοὺς ποὺ «νομιμοποιοῦν» τὴν «ἀστυνομία σκέψεως» καὶ ἀπειλοῦν, προκαταβολικῶς πάντα, ὅλους αὐτοὺς ποὺ θὰ τολμήσουν νὰ …σκεφθοῦν κάτι ἀντίθετο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ τὰ τΣΥΡΙΖΑιόπανα ἐπιβάλλουν…Ξεπέρασαν (ἐπὶ τέλους!!!) καὶ τὸν …Ὄργουελ!!!
Ἔ καί;Πατριῶτες… μία εἶναι ἡ πραγματικότης μας καὶ καλὸ εἶναι, ἐπὶ τέλους, νὰ τὴν χωνεύσουμε. Τὰ (φερόμενα ὡς) ὅπλα μας εἶναι ὅπλα τους καί, ἀπὸ ἀρχῆς ὑπάρξεώς τους, εἶναι ἀπολύτως ἐλεγχόμενα καί, καταληκτικῶς, τὴν κατάλληλο στιγμή, στρέφονται ἐναντίον μας. Ὅσο ἐπιμένουμε στὸ νὰ τὰ χρησιμοποιοῦμε, τόσο πιὸ πολὺ βαραίνουν τὰ δεσμά μας. Κι ὁπωσδήποτε τὸ διαδίκτυον, ἐφ΄ ὅσον ἄλλοι τὸ ἔχουν δημιουργήση, εἶναι δεδομένον πὼς αὐτοὶ οἱ ἄλλοι τὸ ἐλέγχουν καὶ πλήρως, ὄχι βεβαίως γιὰ τὸ καλό μας.
Συνεπῶς δὲν νοεῖται ὡς μέσον ἐπικοινωνίας μας καί, καταληκτικῶς, ὡς μέσον διακινήσεως ἐπαναστατικῶν ἰδεῶν, δράσεων, πληροφοριῶν, ἀλλὰ κυρίως ὀργανώσεως, ἔνα μέσον ποὺ ἐν τῇ γενέσει του ἐλέγχεται ἀπολύτως ἀπὸ αὐτὸν τὸν μηχανισμὸ πού, ὑποτίθεται πολεμοῦμε.
Ἕνα ἄλλο ζητηματάκι ποὺ πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε εἶναι τὸ τί εἴδους ἐπανάστασις θὰ εἶναι αὐτὴ ἡ ἐπανάστασις ποὺ ἔχουμε στὰ κεφάλια μας. Θά εἶναι μία ἀπό τά ἴδια ἤ θά εἶναι οὐσιαστική; Διότι ἐὰν θὰ εἶναι μία ἀπὸ τὰ ἴδια θὰ ἔχη καὶ βεβαιωμένο ἀποτέλεσμα στὸ μία ἀπὸ τὰ ἴδια καὶ τότε καλῶς χρησιμοποιεῖται ἀπὸ κάποιους τὸ διαδίκτυον, ἐφ΄ ὅσον ἐπὶ τῆς οὐσίας ἐξυπηρετεῖ τὴν ὑπάρχουσα μορφὴ ἐξουσίας.
Συνεπῶς θὰ ἀλλάξη ὁ …Μανωλιὸς μόνον τὰ ῥοῦχα του.
Εὐχαριστῶ… Δὲν θὰ πάρω…
Ὅμως ἐὰν εἶναι οὐσιαστική, τότε τὰ διαδίκτυα, τὰ κινητά τους, ἀλλὰ καὶ γενικῶς ὅλα τὰ ἔως σήμερα ἀποδεκτὰ καὶ διαδεδομένα μέσα ἐπικοινωνίας εἶναι γιὰ τὰ …μπάζα.
Καὶ φθάνουμε στὰ ὀφθαλμοφανῆ καὶ αὐτονόητα ἐρωτήματα:
- Ποιός εἶναι αὐτός πού μᾶς καλεῖ* σέ καθαρὰ καὶ σαφῶς ἐπαναστατικὲς δράσεις, μέσῳ διαδικτύου, καί δέν δουλεύει εἰς βάρος μας καί ὑπέρ τῶν κάθε λογῆς (φερομένων ὡς) κυβερνητικῶν παραγόντων;
- Ποιός στοιχειωδῶς σκεπτόμενος θά χρησιμοποιοῦσε αὐτό τό μέσον γιά νά ἐπαναστατήσῃ;
- Τί εἶναι αὐτό πού θά μποροῦσε νά ἐπιφέρῃ μία τέτοιου εἴδους (ἂς ποῦμε) ἐπανάστασις;
Ἐπανάστασις πραγματικὴ ὅμως εἶναι κάτι ποὺ μόνον ἐμεῖς μποροῦμε νὰ διαχειρισθοῦμε καὶ σίγουρα δὲν θὰ εἶναι ἀνακοινώσιμος ὁποιαδήποτε ἐπὶ μέρους διαδικασία προετοιμασίας της καὶ ὀργανώσεώς της. Θὰ συμβῆ ἔτσι κι ἀλλοιῶς καὶ δίχως νὰ μπορῆ νὰ ἐλεγχθῇ ἢ νὰ ἀνακοπῇ ἡ ὁρμή της. Ὅμως, ἀκόμη, ἐφ΄ ὅσον δὲν ἔχουμε ξεκαθαρίση μέσα μας καὶ γύρω τὸ ποιὸς δουλεύει γιὰ ποιόν, τὸ τί ἀκριβῶς ἐπιζητοῦμε καὶ τὸ ποιᾶς μορφῆς θὰ εἶναι αὐτὴ ἡ ἐπανάστασις, καλὸ εἶναι νὰ κρατᾶμε μόνον γιὰ τοὺς ἑαυτούς μας ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔχουμε στὰ μυαλά μας. Ὄχι τὶς σκέψεις μας καὶ τὶς ἀπόψεις μας, ἀλλὰ τὰ σχετικὰ μὲ τὶς πιθανές μας πράξεις.
Καλῶς λοιπὸν συζητᾶμε γιὰ ὀργουολικὰ σενάρια, γιὰ ἀστυνομία σκέψεως καὶ γιὰ ἔλεγχο τῆς σκέψεως, ἐφ΄ ὅσον πράγματι οἱ πολλοὶ θορυβῶνται καὶ φοβούμενοι ἐπανέρχονται στὰ …αὐγά τους.
Κακῶς συζητᾶμε ὅμως γιὰ ἐπαναστάσεις. Αὐτὲς δὲν γίνονται μέσῳ μηχανισμῶν ποὺ μόνον σκοπό τους ἔχουν τὸ νὰ τὶς καταστείλουν πρὸ τῆς ἐκδηλώσεώς τους.
Κατὰ τὰ ἄλλα ἂς ἀπολαύσουμε, ὅσο μποροῦμε, τὶς γελοιοποιήσεις τῶν σαπροφύτων ποὺ ἀπέρχονται ἐπὶ τέλους. Εἶναι μία κάποια ἀνακούφισις, πρὸς ὥρας.
Φιλονόη
Σημειώσεις
Ἡ ἀληθής, μία, ἀναγκαία, ἐπιβεβλημένη, αὐτονόητος, μοναδικὴ καὶ ἀποτελεσματικὴ ἐπανάστασις ὡς πρῶτο βῆμα ἔχει τὸ νὰ ἀπό-ἠλιθιοποιηθοῦμε. Ἂς ξεκινήσουμε μὲ αὐτὸ καὶ τὰ ὑπόλοιπα ἔπονται.
Τὸ δεύτερο βῆμα, μίας τέτοιας ἐπαναστάσεως, ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὴν αὐτογνωσία καὶ τὸν αὐτοπροσδιορισμό. Πρῶτα λοιπὸν καθορίζουμε σαφῶς τὸ ποῦ θέλουμε νὰ φθάσουμε καὶ μετὰ ξεκινᾶμε.
Τὸ τρίτο βῆμα ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὰ ἐπὶ μέρους, καθαρὰ ἀτομικὰ σὲ αὐτὸ τὸ ἐπίπεδον, στάδια προετοιμασίας. Δὲν ξεκινᾶς γιὰ ἕνα ταξείδι δίχως νὰ ἀναγκαία. Καὶ τὰ ἀναγκαία, ἀναλόγως τοῦ ταξειδίου, εἶναι διαφορετικά. Ἂς φροντίσουμε γιὰ αὐτὰ καὶ μετά, ἐὰν τὰ συγκεντρώσουμε, συζητᾶμε καὶ γιὰ ἐπαναστάσεις καὶ γιὰ ἀλλαγὲς καθεστῶτων καὶ γιὰ ὅ,τι ἄλλο κρίνουμε ἐμεῖς ὡς ἀναγκαῖον.
Τὰ παραπάνω αὐτονόητα βήματα ἔχουν κι ἄλλα ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν, ἀλλὰ γιὰ τὴν ὥρα ἂς μείνουμε σὲ αὐτά, ποὺ ξεκινοῦν ἀπὸ τὸ νὰ παύσουμε νὰ παπαγαλίζουμε, νὰ μιμούμεθα, νὰ κραυγάζουμε καί, ἰδίως, νὰ φοβόμαστε. Ἐπὶ τέλους νὰ κυττάξουμε σοβαρὰ τὸ τὶ ἔχουμε καὶ πῶς μποροῦμε νὰ τὸ δυναμοποιήσουμε τόσο, ὅσο νὰ μετουσιωθῇ σὲ πραγματικὸ καὶ ἄνευ ἀντιστάσεως ὁπλικὸ μηχανισμό. Τὸ ἔχουμε ἀλλὰ πρέπει καὶ νὰ τὸ πιστεύσουμε γιὰ νὰ τὸ ἐνεργοποιήσουμε.
* Δὲν ἀναφέρομαι στὰ συλλαλητήρια, ποὺ σαφῶς κι αὐτὰ κρύβουν πολλὲς σκιές, στὸ ἐπίπεδον διοργανώσεώς τους, ἀλλὰ τὰ στηρίζουμε γενικῶς διότι πρόκειται γιὰ ἐθνικὰ ζητήματα. Ἀναφερόμαι σὲ ἀνοικτὰ ἐπαναστατικὲς δράσεις καὶ μόνον, μὲ ὅ,τι καταλαβαίνῃ ὁ καθεὶς ἐξ ἡμῶν ἐπ΄ αὐτοῦ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου