Θυσιασμένοι ἀδίκως λοιπόν οἱ Ἥρωες γιά τήν Μακεδονία;

Κάποιες σκέψεις περίπλοκες… Πολὺ ὀργή… Ἀκόμη περισσότερος πόνος…
Γιὰ κάθε παλληκάρι, κάθε κοπέλλα, κάθε παιδὶ, κάθε γέροντα, κάθε μάννα, κάθε πατέρα ποὺ ἄφησαν τὴν τελευταία τους πνοὴ καὶ ὅλο τους τὸ εἶναι στὸν Μακεδονικὸ Ἀγῶνα…

Γιὰ κάθε παλληκαράκι, κάθε κοπέλλα, κάθε παιδὶ, κάθε γέροντα, κάθε μάννα, κάθε πατέρα ποὺ ἄφησαν τὴν τελευταία τους πνοὴ καὶ ὅλο τους τὸ εἶναι στὶς μάχες τῶν Βαλκανικῶν Πολέμων, μὰ καὶ κάθε συνεπακόλουθο παίγνιο αὐτῶν τῶν πολέμων…

Γιὰ κάθε παλληκάρι, κάθε κοπέλλα, κάθε παιδὶ, κάθε γέροντα, κάθε μάννα, κάθε πατέρα ποὺ ἄφησαν τὴν τελευταία τους πνοὴ καὶ ὅλο τους τὸ εἶναι κατὰ τὴν διάρκεια τῆς εἰσβολῆς τῶν Ἄγγλων, τῶν Γάλλων, τῶν ΝΑΖΙ, τῶν Βουλγάρων, τῶν Ἰταλῶν, τῶν Σλαύων, τῶν Ἀλβανῶν, τῶν…

…κάθε λογῆς ἐχθρῶν ποὺ ἐπεβουλεύοντο τὰ ἅγια χώματα τῆς Μακεδονίας, μὰ κυρίως κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα τὴν Ἑλληνικὴ Συνείδησιν τῶν κατοίκων της…
…
Ντροπή… Ντροπὴ γιὰ τὰ σούργελα ποὺ μᾶς …«κυβερνοῦν» ἐλέῳ τοκογλύφων… Ντροπὴη γιὰ ἐμᾶς ποὺ τοὺς ἀνεχόμεθα ἀκόμη καὶ σήμερα…
Ντροπὴ γιὰ τὰ παιδιά μας ποὺ οὔτε τὴν Ἱστορία καὶ τὶς Θυσίες θὰ γνωρίζουν, μὰ οὔτε καὶ τὸ Χρέος…
Νεκροὶ ποὺ ἄφησαν τὴν τελευταία τους ἀνάσα γιὰ μίαν Ἰδέα, γιὰ μίαν Πατρίδα Ἐλευθέρα καὶ βαθύτατα Ἑλληνική…
…μὰ κάθε φορὰ κάποιο τομάρι εὐρίσκετο νὰ παίξῃ μὲ τὴν ἀνδρεία, τὴν αὐτοθυσία καὶ τὸν πατριωτισμό μας…
Νεκροὶ κι ἐμεῖς τώρα… Ἠθικῶς, πνευματικῶς καὶ συνειδησιακῶς…
…καὶ γελοῖοι κωλοτουμπιασμένοι πολιτικάντηδες ποὺ ἔφτυσαν στοὺς τάφους τόσων καὶ τόσων θυσιασμένων, γιὰ χάριν καὶ μόνον ἑνὸς οἰκονομικοῦ τους ἀνταλλάγματος…

ΜΝΗΜΗ ΗΡΩΟΣ ΜΕΤ ΕΓΚΩΜΙΩΝ

103 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ…ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΤΙΜΗ
ΙΩΑΝΝΟΥ ( ΓΙΑΝΝΟΥΚΟΥ ) ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΗ
Αθήνα 12.3.1889 – Κιλκίς 19.6.1913

Της Βενετίας Κάντζια

Γιός του Εισαγγελέως Γεωργίου Ι. Σαρηγιάννη και της συζύγου του Βενετίας, το γένος Νικολάου Ι. Σακελλαρίου (σχολάρχης) από το Άστρος της Κυνουρίας.

Και οι δύο γονείς, κατευθείαν απόγονοι του Πάνου Σαρηγιάννη και του πενθερού του Αναγνώστη Παπάζογλη γνωστών και επιφανών προκρίτων της επαρχίας του Αγίου Πέτρου / Αγίου Ιωάννη Κυνουρίας, επί Οθωμανικής εποχής.

Τεράστια η προσφορά τους στην Πατρίδα: του Αναγνώστη μέχρι το 1818. Του Πάνου και του πρώτου συζύγου της κόρης του Μάρως, του Κωνσταντίνου Ζαφειρόπουλου μέχρι το θάνατό τους το 1826. Η κόρη αυτής της Μάρως, η Μαριγώ από τον δεύτερο γάμο της με το γιατρό Βασίλειο Μαρούδη ήταν η μητέρα της Βενετίας και του αδελφού της Ιωάννη, (δικηγόρου κα δημάρχου Θυρέας ) και ήταν σύζυγος του Σχολάρχη Νικολάου Ι. Σακελλαρίου. Αλλά και ο σύζυγος της Βενετίας, Γ. Ι. Σαρηγιάννης, προήρχετο από την ίδια επιφανή οικογένεια των Σαρηγιαννέων του Αγιάννη Κυνουρίας.

Σε αυτό το ιδιαίτερο περιβάλλον γεννήθηκαν 10 παιδιά, από τα οποία τα 5 έχασαν τη ζωή τους σε βρεφική ηλικία. Ο Γιαννούκος, ο μεγαλύτερος από όλα τα παιδιά, γεννήθηκε στην Αθήνα, (όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως εισαγγελέας) την 12.3.1889. Τα σχολικά του χρόνια τα πέρασε στην ιδιαίτερη πατρίδα των γονιών του. Ευτυχισμένα χρόνια μαζί με τις 4 αδελφές του. Μετά το Γυμνάσιο ήλθε για σπουδές στην Αθήνα, όπου στις 20 Δεκεμβρίου 1910 έλαβε το πτυχίο του «επί διδακτορία της Νομικής» από την Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεμάτος με νεανικά όνειρα να ξεκινήσει την δικηγορική του σταδιοδρομία. Το γραφείο του, έχει ετοιμασθεί για χάρη του στο ισόγειο του πατρικού του σπιτιού στο Άστρος και τον περιμένει να συνεχίσει την μακρά νομική παράδοση της ιστορικής του οικογενείας.

Το καθήκον όμως προς την Πατρίδα – η στρατιωτική θητεία – προηγούνται. Το γραφείο λοιπόν, μπορεί για λίγο να περιμένει….

Παρουσιάζεται στο 8ο Σύνταγμα Πεζικού της 4ης Μεραρχίας Πελοποννήσου και χρήζεται Σημαιοφόρος του Συντάγματος. Μεγάλη η συγκίνηση για το παλληκάρι η τιμή που του γίνεται.

Από την στιγμή αυτήν, ανήκει ψυχή τε και σώματι, στο επίλεκτο 8ο Σύνταγμα Πεζικού του Ναυπλίου, που αργότερα, υπό τον ηρωικό Συνταγματάρχη Αντώνιο Καμπάνη και την 4η Μεραρχία Πελοποννήσου στην οποία και ανήκει, την επονομασθείσα Σιδηρά Μεραρχίας, με Αρχηγό τον εκλεκτό υποστράτηγο Κωνσταντίνο Μοσχόπουλο, θα γράψουν αμέτρητες σελίδες ηρωισμού και Αυταπαρνήσεως, κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων που ήδη ετοιμάζονταν…

Και ο Γιαννούκος δίπλα τους, να κρατάει ψηλά και υπερήφανα την Σημαία που του έκαναν την τιμή να εμπιστευθούν. Είχαν νοιώσει ότι θα την τιμούσε μέχρι το τέλος, όπως και το έκανε…

Ναι! Στο επίλεκτο αυτό σώμα, ο Σημαιοφόρος του, από εδώ και στο εξής ήταν Αυτός. Μαζί, θα ήταν και ο Ανδρέας Καρκαβίτσας ως στρατιωτικός ιατρός, ο Σπύρος Μελάς και τόσοι άλλοι… Όλοι μαζί, θα πάρουν σε λίγο με τα πόδια, τον δύσκολο δρόμο προς την Αθήνα, μέσα σε έναν αφόρητο καύσωνα των αρχών του Μαΐου 1912, για τις Μεγάλες Ασκήσεις που τους περίμεναν.104 χρόνια πριν…

Βρισκόμαστε λοιπόν, στο Μάιο του 1912 και τα σημάδια της διαλύσεως της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του ξεσηκωμού των υποδόυλων κρατών είναι πλέον φανερά.

Ο καιρός περνά γρήγορα. Ο Σεπτέμβριος του 1912 έρχεται με κατάμαυρα σύννεφα στον ουρανό. Μετά τις συνθήκες συμμαχίας μεταξύ των χριστιανικών κρατών στα Βαλκάνια, μπροστά στον κοινό εχθρό που ήταν για όλους η οθωμανική αυτοκρατορία, η Τουρκία κλιμακώνει την ένταση στην περιοχή, με μετακινήσεις στρατευμάτων, ενίσχυση μεθοριακών μονάδων κλπ. Αρχίζει λοιπόν, να υλοποιείται το σχέδιο γενικής επιστρατεύσεως παντού, στην δε Ελλάδα αυτό, ξεκινάει στις 17 του Σεπτεμβρίου. για να ακολουθήσει σταδιακά και η κήρυξη πολέμου, με πρώτο το Μαυροβούνιο στις 25 Σεπτεμβρίου.

Έτσι, η ιστορία έχει άλλα σχέδια για τον νεαρό Σημαιοφόρο μας, όπως και για τις χιλιάδες άλλα παλληκάρια της γενιάς του. Τα όνειρα τους, μπορούν και πρέπει να περιμένουν… μπροστά στο χρέος για την Πατρίδα που προηγείται.

Οι καμπάνες του πολέμου τους καλούν ήδη να τρέξουν για το μέτωπο. Η χαρά της νιότης, θα δώσει πια την θέση της στο χρέος της υπερασπίσεως των ιερών εστιών, των προ-αιωνίων υπερτάτων αξιών, της απόλυτης υπερβάσεως και θυσίας αν χρειασθεί….

Η ώρα έχει φθάσει και για την 4η Μεραρχία με τα Συντάγματα του Πεζικού της που πρέπει να συγκροτηθούν στις έδρες τους, για το 8ο βέβαια στο Ναύπλιο.

Γεμάτος δάκρυα ο αποχαιρετισμός στο σπίτι του Σημαιοφόρου στο Άστρος. Η οικογένεια, οι φίλοι, οι χωριανοί όλοι στο πόδι να φιλήσουν και να ευχηθούν το παλληκάρι τους.

Μια τελευταία ματιά σε όλους τους. Μια ζεστή αγκαλιά στην Μάνα, τις μικρούλες αδελφούλες, την πιο μικρούλα την τοσοδούλα, τη δικιά μου Μάνα, τους θείους και τις θείες, τον αγαπημένο σκύλο. Μια φευγαλέα ματιά στο έτοιμο γραφείο με τον κοντυλοφόρο και το μελάνι στην θέση τους να πρέπει τώρα να τον περιμένουν… τον κήπο με τα λουλούδια, τα μεγάλα δένδρα και τις φυλλωσιές. Τα γέλια και τα παιχνίδια τους ψευτοτσακωμούς με τους παιδικούς φίλους και τις γρατσουνιές στα γόνατα… Όλα περνούν γρήγορα από τη σκέψη. Η ώρα όμως περνάει… Ένα τελευταίο βήμα προς την αυλόπορτα, πριν βρεθεί στο δρόμο με τους υπόλοιπους συντρόφους…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΙΛΚΙΣ + ΠΕΛΛΑΣ: 

Απόσπασμα από άρθρο στο ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ, με τίτλο: 

Π. ΚΑΜΜΕΝΟΣ : «Θα τους κρατήσουμε… Οι παρακάτω πόλεις θα είναι Μουσουλμανικές» 

Αυτές είναι οι περιοχές στους νομούς Κιλκίς και Πέλλας που θα οικοδομηθούν οι προσφυγικές πόλεις των 20.000 μουσουλμάνων, ένα μέρος από αυτούς που έχουν εγκλωβισθεί στην Ελλάδα, μετά το κλείσιμο των συνόρων των χωρών των δυτικών Βαλκανίων, ένα «σφράγισμα» που συντόνισε η Αυστρία με το Βερολίνο φυσικά να ευρίσκετε πίσω απ’όλη αυτή την διαδικασία, αλλά ουδείς να τολμά να αρθρώσει την πραγματικότητα.

Οι 20.000 είναι μόνο οι πρώτοι από ένα σύνολο που θα κυμανθεί μεταξύ των 500.000 μουσουλμάνων και του 1.000.000 που θα εγκατασταθούν στην Ελλάδα τους επομένους μήνες στα νησιά και στην ηπειρωτική χώρα.

Τόσοι αναμένονται σύμφωνα με άριστα πληροφορημένες πηγές των ελληνικών στρατιωτικών Επιτελείων.

Βέβαια, όπως τόνισε σήμερις ο Π.Καμμένος «Για αυτούς τους 20.000 μετανάστες και πρόσφυγες, όπως έχει δεσμευθεί η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός, οι Ένοπλες Δυνάμεις και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας θα διαμορφώσουμε συνθήκες αξιοπρεπούς παραμονής και φιλοξενίας, σε νέους χώρους που έχουμε βρει κοντά στα σύνορα».

Οι δύο διαφορετικές πόλεις θα οικοδομηθούν σε τέσσερα αρθρωτά οικιστικά συγκροτήματα στο Κιλκίς και σε μία τοποθεσία κοντά στα Γιαννιτσά.

Συγκεκριμένα στον παλιό αεροδιάδρομο κοντά στην Νέα Καβάλα, στον παλιό αεροδιάδρομο κοντά στο χωριό Χέρσο, στο παλιό στρατόπεδο Παπαδάκη στο Δροσάτο και στο παλιό στρατόπεδο Κοκκινώρη, κοντά στο χωριό Κεντρικό, όλα στον νομό Κιλκίς.

Το παλιό στρατόπεδο Φιλιππάκου στα Γιαννιτσά και στην γύρω περιοχή θα φιλοξενήσουν μια μουσουλμανική κωνόπολη 4.000 ατόμων.

Ένα ζήτημα που υπάρχει είναι αυτό του επιπέδου της ασφάλειας. Οι πόλεις ή τα «camps» που λέει και υπουργός, θα είναι ανοικτού τύπου. Δηλαδή όποιος θέλει θα μπορεί να μπαίνει και να βγαίνει από αυτό και θα πηγαίνει όπου θέλει.

Οπωσδήποτε, όσο ψύχραιμα και να το δει κάποιος το ζήτημα, θα υπάρξει ένα θέμα ασφαλείας των γύρω περιοχών. Αντίθετα με τις φωτογραφίες που κάνουν τον γύρο του διαδικτύου, το 70% είναι άνδρες κάτω των 35 ετών. Και όλοι μαζί, άνδρες και γυναίκες, σίγουρα θα είναι πολύ-πολύ θυμωμένοι που πλήρωσαν στους Τούρκους διακινητές μέχρι και 5.000 δολάρια το κεφάλι και αντί να βρεθούν π.χ. στο Μόναχο, θα βρεθούν στο Κιλκίς ή τα Γιαννιτσά. 

…………………………… 

Ερωτώνται οι κ. κ. άρχοντες, αλλά και όλοι οι κάτοικοι των ως άνω περιοχών, αλλά και ολόκληρης της Μακεδονίας, εάν έχουν ακούσει ποτέ, τίποτα σχετικό με τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912 – 1913 και για ποιο λόγο έγιναν. 

Είναι δυνατό να μην γνωρίζουν, ότι το δικαίωμα να κατοικούν στα αιματοβαμμένα αυτά χώματα τους εδόθη χάρις στην άδολο θυσία των χιλιάδων παλληκαριών Ελλήνων, από όλην την τότε Ελεύθερη Ελλάδα, αλλά και από επίσης των χιλιάδων άλλων Ελλήνων του εξωτερικού ή και ακόμα και όσων  είχαν φύγει στα μακρινά ξένα, ως φτωχοί οικονομικοί μετανάστες και που με τις λίγες οικονομίες τους ή και με εράνους, έτρεξαν να βοηθήσουν την Πατρίδα. 

Σκάβοντας τα ιερά αυτά χώματα για να κτίσετε σε «γερά θεμέλια» τους μουσουλμανικούς σας οικισμούς, θα πέσετε επάνω στα ιερά οστά, όχι μόνο του θείου μου του Σημαιοφόρου Σαρηγιάννη, αλλά και όλων των χιλιάδων ηρωικών παλληκαριών που αναπαύονται εκεί. Οποία ύβρις, θράσος και ασέβεια από μέρους όλων σας και απέναντι στους νεκρούς ήρωες μας, αλλά και τις αμέτρητες οικογένειες που έμειναν πίσω ορφανεμένες. Πόσο πολύ διαβρωμένοι και ασυνείδητοι πρέπει να είσθε. Φαίνεται ότι τελικά, δεν σας άξιζε το δικαίωμα που σας εδόθη να κατοικήσετε σε αυτές τις περιοχές… 

Ποιοί είστε λοιπόν, όλοι και όλες εσείς, που μας ατιμάζετε ότι πιο ιερό έχουμε;;; 

πηγὴ

Καί τί νά πῇς;;
Μόνον νά σκύψῃς τό κεφάλι ἀπὸ ντροπὴ μπορεῖς…
Φιλονόη