π. Ιωάννης Ρωμανίδης :Ἔχετε βρὴ ποτὲ στὴν Ἁγία Γραφὴ κάποιο χωρίο πού νὰ μιλάη ξεχωριστὰ γιὰ πνευματικότητα λαϊκῶν ἢ γιὰ πνευματικότητα κληρικῶν; Δὲν ὑπάρχει τέτοιο πράγμα στὴν Ἁγία Γραφή... Ἡ ἐν Χριστῷ πνευματικότης εἶναι μία γιά ὅλους τούς πιστούς. Ἄρα, δὲν εἶναι ἡ Χάρις τῆς Ἀρχιερωσύνης ἐκείνη ποὺ ὁδηγεῖ τὴν Ἐκκλησία «εἰς πάσαν τὴν ἀλήθειαν». Ὁ Χριστὸς μιλάει ἐδῶ γιὰ κάτι ἄλλο, τὴν φώτισι καί τὴν θέωσι... Αὐτὴ ἡ ἐν Χριστῷ πνευματικότης εἶναι στὴν οὐσία της μία θεραπευτικὴ ἀγωγή, ἡ ὁποία προσφέρεται ἀπὸ τὸν Χριστὸ σὲ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Δὲν εἶναι μόνο γιὰ τοὺς μοναχοὺς ἢ τοὺς παπάδες, ἢ τοὺς μορφωμένους ἢ διανοούμενους...

Περί του πως βαδίζειν ασφαλώς, στο πέλαγο της αγάπης του Χριστού.

Πολλοί έλαβαν δωρεάν την χάρις, αλλά έπεσαν σε υπερηφάνεια, και την έχασαν... Πολλοί έλαβαν χαρίσματα, με μια μόνο προσευχή, γιάτρεψαν δεινοπαθούντες, η έπαρση ευθείς αμέσως τούς χτύπησε την πόρτα, και το ''Εγω'' έτρεξε να ανοίξει...

Το πρώτο δείγμα της εκκωφαντικής πτώσεως, της πνευματικής στασιμότητας είναι η αλλαγή στήν συμπεριφορά, η αλαζονεία της αυτάρκειας, το να θεωρήσουμε πως απέναντι στούς λόγους Του Χριστού, των Πατέρων της Εκκλησίας, η ''γνώμη'' μας μετρά πιο πολύ. (...)

Οτι εμείς έχουμε πιο πολύ αγάπη, απο έναν Άγιο Γρηγόριο Παλαμά, έναν Ιερό Χρυσόστομο... Έναν Απ. Παύλο που δεν διστάζει να βροντοφωνήσει: ''ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾿ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω...'' (Γαλατάς 1,8).

Δεν με πείθουν οι απλές ελεύσεις της χάριτος, η καθαρτική ενέργεια, κάτι που ελέησε ο Θεός για να μας παιδαγωγήσει, το νηπιαγωγείο του Θεού, χιλιάδες λαϊκοί  έχουν ζήσει απο αυτές. 

Δεν με πείθει το να μπαινοβγαίνει κανείς σε κατάσταση φωτισμού, γνώρισα πολλούς που έλαβαν νοερά ενέργεια στήν καρδιά και την έχασαν, σε άλλους δεν λειτούργησε ποτέ ορθά... 

Η εισαγωγή πάλι σε ρεύμα θείου φωτισμού, η έλευση και απόσυρση της καρδιακής προσευχής, δεν συνεπάγεται πως έγινε το πρόσωπο φωτισμένο. Είναι ακόμη στήν θεραπεία, στήν διαδρομή πρός την μόνιμη κατάσταση του φωτισμού.

Και στήν παρούσα κατάσταση, δεν υπάρχει ακόμη με ακρίβεια το θεολογείν απλανώς, ο άνθρωπος μπορεί να πέσει, να έχει εκπτώσεις και πάθη, να σφάλει στίς κρίσεις του... 

Ο εργάτης της ευχής θα πρέπει να γνωρίζει πως, ελεύσεις της ενέργειας ευκαίρως- ακαίρως στην καρδιά, δεν αποτελούν κατοχή της ευχής και όντως φωτισμό, αλλά μεταβατικό στάδιο θεραπείας, μέχρι την πλήρη κάθοδο, ένωση και επιστροφή της λογικής ενέργειας του νου στήν καρδιά, όπου είναι το κέντρο του νοός... 

  (Ηλιοβασίλεμα στόν  Άθωνα  ~  Κατουνάκια, έρημος Ασκητών, Θεού λημέρι.)

 

Μέχρι τότε δεν διακρίνει απλανώς περί Θεού, λόγω εμφάνισης απλώς της ευχής, και δύναται να σφάλει σε πολλά, συγχέοντας παραστάσεις του περιβάλοντος με τα Άρρητα θεία νοήματα.

''Η ροπή στην υπερηφάνεια, λέγει ο άγιος Μακάριος, εξακολουθεί να υπάρχη ακόμη και στις πιο καθαρές ψυχές. Η ροπή αυτή είναι η πρώτη αιτία, που σπρώχνει τον άνθρωπο να γοητευτεί από την αμαρτία και να ξαναγυρίση σ’ αυτήν...''

Ας μάθουμε την αλήθεια, απο τούς Αγίους, τούς φίλους του Χριστού, ζωντανούς οργανισμούς του Αγίου Πνεύματος, μην χάνουμε την πορεία μας, τον δρόμο μας,  με ''περισπούδαστους'' αναλυτές των γραφών, με νοσοκόμους στήν θέση ιατρών...(περί  πνευματικών ιατρών εδω)

Δεν έχει σημασία τι νομίζετε εσείς η εγώ, εμείς δεν γνωρίζουμε καλά-καλά τον ασθενή εαυτό μας. 

Σημασία έχουν αυτά που λέγουν οι Άγιοι, όπως ο θεοφώτιστος  Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: ''Πολλοί ἔκαναν θαύματα ἀλλά μετά δέν πρόσεξαν…''

«Πολλοί έκαμαν θαύματα. Ανέστησαν και νεκρούς. Εκοπίασαν να επαναφέρουν αμαρτωλούς και πλανημένους στον δρόμο του Θεού,έκαμαν όπως θα ελέγαμε, θαύματα: μέσω αυτών ωδηγήθηκαν πολλοί στον Χριστό! Και όμως. Αυτοί, που έδωσαν σε άλλους ζωή, έπεσαν οι ίδιοι σε πάθη μιαρά, επειδή είχαν μόνοι τους προκαλέσει στον εαυτό τους τον θάνατο...».

Ακόμη και εδώ, στήν τάξη των μεσαίων, του φωτισμού και της αρχής της λειτουργίας των χαρισμάτων, τα πράγματα δεν είναι ακίνδυνα... 

''Εκτός της κυκλικής νοεράς προσευχής, (κλίκ εδω) όλες οι άλλες προσευχές ενδέχεται να μετατραπούν συν τω χρόνω. Όπου χάνεται η απλότης και άρχεται να ψηφίζη τον εαυτόν του ο άνθρωπος...'' ~ Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Ας ομολογήσουμε την αλήθεια, πως ''ψηφίζουμε'' τον εαυτό μας, και κάνουμε ολότελα το δικό μας σε διάφορα θέματα στήν εν Χριστώ πορεία μας, όταν στήν πραγματικότητα δεν έχουμε γίνει ακόμη χριστιανοί, κατά τον τρόπο τουλάχιστον που το εννοεί ο Απόστολος Παύλος...

Χριστιανός, λέγει ο Απόστολος, είναι αυτός που έχει την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος στήν καρδιά να λειτουργεί όπως την είχε και εκείνος. Μέχρι τότε είναι λέει κατηχούμενος, όποιος δεν έχει λάβει δηλαδή ακόμη την προσευχή κατά αυτόν τον τρόπο...

Ας αναλογιστούμε κατά πόσο βαδίζουμε ασφαλώς, όταν έχουμε διαλέξει, και παρακολουθούμε για πνευματικούς καθοδηγητές πολλούς... χωρίς ακόμη να ευρίσκονται καν σε κατάσταση φωτισμού, και νοεράς προσευχής, και οχι απλώς ευθείας, αλλά ορθής λειτουργίας (κυκλικώς περιστρεφόμενη).

Η ασφάλεια, η ακριβής γνώση περί Θεού, το θεολογείν απλανώς ευρίσκεται στήν τάξη των τελείων. 

Εκείνων που έφτασαν στήν Πεντηκοστή, την εμπειρία της Αποκαλύψεως, την θέωση και ένωση με τον Θεό. 

Των Αποστόλων και Αγίων Πατέρων.

Και αυτοί είναι ολίγοι σε κάθε χρονική στιγμή της Εκκλησιαστικής ιστορίας.

Ο Ευαγγελικός λόγος του Αποστόλου Παύλου μας επιτρέπει να κατανοήσουμε την σημασία, διαφορά, και αξία της Πεντηκοστής. 

Tης θεάσεως του Αναστάντα Χριστού ως φως, εντός της ψυχής του ανθρώπου. 

«Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι...»

Απευθυνόμενος προς τους χριστιανούς της Κορίνθου, γράφει:

«Ουκ εντρέπων υμάς γράφω ταύτα, αλλ' ως τέκνα μου αγαπητά νουθετώ. Εάν γαρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ' ου πολλούς πατέρας. εν γαρ Χριστώ Ιησού διά του ευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα» (Α' Κορ. 4, 14). 

 

Διότι έστω και αν έχετε παρά πολλούς παιδαγωγούς και διδασκάλους κατά Χριστόν, δεν έχετε όμως πολλούς Πατέρας.

Πολλοί θαρρούν πως βαδίζουν καλώς στήν εν Χριστώ ζωη, φτάνει ο παιδαγωγός τούς, ακόμη και αν απέχει πολύ απο την τάξη και διάκριση των τελείων στήν πράξη, ακόμη και αν ο ίδιος ευρίσκεται στήν οδο της θεραπείας, να τούς ''αναπαύει''...

Να έχει κύρος και φήμη, να είναι ''γνωστός'', να κάνει διαλέξεις και ομιλίες, να είναι θεολόγος με μάστερ και πτυχία...

Με μοντέρνες ιδέες, να λέγει πράματα ''πρωτοποριακά'', με σπουδαίες λέξεις, να γεννά ''πλούσια'' συναισθήματα, να έχει πλήθος βιβλίων και συγγραμμάτων, και ενα πολυπληθές κοινό, πιστούς ακόλουθους,  & Friends....

Να έχει αγάπη βεβαίως-βεβαίως, και πάνω απο ολα. (...)

Μιά αγάπη άλλη, τόσο ''διαφορετική'' των Πατέρων, απόλυτα εναρμονισμένη με την εποχή μας, και το κοσμικό φρόνημα που αυτή επιτάσσει, και πολλά συγχωρητική - χαλαρή στα περί αμαρτίας, αιρέσεως, και περί δικαιοσύνης - κρίσεως του Θεού... 

Υπάρχουν χριστιανοί, (με ράσο ή χωρίς), που ποτέ δεν σκέφτηκαν να αναζητήσουν πνευματικό Πατέρα φωτισμένο, της τάξεως των τελείων. 

Λες και ο Θεός σταμάτησε να ενεργεί την ευχή, την Πεντηκοστή, λες και αυτά αφορούν παλαιές εποχές, σαν ''παραμύθια'' ενα πράγμα...

Ας μην χάνουμε τον δρόμο μας, ας μην ταξιδεύουμε με ''χάρτινες'' βαρκούλες στα κύματα...

Ποιός θα διάλεγε να διασχίσει ασφαλώς το πέλαγο με χάρτινο καραβάκι... πρόσεχε ψυχή μου να σε χαρώ ποιούς διαλέγεις για πνευματικούς καθοδηγητές.

Χάρτινες βαρκούλες στήν εν Χριστώ ζωη, νεοτεριστές, οικουμενιστές, ανάσκητοι, γλυκόλογοι στοχαστές, χωρίς  βίωμα, ορθόδοξη θεραπεία, νοερά προσευχή, πεντηκοστή. 

Το Καράβι του Χριστού έχει μέσα Αγίους, ας αναζητήσουμε ζωντανούς οργανισμούς.

Πνευματικούς Πατέρες φωτισμένους και θεωμένους όντως. Και μην θαρρούμε πως αν κάνουμε πνευματικό αγώνα με αίτημα την ανάδηξη τέτιου πατρός θα μας αφήσει ανελέητους ο φιλέσπαχνος Θεός...

Πως αν εμπόνως κράξουμε πρός τον Δεσπότη Χριστό, καθώς παλεύουμε επι των κυμάτων των παθών, ή της ''ενάρετης'' ανάπαυσης στίς αισθήσεις της χάριτος, (ελεύσεις της χάριτος μπορεί να δέχτει ακόμη και ένας εγκληματίας, χωρίς κάθαρση), ως νήπια δηλαδή πνευματικά, αλλά με ύφος διδασκάλου...

''Ένεκα τα εκκλησιαστικά ένσημα κύριε...'' Δεν ξέρω τώρα εγώ; Απο μικρό παιδί, τόσα χρόνια μέσα στήν εκκλησία; που τηρώ τις εντολές; (...)
                                                                                

Πως Εκείνος δεν θα φανερώσει τον κατάλληλο, και όντως αληθινό πνευματικό Πατέρα, που θα μας οδηγεί με ασφάλεια εν μέσω των ταραγμένων κυμάτων της εποχής μας.

Ας έχουμε πάντοτε, το ενα και μοναδικό απλανώς κριτήριο, ως μέθοδο ελέγχου σε κάθε θέμα, την κοινή των Θεούμενων Πατέρων Δόξα. 

«Οὐ μέλει ημῖν τί εἶπον, ἢ τί ἐφρόνησαν μερικοὶ Πατέρες. ᾿Αλλὰ τί λέγει ἡ Γραφή, καὶ αἱ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι, καὶ ἡ κοινὴ τῶν Θεούμενων Πατέρων δόξα...» ~ Ιερό Πηδάλιο, Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Ας παραμείνουμε πιστοί, σε οσα οι φίλοι Του Χριστού, οι Άγιοι θέσπισαν, στούς Αποστολικούς κανόνες, και στα Δόγματα και αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων.

Αυτή είναι η ασφαλής και μόνη οδός. Ίσως τώρα ακουστεί μια αντίρρησης, ''Και ποιός είσαι εσυ που γράφεις και ομιλείς για αυτά τα πράγματα...'' 

Δια τούτο, η φράση ενός αγαπήμενου Αγίου, μου έρχετε στο μυαλό: ''Εάν αυτά που σας λέω, συμφωνούν με ότι λέγουν οι άγιοι Πατέρες, να τα ακολουθήσετε. ''Αν δεν συμφωνούν, να τα απορρίψετε...''~ Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Εύχεστε και για με τον αμαρτωλό, ως να ξεσκοτιστώ, και να βάλω αρχή μετανοίας, διότι δεν εχω βάλει ακόμη, και είμαι υπόλογος απέναντι στόν Χριστό...

Είθε να πλέουμε, αδελφοί και συνταξιδιώτες, στο πέλαγο της Αγάπης Του Χριστού... 

_____________________________________________

(1) Υστερόγραφο απο τον Άγιο Συμεών τον Νεο Θεολόγο:

[Να ικετεύεις το Θεό με προσευχές και δάκρυα, να σου στείλει οδηγό απαθή και Άγιο... Αλλά και συ ο ίδιος να μελετάς τις θείες γραφές, και μάλιστα τα πρακτικά συγγράμματα των Αγίων Πατέρων...

για να αντιπαραβάλεις σε αυτά τη διδασκαλία, και τις πράξεις του Διδασκάλου και γέροντα σου, βλέποντάς τες όπως σε καθρέπτη και εξετάζοντάς τες...

Και όσα είναι σύμφωνα με τις γραφές, να τα εγκολπώνεσαι και να τα κρατάς στο νου σου, τα νόθα όμως και ξένα, να τα διακρίνεις, και να τα απορρίπτεις για να μην πλανηθείς...] ~ Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, (Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών.)

(2) Υστερόγραφο απο τον Μητρ. Ναυπάκτου Ιερόθεο Βλάχο:

[Ο άγιος Συμεών o Νέος Θεολόγος, χρησιμοποιεί και ένα τύπο προσευχής με την οποία πρέπει να προσευχόμαστε για την εύρεση του καταλλήλου πνευματικού οδηγού, που θα μας προσφέρη την ίαση την πνευματική.

«Κύριε, ο μη θέλων τον θάνατον του αμαρτωλού ως το επιστρέψαι και ζην αυτόν, ο κατελθών δια τούτο επί της γης, ίνα τους κειμένους και τεθανατωμένους υπό της αμαρτίας εξαναστήσης και σε κατιδείν αυτούς, το φως το αληθινόν, ως ιδείν ανθρώπω δυνατόν, καταξιώσης, πέμψον μοι άνθρωπον γινώσκοντά σε, ίνα ως σοι δουλεύσας αυτώ και πάση δυνάμει μου υποταγείς και το σον εν τω εκείνου θελήματι ποιήσας θέλημα, ευαρεστήσω σοι τω μόνω Θεώ και καταξιωθώ σου καγώ της βασιλείας σου ο αμαρτωλός».

Αν κατ’ αυτόν τον τρόπο προσεύχεται ο Χριστιανός, τότε ο Θεός θα φανερώση τον κατάλληλο γι’ αυτόν πνευματικό πατέρα για να επιμεληθή τις ασθένειες και τα τραύματα της ψυχής του.

Βέβαια πρέπει να μη παραβλέψη κανείς ότι τέτοιοι θεραπευτές, όπως στην εποχή του αγίου Συμεών έτσι και σήμερα, είναι σπάνιοι. «Σπάνιοι γαρ ως αληθώς και μάλιστα άρτι οι καλώς ποιμαίνειν και ιατρεύειν ψυχάς λογικάς επιστάμενοι».] Δείτε: ''Ορθόδοξη ψυχοθεραπεία'' ~ Μητρ. Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου, Ιεροθέου Βλάχου.

 

 

Συγγραφή κειμένου, Δημήτρης Ρόδης για Πνεύματος κοινωνία