Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Κατούνης
Αγαπημένα μου αδέλφια εν Χριστώ, χαίρετε!
Όταν η αδικία σφίγγει την ύπαρξή σου,
νιώθεις βιασμένος. Χαράζει η σκέψη μου αυτές τις γραμμές και σκέφτομαι
πού να τις απευθύνω. Τις απευθύνω λοιπόν προς όλους, σαν μία καθολική
επιστολή, σαν τις επτά που έχουμε στην Καινή μας Διαθήκη προς ωφέλεια
και οικοδομή.
Να συστηθώ. Είμαι ένας τεμπέλης παπάς της
επαρχίας, που πριν από εικοσιοκτώ χρόνια φόρεσα το ράσο ανάξια. Η
Πολιτεία με προσέλαβε και με συντηρεί όλ' αυτά τα χρόνια. Σήμερα ξαφνικά
και απροειδοποίητα, χωρίς λόγο και αιτία, με απολύει. Είμαι και
ανόητος, διότι επενδύοντας στην πρόσληψή μου αυτή, έκανα μία μεγάλη
οικογένεια, πήρα ένα διαμέρισμα για να τη βάλω μέσα, ένα αυτοκίνητο για
να τη μετακινώ και ένα δάνειο τριάντα ετών για να ανταποκριθώ σ' ὀλ'
αυτά. Οι πιο μεγάλοι και μυαλωμένοι με συμβούλεψαν να το κάνω, γιατί,
λέει, ο μισθός μου ήταν μία διασφάλιση.
Σήμερα λοιπόν, που ηλικιακά βρίσκομαι «στου
δρόμου τα μισά», υπερβαίνοντας σιγά σιγά τα πενήντα, ξυπνώ μία ημέρα και
βλέπω το φυσικό μου προστάτη, τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και
πάσης Ελλάδος, να συγχαίρει τον κ. Πρωθυπουργό, διότι με απέλυσε. Βλέπω
τον πνευματικό πατέρα και Προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας να
ευχαριστεί την κοσμική εξουσία, διότι εμένα και μερικές άλλες χιλιάδες
συναδέλφους μας, μαζί με τις οικογένειές μας, μάς αφήνει μετέωρους στις
αποφάσεις και στις διαθέσεις των πολιτικών της κάθε εποχής. Μάλλον δεν
ήταν αρκετό ότι τα οκτώ χρόνια της κρίσεως συμπαραστάθηκα στους
ανθρώπους υποφέροντας μαζί τους, ταΐζοντάς τους από το συσσίτιο της
ενορίας μου, πληρώνοντας τους λογαριασμούς τους, εξαντλώντας κάθε
γνωριμία μου για να έχουν φάρμακα και περίθαλψη. Έγινα ο πιο φτωχός απ'
τους φτωχούς, αφού ο μισθός μου κατέστη ο χαμηλότερος του δημοσίου
τομέα. Ζητιάνεψα για το χατίρι τους πολλές φορές. Σταμάτησα τα έργα του
Ναού, για να γίνουν τα έργα της αγάπης και της φιλανθρωπίας.
Μοιραστήκαμε όλοι μαζί το πιάτο, το ζεστό φαῒ, το δάκρυ της απόγνωσης,
το χαμόγελο της παρηγοριάς, την αγκαλιά της αλληλοστήριξης...
Συμπορευθήκαμε και συλλειτουργήσαμε με το Δεσπότη μας αρχηγό, κι όλοι
μαζί ενωμένοι στη μεγάλη Εκκλησιά της υπομονής. Πήγαμε μπροστά. Δεν
διχαστήκαμε. Ένιωσα ένα σώμα με όλους, ένας λαός κοινός, αγαπημένος,
γιατί κι εμείς κομμάτι αυτού του λαού είμαστε. Τώρα ελπίζαμε πως θα
ξεφύγουμε επιτέλους. Ελπίζαμε σ' ένα φως. Ελπίδα, σαν όνειρο παιδικό,
απραγματοποίητο ακόμη.
Σκέπτομαι τώρα πια, πως μάλλον έχουν δίκιο∙
δεν άξιζα την ιδιότητά μου ως δημοσίου υπαλλήλου και έπρεπε να απολυθώ.
Σκέφτομαι πως η πνευματική εργασία που κατέβαλα όλ' αυτά τα χρόνια, τα
κείμενα που παρήγαγα, η διδασκαλία που απηύθυνα, οι κατασκηνώσεις τα
καλοκαίρια που έστησα, η νεότητα που συναναστράφηκα, οι τέχνες που
καλλιέργησα, οι οικογένειες που επανένωσα, οι γάμοι που ευλόγησα, οι
βαπτίσεις που χάρηκα, οι ψυχές που ξεκούρασα στην εξομολόγηση, οι
οικογένειες που παρηγόρησα στο πένθος, οι χαρές που πολλαπλασίασα με τις
ευχές μου, οι άνθρωποι που ενθάρρυνα με τις προτροπές μου, το
περιβάλλον που βοήθησα με τις ευαισθησίες μου και πολλά ακόμη, που αυτή
τη στιγμή μου διαφεύγουν λόγω σύγχυσης, δεν μετράνε!
Το
«δημοσιοϋπαλληλίκι» για μένα δεν ήταν ντροπή. Ήταν τιμή. Ήταν μία
ένδειξη εκτίμησης της Πολιτείας για μένα που δούλευα για 'κείνη και για
τον λαό. Δεν ήταν βόλεμα. Ήταν μία μικρή ανάπαυση για να μην «διακονώ
τραπέζας», αλλά να είμαι ανέμελος στην επίδοση των πνευματικών
καθηκόντων και της διακονίας μου. Φαίνεται όμως πως οι κεφαλές του
Κράτους και της Εκκλησίας δεν συμφωνούν μαζί μου. Εκείνοι αποφάσισαν πως
από εδώ και πέρα πρέπει να έχω μέριμνα για το βιοπορισμό των παιδιών
μου, για την αποπληρωμή των δόσεων, για την ικανοποίηση των ατελείωτων
λογαριασμών, για την τακτοποίηση των φορολογικών μου υποχρεώσεων. Έτσι ο
ένας θα δώσει τη θέση μου σε κάποιον άλλον, που θα τον προσλάβει τώρα,
για να με κάνει μισητό και αντιπαθητικό απέναντι στην κοινωνία, επειδή
του έτρωγα τη θέση τόσα χρόνια, και ο άλλος θα με παρηγορήσει με λόγια
πατρικά και όμορφα, που ακούγονται απόλυτα ψεύτικα, όταν δεν τα νιώθουμε
εμείς οι κληρικοί...
Δόξα το Θεό, οι δυό τους αποφάσισαν «για μένα χωρίς εμένα» βεβαίως «για το καλό μου» και έτσι ξαφνικά «...ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω», που θα 'λεγε κι ο φίλος μου από την Αλεξάνδρεια. Έτσι η Ελλάδα μπορεί πλέον να χαρεί, διότι απαλλάχθηκε από τους χαραμοφάηδες που την άρμεγαν τόσα χρόνια και τώρα πλέον λαμπρά θα τραβήξει το δρόμο της προόδου και της ευημερίας! Καλή πορεία.
Δόξα το Θεό, οι δυό τους αποφάσισαν «για μένα χωρίς εμένα» βεβαίως «για το καλό μου» και έτσι ξαφνικά «...ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω», που θα 'λεγε κι ο φίλος μου από την Αλεξάνδρεια. Έτσι η Ελλάδα μπορεί πλέον να χαρεί, διότι απαλλάχθηκε από τους χαραμοφάηδες που την άρμεγαν τόσα χρόνια και τώρα πλέον λαμπρά θα τραβήξει το δρόμο της προόδου και της ευημερίας! Καλή πορεία.
(Δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 11ης Νοεμβρίου 2018 της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
16 σχόλια:
Αυτά τα μαλθακά δεν τα καταλαβαίνουν αυτοί. Τζάμπα χύνεται το μελάνι,και τζάμπα πετιέται και το χαρτί και ο χρόνος.
Οι αριστεροί είναι αιμοβόροι, βλέπε Ρουβικωνα, τέτοιοι είναι και όλοι τους.
Είναι τώρα ευκαιρία 10.000 παπάδες να ξεσηκωθουν, να τρέξουμε και εμείς δίπλα τους, να γίνουμε δύο εκατομμύρια, όπως επί Μακαριστού και Αγίου Χριστοδούλου Αρχιεπίσκοπο που τόλμησε και μάζεψε στο Σύνταγμα όσο κανείς άλλος.
Παπάδες, εάν είσαστε αληθινοί Παπάδες, ξεσηκωθείτε, να ορμηξουμε όλοι μαζί να τους πετάξουμε έξω. Τώρα που είναι φρέσκια ακόμη και η αδρεναλίνη με τον Κατσιφα.
Ελληνορθόδοξη Ελλάδα Ή Θάνατος.
Να μας γράψει η ιστορία.
Χέστηκε ο άλλος, να τον γράψει η Ιστορία!Μα πού ζείτε; Ενδιαφέρεται κανείς για Δόξα την σήμερον; είστε με τα καλά σας; παπούλη μου, μην κλαις.
ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ!
Αυτό που λίγο μου κάνει φάλτσο να το πω έτσι είναι ότι περίμενα να έχουν ξεσηκωθεί όλοι τους καιρό τώρα κι όχι όταν τους πειράξανε τα κεκτημένα να αρχίσουν να διαμαρτύρονται. Ίσως ακούγεται λίγο σκληρό αυτό που λέω αλλά μου ήρθε αυτή η σκέψη και την εκφράζω ακόμα κι αν είμαι λάθος, συγχωρέστε με αν είμαι.
Θετικό είναι το ότι ξεκουνιούνται λίγο παραπάνω με αυτήν την αφορμή, έστω.
Δεν ξέρω αν έχετε καταλάβει πατέρες μας, είμαστε σε πόλεμο καιρό τώρα. Για την ακρίβεια είμαστε και χαμένοι για την ώρα και μόνο ο Κύριος ξέρει πότε κι αν θα δούμε το φως της δικαίωσης. Συγχωρέσετ με.
Να φυγει ο Ιερωνυμος στο Ησυχαστηριο του στο Κυριακι. Αρκετα νομιμοποιησε με την χαλαροτητα του οσα μια αθεη κυβερνηση εκανε στο "ποιμνιο" του. Ο φιλος του εχθρου σου γινεται εχθρος σου. Σπιτι του. Η περιουσια δεν δοθηκε απο ιδιωτες για να μας πει μια επιτροπη με χαβαλεδες τι θα γινει. Δοθηκε κατα το θελημα του καθε μακαριστου διαθετη που την αφησε. Οχι για τα φεσια που μας φορτωσαν. Ντροπη τους. Εμεις θα ειμαστε πλαι στους Ιερεις μας και σε οποιους Επισκοπους μας υπερασπιστουν επιτελους απεναντι στους λυκους. Μας θαψαν οικονομικα εθνικα ηθικα και καταστρεφουν οτι πιασουν. Τα 127 εκατ που δινει ευλογια η Εκκλησια ειναι του κοσμου του απλου που τον δουλευουν.. Αισχος
Μη στεναχωριέστε πάτερ. Ο καλός Θεός έτρεφε τον Όσιο Ονούφριο 70 χρόνια στην έρημο, την Οσία Μαρία 47 χρόνια στην έρημο και τους Εβραίους 40 χρόνια στην έρημο. Δεν πρόκειται να αφήσει τα παιδιά Του, πόσο μάλλον τους Λειτουργούς Του.
Με περισσότερη προσευχή κι εμπιστοσύνη στον Θεό για να περάσουν αυτές οι δοκιμασίες από τη χώρα μας. Αγρυπνία, νηστεία, προσευχή. Καλή Σαρακοστή!
Για δες κάτι κοντούληδες που πετάχτηκαν; Αυτά τα έχει ο Θεός, και αυτά τα περί Αγίου Ονουφριου που τους έτρεφε ο Θεός, γιατί δεν τα λέγατε και στον Παπαφλέσσα και στην Μπουμπουλινα και στον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό που πήρε σβάρνα όλη την Ελλάδα να την λευτερωσει;
Συγχωρέστε με γι αυτή την σκέψη μου αλλά μήπως το επέτρεψε ο Θεός και αυτό γιατί οι περισσότεροι ιερείς σιώπησαν για την βλασφημία του οικουμενισμού στο κολυμπάρι?
Πόσοι ιερείς μίλησαν για τον οικουμενισμό στο ποίμνιό τους?
Ίσως μετρημένοι στα δάκτυλα είναι οι ιερείς που έχουν φόβο Θεού και μιλάνε από άμβωνος για τον οικουμενισμό. Γιατί θα δώσουν λόγο στον Θεό για την σιωπή τους.
" Συμπορευθήκαμε και συλλειτουργήσαμε με το Δεσπότη μας αρχηγό, κι όλοι μαζί ενωμένοι στη μεγάλη Εκκλησιά της υπομονής. Πήγαμε μπροστά. Δεν διχαστήκαμε. "
Ας σημειώσουμε οτι όλα αυτά τά συμπορευτήκαμε και συλλειτουργήσαμε και ο Δεσπότης μας και πήγαμε μπροστά και δεν διχαστήκαμε αφορούν τον βλάσφημο
οικουκουμενιστή επίσκοπο Δημητριάδος Ιγνάτιο . Αυτό ακριβώς είναι το κακό πάτερ Δημήτριε, οτι κάνατε όλα αυτά και απο πάνω έχετε την εντύπωση οτι "πήγατε μπροστά " , ώσπου κάποια στιγμή συνειδητοποιήσατε οτι αντί για μπροστά πέσατε μέσα σε μία μαύρη τρύπα . Το ξέρω και το ελπίζω οτι προσωπικά δεν είστε οικουμενιστής , απλά είστε κακοβαλμένος όπως η πλειονότητα των συναδέλφων σας ως πρός την εκκλησιολογία . Δεν μπορεί κάτι έφταιξε ! Δηλαδή μέχρι σήμερα όλα πήγαιναν "μπροστά" και ξαφνικά πέσατε στον Καιάδα ; Εσείς πηγαίνατε θριαμβευτικά πρόσω μέ προαγωγό τον "Δεσπότη " σας μέ δεδομένο τον πρωταγωνιστικό ρόλο του στην πρωτοπορία , όμως όλοι οι δείκτες της εκκλησίας και της πατρίδας πήγαιναν πίσω μέ κατάληξη τον Καιάδα ; Κάπου δεν κολλάνε σεβαστέ πάτερ ! Πού την είδατε την ενότητα ; Μήπως ακούσατε ή μήπως είδατε κάποιους ως αυτήκοος και αυτόπτης έστω και λίγους νά τους δέρνουν οι άνθρωποί σας μπροστά στά μάτια σας και σείς σιωπήσατε ; Μήπως ακούσατε κάποιους νά τους εκδιώκουν απο την ενορία τους και σείς αδιαφορήσατε ; Μήπως μάθατε κάποιους νά τους σέρνουν οι παπάδες στα δικαστήρια και ολιγορήσατε νά πάρετε θέση ; Ποιός είναι ο " Δεσπότης " μέ κεφαλαίο που είστε ενωμένος ; Είναι ο δεσπότης Χριστός μέ μικρό ή ο " Δεσπότης " μαχαραγιάς μέ κεφαλαίο , που μπροστά του ο δεσπότης Χριστός μέ μικρό εξευτελίζεται , μαστιγώνεται , ραπίζεται, μαστιγούται ; Καλά σε ποιά χώρα ζήτε ; Τόσο " άκτιστον φώς " έχει αυτή η χώρα ! Πάψ'τε πιά νά κλαψουρίζετε ! Τί επιζητάτε τον οίκτο ; Σηκωθείτε επάνω αντρείκια και αναλάβετε τις ευθύνες σας για το χοντρό παιχνίδι που παίχτηκε στην πλάτη του ταπεινού δεσπότη μέ μικρό . Μήν σέ δελεάζει ο οίκτος για την μοίρα σου , για τά δάνειά σου και τους λογαριασμούς σου απο το Δεσπότη μέ μεγάλο . Δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες . Συνεχίζει το παιχνίδι του .
Το ξέρω παπά μου , η ελευθερία είναι μιά βαρειά ευθύνη ! Τί φταίω εγώ ο αδύναμος
άνθρωπος που δεν μπορώ νά τα βγάλω πέρα μέ την ελευθερία μου ! Η τραγικότητά μας , η συμφορά μας !
Δεν νομιμοποιειται κατι τετοιο ηθικα αφου για την προδοσια του χριστου και της εκκκησιας Του στα κολυμπαρια τη μυτιληνη κλπ δεν ειπαν κιχ!εκαναν οτι ολα βαινουν καλως,τωρα θα κανουν τι;για την προδοσια της τσεπης τους
Η Μετάνοια φίλε Αργύρη όλα τα συγχωρεί, αρκεί όλοι να το θελήσουμε. Όσο αναπνέουμε σε αυτή τη ζωή μας δίνεται ως υπέρτατο αγαθό η μετάνοια, όπως οι Νινευιτες.
Όμως τούτη την ώρα που πάσχουν οι παπάδες ας ενωθούμε όλοι μαζί να τους δυναμώσουμε τη φωνή.
Και αν αρχίσουμε να μετράμε το Κολυμπαρι και τον Πάπα, και τον Οικουμενισμο αντάμα, και μένουμε στην αποκαθήλωση της αισιοδοξίας και της ελπίδας, τότε επιβεβαιώσουμε πως είμαστε πάλι πεθαμένοι.
Όλοι μας φταιξαμε φανερά και κρυφά, επιτέλους ας συσπειρωθουμε για αρχή, σε μία φωνή.
Όλοι μαζί να τους πετάξουμε έξω, και θα είμαστε όλοι εκεί. Και θα σου δείξω εγώ πόσα θα αρπάξει ο Ρωβικουνας το φασιστοσκυλο.
Ας μαζευτούμε όλοι σε μια κραυγή, κοπρόσκυλα αριστεροί δεν θα περάσει. Και να δούμε...
Μην μένεις στην τραγικότητα μας, στη συμφορά μας, μην δίνεις λόγο χωρίς τη Ζώσα ελπίδα, δεν βοηθάς έτσι, μόνο καταποντίζεις.
Οι ζωντανοί να βλέπουν ανοιχτούς ορίζοντες, καθάριο Φως, να το λένε και στους τυφλούς.
Χωρίς ελπίδα είμαστε ψόφια κορμιά που γεμίζουμε ταφρους.
Θέλω να βλέπω μόνο Πίστη και ελεύθερο Πνεύμα και ας περπατήσουμε πίσω από τον Κωνσταντίνο Κατσιφα, που ήταν ελεύθερος στη σκλαβωμενη Πατρίδα του.
Τώρα που είναι νωπό το αίμα του.
Η τραγικότητά μας και η συμφορά μας είναι νά έχουμε παπάδες , που καυχώνται επειδή "συμπορεύτηκαν" καί " συλλειτούργησαν " μέ τον οικουμενιστή Δημητριάδος και αυτό το θεώρησαν "ενότητα " και " πρόοδο " . Νά έχουμε παπάδες που δεν μίλησαν για τίποτα , παρα μόνο κλαψουρίζουν για τον επιούσιο , που θεωρούν το ψωμί τους ως τό πλέον ιερό των πάντων , που θυσίασαν τα πάντα για την εξασφάλισή του . Ελπίδα θα δημιουργηθεί μόνο άν συνειδητοποιήσουν τά λάθη τους και έστω και τώρα περιβάλουν τον ξεσηκωμό τους μέ ένα ιδεολογικό ένδυμα . Αλλιώς δεν έχουν κανένα ηθικό πλεονέκτημα . Την κοινωνιολογία την ασκούν και πολύ καλύτερα οι κοινωνικοί λειτουργοί .
Ελένη Λωριτου και όσοι βουλιάζουν στη λάσπη της αποχαύνωσης μέσα στο δήθεν της μετανοίας που περιμένουν από τους άλλους, σας παραπέμπω στο παρακάτω για να αντιληφθειτε το εννοώ.
ΓΡΑΠΤΗ ΔΗΛΩΣΗ ΕΛΕΝΗΣ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ
Στέλνω το μήνυμα στους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου ότι γνωρίζω πάρα πολύ καλά την φρικτή καταπίεση που υφίστανται, το κλίμα τρομοκρατίας που ασκούν εναντίον τους αλλά και τη συνεχή προσπάθεια του διεφθαρμένου δικτατορικού καθεστώτος της Αλβανίας για Εθνικό ξεκαθάρισμα στη Βόρεια Ήπειρο.
Τους διαβεβαιώνω ότι παρά τη χθεσινή εξέλιξη σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να σταματήσουμε τον αγώνα. Θα βρίσκομαι πάντα στην πρώτη γραμμή σε οποιαδήποτε έπαλξη στον κόσμο για την υπεράσπιση των δικαίων των Ελλήνων της Βόρειας Ηπείρου.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ – ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018.
Γράφει πουθενά, τις κάνεις Κε Αναστάσιε, και εσείς παπάδες της Β. Ηπείρου με το κολυμπαρι και τον Οικουμενισμο; Τους καταδικάζει για ανομες παλαιές πρακτικές ή τους βουλιάζει στον απύθμενο όπως κάνεις εσύ;
Τουναντίον, μπαίνει μπροστά και τους υποστηρίζει, για να παίρνουν θάρρος και κουράγιο, για να δυναμώνει η φωνή τους, για να ανακτήσουν Πίστη αισιοδοξία και ελπίδα.
Αυτο ακριβώς γράφω και εγώ. Αν στεκόμαστε στα πίσω, χάνομαι τον εαυτόν μας.
Μαζευόμαστε σε μια φωνή κάτω από μια απόφαση σημαντική για να πυροβολήσουμε την απειλή.
Εάν το πάρουμε απόφαση, ο άνθρωπος μέσα στην αισιοδοξία μετανοεί, μέσα στην κατάθλιψη και στην απομόνωση, δυσκολότερο.
Τα Φώτα ανοίγουν δρόμο, η Αγία Εκκλησία πολυφωτη, δεν αντέχω τα δήθεν ψόφια, και ο Κωνσταντίνος Κατσίφας από το δικό μας αίμα είναι και το μεγαλύτερο παράδειγμα μιας ανείπωτης σκλαβιάς.
Γράφετε μέ ψευδώνυμο , αλλά και μέ το ψδυδώνυμο δεν έχουμε δημιουργήσει το στίγμα σας .
Δεν είμαστε χθεσινοί ούτε στην πόλη που ζούμε , ούτε στο παρόν ιστολόγιο για νά μας καταλογίσετε οτι χτυπάμε τον γονατισμένο παπά άνανδρα και θέλουμε νά πτοήσουμε την ψυχολογία του και νά τον ρίξουμε στην απογοήτευση . Όσοι μας γνωρίζουν σίγουρα δεν κατάλαβαν αυτό . Είπαμε τα δέοντα και όταν οι παπάδες ήταν θωρακισμένοι στην ασφάλεια και στο απυρόβλητο . Δεν αναφερθήκαμε στο χθές , αλλά στο σήμερα και στο αύριο . Εσείς αυτό καταλάβατε οτι κινούμαστε απο εμπάθεια και μίσος ; Το καταλάβατε λάθος ! Ας μήν πώ εκ των ιδίων ! Ο Λειτουργός ιερέας πρέπει νά πολεμά για τά μείζονα και όχι για τά ελλάσσονα και χαμερπή . Αιτείτε πρώτον την βασιλεία των ουρανων και πάντα ταύτα προστεθήσεται υμίν . Αν δεν μας δημιουργούν ελπίδα τα λόγια του Θεού , θα μας δημιουργήσουν τα λόγια της κ. Θεοχάρους , όσο και άν είναι ανθρωπίνως σπουδαία ;
Το παράδειγμα μέ την Βόρειο Ήπειρο είναι τελείως άστοχο . Δεν κατακαβαίνω τι θέλετε νά πείτε ;
Ο πνευματικός και ο επιούσιος άρτος ! Ξεπουλήσαμε τον πνευματικό και παλεύουμε για τά ξυλοκέρατα της επιβίωσης !
Αυτός ο παπάς οξεία μαλακίανση έχει πάθει ; Γλείφει μέ αυτό τον τρόπο τον Δημητριάδος Ιγνάτιο ;
Δημοσίευση σχολίου