Πολλοί Τούρκοι έγιναν χριστιανοί από την βουβή διδασκαλία των εκκλησιών αυτών που αποπνέουν Χάρη.

..''Οι περισσότεροι μουσουλμάνοι που έχουν γίνει χριστιανοί στην Τουρκία δεν επηρεάστηκαν ούτε διδάχθηκαν συνήθως την ορθόδοξη πίστη από κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους, γιατί εκεί απαγορεύεται ο Προσηλυτισμός, όπως απαγορευόταν στην Ελλάδα πριν μερικά χρόνια. Εντούτοις το κενό αυτό το αναπληρώνει ο Θεός με εντυπωσιακούς τρόπους.

 Ο πρώτος τρόπος είναι το αγιασμένο χώμα και οι ερειπωμένες εκκλησίες. 

Πολλοί Τούρκοι έγιναν χριστιανοί από την βουβή διδασκαλία των εκκλησιών αυτών που αποπνέουν Χάρη. 

Άλλος τρόπος είναι τα εντυπωσιακά θαύματα και οι Θείες αποκαλύψεις που επιτελεί ο Παντοδύναμος Θεός τόσο σε Τούρκους αλλά και σε Πέρσες, Άραβες κλπ μουσουλμάνους που διαβιούν στην Τουρκία ή που κατέφυγαν εκεί για περισσότερη θρησκευτική και πολιτική ελευθερία απ ότι είχαν στις πατρίδες τους. Όσο και αν φαίνεται σε μας παράδοξο…! 

Τα ΜΜΕ και το internet που παίζουν στο τόπο μας ρόλο αρνητικό για την Τουρκία είναι πηγή έμπνευσης και ευαγγελισμού.
Αυτό όμως δεν σημαίνει καθόλου ότι βοηθάει στον επανευαγγελισμό της Τουρκίας η θρησκευτική συνθηματολογία που εξαπολύουν κάποια θρησκευτικά και ελληνορθόδοξα blogs και sites. 
Η Τουρκία δεν είναι Αφρική. Ο ανατολίτης (Πέρσης, Τούρκος, Άραβας) ορθόδοξος χριστιανός που εγκαταλείπει το Ισλάμ- που εγκατέλειψε ίσως και τον Προτεσταντισμό όταν γνώρισε την πλήρη Αλήθεια- δεν θα δεχθεί να κάνει παρέλαση με ελληνικά σημαιάκια όπως στην Αφρική, ούτε χρειάζεται εμβόλια για τα παιδιά του, ούτε σχολεία, ούτε θα δεχθεί ότι, εφόσον έγινε ορθόδοξος, έγινε και Έλληνας. Μάλλον θα το θεωρήσει προσβολή , εκτός ίσως κάποιων μεμονωμένων περιπτώσεων στον Εύξεινο Πόντο. 

Πολλοί από τους νεοφώτιστους θέλουν να μάθουν ελληνικά («τα ρωμαίικα»- rumca) για να έχουν πρόσβαση στις πηγές της ορθόδοξης πίστης, όχι για να γίνουν Έλληνες. 

Μερικοί, πιο μορφωμένοι, δέχονται για τον εαυτό τους τον όρο ρωμηός (Rum) γνωρίζοντας καλύτερα από τους ελλαδίτες την διαφορά των όρων Έλληνας(στενή έννοια)-Ρωμηός(ευρύτερη έννοια).

Ένα επίσης σημαντικό ζήτημα που πρέπει πολύ να προσέξουν όσοι φιλοδοξούν να ευαγγελιστούν τον Χριστό στη Μ. Ασία είναι η δογματική κατάρτιση.

 Στο χώρο αυτό που ανέδειξε τους μεγάλους δογματικούς Πατέρες οι διάλογοι μεταξύ θρησκειών και χριστιανικών δογμάτων είναι καθημερινοί και έντονοι. 

Στη Μ. Ασία έχουμε ακούσει, ως κληρικοί, ερωτήσεις δογματικού περιεχομένου που δεν έχουμε δεχθεί από χριστιανούς στην Ελλάδα όπως: Στην Π. Διαθήκη ποιος μιλάει στο Μωυσή ο Πατήρ ή ο Υιός, ως άσαρκος Λόγος; 
Στο Αθανασιανό Σύμβολο η μνεία ότι το Άγιον Πνεύμα είναι του Πατρός και του Υιού μήπως σημαίνει filioque; 
Ποία η σχέση των Τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος; 
Ο δικέφαλος Αετός μήπως συμβολίζει τη διπλή φύση του Χριστού βάσει της οποίας διαμορφώθηκε η βυζαντινή θεωρία περί των σχέσεων Εκκλησίας και Κράτους (Βασιλεία -Ιερωσύνη);
 Και πολλές άλλες ερωτήσεις…

Μερικοί στην Ελλάδα νομίζουν ότι στην Τουρκία υπάρχουν «κρυπτοχριστιανοί» που δεν μπορούν να ομολογήσουν το Χριστό γιατί θα τους κόψουν το κεφάλι! Αυτό είναι για την σημερινή πραγματικότητα στην Τουρκία ένα «παραμύθι». Το Κράτος, ακόμη και το Νεοοθωμανικό του Ερντογάν δεν κυνηγάει χριστιανούς , αντίθετα μάλιστα. 

Το μεγάλο πρόβλημα των χριστιανών της Τουρκίας είναι η Οικογένεια. 
Όποιος γίνει χριστιανός συνήθως χάνει σύζυγο, παιδιά, γονείς, αδέλφια. Τον απομονώνουν. Τελευταία όμως παρατηρείτε το φαινόμενο οι παραδοσιακές μουσουλμανικές οικογένειες να δέχονται κάποιο μέλος τους (αγόρι ή κορίτσι) να γίνει χριστιανός, αν συζευχθεί με χριστιανό. Αυτό είναι μια σημαντική πρόοδος...''