Στο πλαίσιο μιας πιο βιώσιμης κατεύθυνσης στη μόδα, οι Αλεξία Τρονέλ και Καρολίν Περντί δημιουργούν περιορισμένες συλλογές ρούχων που κατασκευάζονται εξολοκλήρου στη λεκάνη της Μεσογείου, ξεκινώντας από την χώρα μας
Τα τελευταία χρόνια συζητιέται ένας προβληματισμός σχετικά με το κατά
πόσο έχει έρθει η ώρα να αλλάξουμε τις συνήθειές μας σε σχέση με το πώς
καταναλώνουμε τη μόδα: Να αγοράζουμε λιγότερα ρούχα, να προτιμάμε
υφάσματα που είναι οικολογικά, κρατάνε για περισσότερα χρόνια και δεν
χαλάνε, να σκεφτόμαστε λίγο παραπάνω κάτω από ποιες συνθήκες έχουν
κατασκευαστεί τα ενδύματα και τα παπούτσια μας.Υπό αυτό το πρίσμα λειτουργεί και το Atelier Bartavelle, ένα brand το
οποίο έχουν δημιουργήσει δύο νέες Γαλλίδες, η Αλεξία Τρονέλ και η
Καρολίν Περντί, εδώ και κάποια χρόνια στο Παρίσι. Η μεν Καρολίν που
προέρχεται από τον χώρο της μόδας μετράει συνεργασίες στο βιογραφικό της
με οίκους όπως οι Louis Vuitton και David Koma, ενώ η Αλεξία έχει
χαράξει μια πορεία σε ΜΚΟ όπου έτρεχε διάφορα πρότζεκτ βιώσιμης
ανάπτυξης.
Τα ρούχα του Atelier Bartavelle χαρακτηρίζονται από τη σχέση της Καρολίν με τη θάλασσα (σ.σ. κατάγεται από τη Μασσαλία), το μπλε χρώμα και το μεσογειακό φως, ενώ ταυτόχρονα κατασκευάζονται και προωθούνται με έναν τρόπο που προάγει τις αρχές της βιωσιμότητας και την κοινωνικής ευθύνης, στον αντίποδα ακριβώς της ευρέως διαδεδομένης «γρήγορης μόδας».
Η ιστορία με την Τήνο και τις γιαγιάδες άρχισε όταν η Καρολίν είδε ένα φίλο της να φοράει ένα όμορφο πουλόβερ που του είχε πλέξει η Ελληνίδα γιαγιά του.
Η ιστορία με την Τήνο και τις γιαγιάδες ξεκίνησε όταν η Καρολίν είδε έναν φίλο της να φοράει ένα όμορφο πουλόβερ που του είχε πλέξει η Ελληνίδα γιαγιά του. Κάπως έτσι της μπήκε η ιδέα της δημιουργίας μιας κολεξιόν από γυναίκες μιας περασμένης γενιάς, οι οποίες με τον τρόπο αυτό θα μετέδιδαν την εμπειρία και τις γνώσεις τους και στους νεώτερους.
Σταδιακά βέβαια αυτή η ιδέα εξελίχθηκε σε ένα μεγαλύτερο πρότζεκτ που ονομάστηκε Ιtinérance, οδοιπορικό δηλαδή, στα πλαίσιο του οποίου η Αλεξία και η Καρολίν θα ταξιδέψουν μέσα σε ένα διάστημα δύο ετών σε πέντε χώρες της Μεσογειακής λεκάνης.
Ξεκινώντας από την Ελλάδα και την Τήνο, θα επισκεφθούν έπειτα την Τυνησία, το Μαρόκο, τον Λίβανο και την Τουρκία για να δημιουργήσουν πέντε συλλογές περιορισμένης έκδοσης σε συνεργασία με ντόπιους τεχνίτες.
Πώς ήρθαν σε επαφή με τις γιαγιάδες στη Τήνο; «Στείλαμε email σε όποιον φίλο και γνωστό ξέραμε στην Ελλάδα ζητώντας να μας φέρουν σε επαφή με γιαγιάδες που γνωρίζουν από πλέξιμο. Η Τήνος προέκυψε διότι βρήκαμε αρκετές γιαγιάδες εκεί. Όμως, η πιο συγκλονιστική στιγμή αυτού του πρότζεκτ ήταν όταν τις συναντήσαμε αυτοπροσώπως τον περασμένο Μάη και συμφώνησαν να μας βοηθήσουν στο σχέδιό μας» λένε.
Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργήσουν μια κολεξιόν που αποτελείται από 14 μοναδικά πουλόβερ τα οποία έπλεξαν οι γιαγιάδες της Τήνου. Είναι πολύχρωμα και όλα έχουν το δικό τους διαφορετικό σχέδιο. Οι γιαγιάδες προέρχονται από δύο συνεταιρισμούς του νησιού και οι ηλικίες τους κυμαίνονται από 60-90 έτη.
«Αυτές οι γιαγιάδες συνοψίζουν την απόλυτη εικόνα της “μεσογειακής” γυναίκας: φωτεινές, ζωντανές και πολύ φιλόξενες» παρατηρούν οι Αλεξία και η Καρολίν και συνεχίζουν: «Το πλέξιμο αποτελεί ακόμα μέρος της κοινωνικής σύνδεσης των γυναικών στα νησιά. Ιδιαίτερα τον χειμώνα οι γυναίκες συναντιούνται με τις φίλες τους και πλέκουν. Παίζει καταλυτικό ρόλο, ιδίως στις μεγάλες ηλικίες, αφού τις κάνει να αισθάνονται παραγωγικές και χρήσιμες ενώ ως μορφή έκφρασης δημιουργεί την αίσθηση της αυτοεκτίμησης».
Προκειμένου να αποδείξουν ότι είναι δυνατό να αναπτυχθεί μια εξ ολοκλήρου τοπική παραγωγή ενδύματος, αποφάσισαν να συνεργαστούν με έναν από τους τελευταίους προμηθευτές ελληνικού μαλλιού, τον Μολοκότο.
Πρόκειται για τον πιο αξιόλογο παραγωγό μάλλινων νημάτων στην Ελλάδα. Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1936 στην Κωνσταντινούπολη και υπήρξε μια ακμάζουσα επιχείρηση μέχρι και τη δεκαετία του ’80, επειδή τότε ακόμα οι άνθρωποι έπλεκαν πολύ. Από τότε βέβαια σημειώθηκε μια σημαντική πτώση καθώς τα ready to wear πλεχτά κέρδισαν έδαφος. Τελευταία βέβαια πρέπει να σημειωθεί πως υπάρχει μια σχετικά ανοδική τάση στα χειροποίητα πλεχτά, αν και πλέον τα περισσότερα νήματα του Μολοκότου προέρχονται από εισαγωγές.
Τα χειροποίητα πλεχτά της Τήνου θα παρουσιαστούν αρχικά στην Galeries Lafayette στη Νίκαια και στο Παρίσι ενώ στη συνέχεια θα τεθούν προς πώληση μέσα από το σάιτ τους. Πρόθεση των δημιουργών είναι να εξακολουθήσουν να παράγουν χειροποίητα πουλόβερ στη Τήνο μέσα από ένα σύστημα προ-παραγγελιών.
Η επόμενη στάση του Ιtinérance θα είναι η Τυνησία όπου θα συναντήσουν τις κεντήτριες της Medina και θα σχεδιάσουν ένα unisex πουκάμισο.
«Κατά τη διάρκεια της αραβικής άνοιξης στην Τυνησία το 2010, το ποίημα του Ouled Ahmed, με τίτλο “Οι γυναίκες της χώρας μου” έγινε σύμβολο των ακτιβιστριών και των δικαιωμάτων τους. Αυτός ο φεμινιστικός ύμνος τραγουδιέται σε κάθε κινητοποίηση. Το κείμενο αυτό θα αποτελέσει το σημείο εκκίνησης του έργου μας στην Τυνησία, του πρώτου μας προορισμού στην αφρικανική ήπειρο. Έχουμε ήδη έρθει σε επαφή με τοπικούς τεχνίτες που θα μας βοηθήσουν με την αραβική καλλιγραφία του κειμένου και γι’ αυτό τον λόγο θα συνεργαστούμε με την τοπική κοινωνική επιχείρηση Blue Fish».
Και έπεται συνέχεια.
πηγή : lifo
Τα τελευταία χρόνια συζητιέται ένας προβληματισμός σχετικά με το κατά
πόσο έχει έρθει η ώρα να αλλάξουμε τις συνήθειές μας σε σχέση με το πώς
καταναλώνουμε τη μόδα: Να αγοράζουμε λιγότερα ρούχα, να προτιμάμε
υφάσματα που είναι οικολογικά, κρατάνε για περισσότερα χρόνια και δεν
χαλάνε, να σκεφτόμαστε λίγο παραπάνω κάτω από ποιες συνθήκες έχουν
κατασκευαστεί τα ενδύματα και τα παπούτσια μας.Υπό αυτό το πρίσμα λειτουργεί και το Atelier Bartavelle, ένα brand το
οποίο έχουν δημιουργήσει δύο νέες Γαλλίδες, η Αλεξία Τρονέλ και η
Καρολίν Περντί, εδώ και κάποια χρόνια στο Παρίσι. Η μεν Καρολίν που
προέρχεται από τον χώρο της μόδας μετράει συνεργασίες στο βιογραφικό της
με οίκους όπως οι Louis Vuitton και David Koma, ενώ η Αλεξία έχει
χαράξει μια πορεία σε ΜΚΟ όπου έτρεχε διάφορα πρότζεκτ βιώσιμης
ανάπτυξης.Τα ρούχα του Atelier Bartavelle χαρακτηρίζονται από τη σχέση της Καρολίν με τη θάλασσα (σ.σ. κατάγεται από τη Μασσαλία), το μπλε χρώμα και το μεσογειακό φως, ενώ ταυτόχρονα κατασκευάζονται και προωθούνται με έναν τρόπο που προάγει τις αρχές της βιωσιμότητας και την κοινωνικής ευθύνης, στον αντίποδα ακριβώς της ευρέως διαδεδομένης «γρήγορης μόδας».
Η ιστορία με την Τήνο και τις γιαγιάδες άρχισε όταν η Καρολίν είδε ένα φίλο της να φοράει ένα όμορφο πουλόβερ που του είχε πλέξει η Ελληνίδα γιαγιά του.
Η ιστορία με την Τήνο και τις γιαγιάδες ξεκίνησε όταν η Καρολίν είδε έναν φίλο της να φοράει ένα όμορφο πουλόβερ που του είχε πλέξει η Ελληνίδα γιαγιά του. Κάπως έτσι της μπήκε η ιδέα της δημιουργίας μιας κολεξιόν από γυναίκες μιας περασμένης γενιάς, οι οποίες με τον τρόπο αυτό θα μετέδιδαν την εμπειρία και τις γνώσεις τους και στους νεώτερους.
Σταδιακά βέβαια αυτή η ιδέα εξελίχθηκε σε ένα μεγαλύτερο πρότζεκτ που ονομάστηκε Ιtinérance, οδοιπορικό δηλαδή, στα πλαίσιο του οποίου η Αλεξία και η Καρολίν θα ταξιδέψουν μέσα σε ένα διάστημα δύο ετών σε πέντε χώρες της Μεσογειακής λεκάνης.
Ξεκινώντας από την Ελλάδα και την Τήνο, θα επισκεφθούν έπειτα την Τυνησία, το Μαρόκο, τον Λίβανο και την Τουρκία για να δημιουργήσουν πέντε συλλογές περιορισμένης έκδοσης σε συνεργασία με ντόπιους τεχνίτες.
Πώς ήρθαν σε επαφή με τις γιαγιάδες στη Τήνο; «Στείλαμε email σε όποιον φίλο και γνωστό ξέραμε στην Ελλάδα ζητώντας να μας φέρουν σε επαφή με γιαγιάδες που γνωρίζουν από πλέξιμο. Η Τήνος προέκυψε διότι βρήκαμε αρκετές γιαγιάδες εκεί. Όμως, η πιο συγκλονιστική στιγμή αυτού του πρότζεκτ ήταν όταν τις συναντήσαμε αυτοπροσώπως τον περασμένο Μάη και συμφώνησαν να μας βοηθήσουν στο σχέδιό μας» λένε.
Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργήσουν μια κολεξιόν που αποτελείται από 14 μοναδικά πουλόβερ τα οποία έπλεξαν οι γιαγιάδες της Τήνου. Είναι πολύχρωμα και όλα έχουν το δικό τους διαφορετικό σχέδιο. Οι γιαγιάδες προέρχονται από δύο συνεταιρισμούς του νησιού και οι ηλικίες τους κυμαίνονται από 60-90 έτη.
«Αυτές οι γιαγιάδες συνοψίζουν την απόλυτη εικόνα της “μεσογειακής” γυναίκας: φωτεινές, ζωντανές και πολύ φιλόξενες» παρατηρούν οι Αλεξία και η Καρολίν και συνεχίζουν: «Το πλέξιμο αποτελεί ακόμα μέρος της κοινωνικής σύνδεσης των γυναικών στα νησιά. Ιδιαίτερα τον χειμώνα οι γυναίκες συναντιούνται με τις φίλες τους και πλέκουν. Παίζει καταλυτικό ρόλο, ιδίως στις μεγάλες ηλικίες, αφού τις κάνει να αισθάνονται παραγωγικές και χρήσιμες ενώ ως μορφή έκφρασης δημιουργεί την αίσθηση της αυτοεκτίμησης».
Προκειμένου να αποδείξουν ότι είναι δυνατό να αναπτυχθεί μια εξ ολοκλήρου τοπική παραγωγή ενδύματος, αποφάσισαν να συνεργαστούν με έναν από τους τελευταίους προμηθευτές ελληνικού μαλλιού, τον Μολοκότο.
Πρόκειται για τον πιο αξιόλογο παραγωγό μάλλινων νημάτων στην Ελλάδα. Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1936 στην Κωνσταντινούπολη και υπήρξε μια ακμάζουσα επιχείρηση μέχρι και τη δεκαετία του ’80, επειδή τότε ακόμα οι άνθρωποι έπλεκαν πολύ. Από τότε βέβαια σημειώθηκε μια σημαντική πτώση καθώς τα ready to wear πλεχτά κέρδισαν έδαφος. Τελευταία βέβαια πρέπει να σημειωθεί πως υπάρχει μια σχετικά ανοδική τάση στα χειροποίητα πλεχτά, αν και πλέον τα περισσότερα νήματα του Μολοκότου προέρχονται από εισαγωγές.
Τα χειροποίητα πλεχτά της Τήνου θα παρουσιαστούν αρχικά στην Galeries Lafayette στη Νίκαια και στο Παρίσι ενώ στη συνέχεια θα τεθούν προς πώληση μέσα από το σάιτ τους. Πρόθεση των δημιουργών είναι να εξακολουθήσουν να παράγουν χειροποίητα πουλόβερ στη Τήνο μέσα από ένα σύστημα προ-παραγγελιών.
Η επόμενη στάση του Ιtinérance θα είναι η Τυνησία όπου θα συναντήσουν τις κεντήτριες της Medina και θα σχεδιάσουν ένα unisex πουκάμισο.
«Κατά τη διάρκεια της αραβικής άνοιξης στην Τυνησία το 2010, το ποίημα του Ouled Ahmed, με τίτλο “Οι γυναίκες της χώρας μου” έγινε σύμβολο των ακτιβιστριών και των δικαιωμάτων τους. Αυτός ο φεμινιστικός ύμνος τραγουδιέται σε κάθε κινητοποίηση. Το κείμενο αυτό θα αποτελέσει το σημείο εκκίνησης του έργου μας στην Τυνησία, του πρώτου μας προορισμού στην αφρικανική ήπειρο. Έχουμε ήδη έρθει σε επαφή με τοπικούς τεχνίτες που θα μας βοηθήσουν με την αραβική καλλιγραφία του κειμένου και γι’ αυτό τον λόγο θα συνεργαστούμε με την τοπική κοινωνική επιχείρηση Blue Fish».
Και έπεται συνέχεια.
πηγή : lifo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου