ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

Ἡ πατρίδα μου τ' Ἀϊβαλί εἶχε πολλά καΐκια καί καράβια. Μά δέν τά ναυλώνανε ξένοι, ἀλλά οἱ ἴδιοι οἱ Ἀϊβαλιῶτες. Μ' αὐτά ταξιδεύανε τά λάδια καί τά σαπούνια τους, πού ἤτανε τά καλύτερα στόν κόσμο, ὅπως ἄκουσα νά λένε καί στή Μαρσίλια.

Τά μικρά σκαριά ἤτανε ἀχταρμάδες, τσερνίκια, σακολέβες, μπραντοῦσκες, περάματα, πένες. Τά μεγάλα ἤτανε μπομπάρδες, μέ φαρδειές σκάφες, μέ πλώρη λοξή, σάν τούς ἄχταρμάδες, καί μέ τάκο πίσω στήν πρύμνη. Ἡ ἀρματωσιά τους ἤτανε δυό ἄλμπουρα, τό 'να μέ σταύρωσες, τ' ἄλλο μέ μπούμα. Καραβόσκαρα δέν εἴχανε οἱ Ἀϊβαλιῶτες. Καραβόσκαρα μέ δυό καί τρία ἄλμπουρα ἐρχόντανε στ' Ἀϊβαλί ἀπό ἄλλα μέρη, γιά νά φορτώσουνε ἢ για νά ξεφορτώσουνε διάφορες πραμάτειες, γιατί ἤτανε μεγάλη καί πλούσια πολιτεία, κ' εὕρισκε κανένας ἀπ' ὅλα τά πράγματα.

(Σχέδιο του 1913 από το Αϊβαλί.
Υπογραφή με το πατρικό όνομα Φ. Αποστολέλης)