Οἱ μετὰ θάνατον ἐξωραϊσμοὶ τῆς πολιτικῆς δολοφονίας μίας κοινωνίας εἶναι ἐμετικοί, ἀπὸ ὅπου κι ἂν προέρχονται. Ἡ πρέζα καὶ ἡ παραβατικότητα δὲν εἶναι τρόπος ζωῆς ῥὲ μάγκες!
Ντρέπομαι γιὰ μία κοινωνία ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ συζητήσῃ γιὰ τὰ αὐτονόητα χωρὶς φανατισμό. Αὐτὴ εἶναι ἡ κατάντιά μας! Ὅσο καργιόληδες καὶ σκατένιοι στὴν ψυχὴ εἶναι αὐτοὶ ποὺ τὸν κτυποῦσαν ὅταν ἦταν στὰ γόνατα, τόσο ψεύτικη εἶναι καὶ ἡ ἀντίδρασις ὅσων βιάστηκαν νὰ βγάλουν συμπεράσματα γιὰ πολιτικὴ σκοπιμότητα.
Ἀπὸ προχθὲς ἔχουν πεθάνη ἄλλοι 20 «Ζάκ» σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα. Ἡ διάλυσις τοῦ κοινωνικοῦ κράτους, ἡ ἀνυπαρξία ἀποτελεσματικῆς Δικαιοσύνης, οἱ ἀνύπαρκτες δομὲς ὑγείας καὶ ἡ ἀνοργανωσιὰ σὲ κάθε ἐπίπεδο σκότωσαν τὸν Ζάκ, ὅπως σκοτώνουν κάθε ἡμέρα λίγο λίγο τους πάντες σὲ αὐτὴν τὴν χώρα.
Μπορεῖ νὰ μὴν εἶσαι φορέας τοῦ HIV, μπορεῖ νὰ μὴν εἶσαι «ἀδερφή», μπορεῖ νὰ μὴν εἶσαι ληστὴς (ἔ, λίγο κλέφτης πρέπει νὰ γίνῃς γιὰ νὰ ἐπιβιώσῃς), μπορεῖ νὰ μὴν εἶσαι πρεζόνι, ἀλλὰ τὸ ἴδιο θὰ λιώσης στὴν χώρα τῶν πολιτικῶν ἀποβλήτων.
Ῥῆνος Ἐλευθέριος
