Μέ χρῆμα;
Ὡραία… Πολὺ καλὰ θέλεις…
Πρῶτα ὅμως πρέπει νὰ πληρώσῃς φόρους (συμμορία τῶν 300 καὶ λοιποὶ παρατρεχάμενοι), μετὰ νὰ πληρώσῃς τὸν (κάθε) ΑΝΤΕΝΑ καὶ μετά, ἐὰν κάτι περισσεύσῃ, ἴσως (ἐὰν κι ἐφ΄ ὅσον) νὰ φθάσουν τὰ ψίχουλα στοὺς ἔχοντες ἀνάγκη.
Βρῆκαν ἐν ὀλίγοις μίαν ἀκόμη εὐκαιρία νὰ βάλουν τὸ χέρι στὴν δική μας τσέπη…
Τὸ χέρι τους στὴν τσέπη, γιὰ νὰ καλύψουν τοὐλάχιστον αὐτοί, ὡς ἐπιχείρησις, φόρους καὶ τέλη (ὑπὲρ πληγέντων) δὲν τὸ βάζουν.
Καὶ φυσικά, πρῶτος καὶ καλλίτερος ὁ κρατικὸς μηχανισμός, ἔρχεται νὰ εἰσπράξῃ τὴν …μερίδα τοῦ λέοντος, ἀποδεικνύοντας ἐμπράκτως τὴν (μή) ἀλληλεγγύη του, ἀξιώνοντας φόρους καὶ τέλη, ἀκόμη καὶ γιὰ τόσο μικρὲς εἰσφορές.
Θές πραγματικά νά βοηθήσῃς τούς πληγέντες;
Ἐὰν διαμένῃς στὴν Ἀττικὴ ἀφιέρωσε μίαν (μόνον μία) ἡμέρα ἀπὸ κάθε ἐπόμενον μῆνα τῆς ζωῆς σου, πρὸ κειμένου νὰ συνδράμῃς στὸ νὰ καθαρισθοῦν (ἐὰν καθαρίζονται) τὰ σπίτια τους, νὰ πλύνῃς μαζύ τους τὶς αὐλές τους, νὰ φυτεύσῃς λίγα λουλουδάκια στοὺς κήπους τους… Αὐτὸ κι ἀρκεῖ, γιὰ ἀρχή… Τροφὴ καὶ νερὸ διατίθενται πρὸς τοὺς πληγέντες (ἐπισήμως). Ὅσο γιὰ τὸ χρῆμα, ἐὰν κι ἐφ΄ ὅσον πράγματι περισσεύῃ, ἀναζήτησε μόνος σου κάποιον ἀνήμπορο (πραγματικά), κάποιον ποὺ πράγματι ἔχει ἀνάγκη καὶ πρόσφερέ το.
Ἐὰν πάλι δὲν διαμένῃς στὴν Ἀττική, τότε μάζεψε λίγα ῥουχαλάκια, λίγα παπούτσια (ἀπὸ τὰ -σχετικά- καλά σου, ὄχι ἀπὸ αὐτὰ ποὺ πηγαίνουν γιὰ πέταμα!!!), κάποια εἴδη πρώτης ἀνάγκης καὶ καθημερινῆς ὑγιεινῆς, κάποιο σεντόνι, λίγες πετσέτες καί, μαζὺ μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους συντοπῖτες σου πληρώνετε ἕνα δέμα ἀπὸ κοινοῦ καὶ τὸ προωθεῖτε πρὸς (ἀναγκαστικά) τὸν τοπικὸ Δῆμο.
Τὸ χρῆμα, ἐὰν εἶναι σὲ ἐπάρκεια, μόνον σὲ ὅσους (ἀπόδεδειγμένα) ἔχουν ἀνάγκη, ἐφ΄ ὅσον κάθε τὶ ποὺ μεσολαβεῖ ἀνάμεσα στὸν ἔχοντα ἀνάγκη καὶ στὸ χρῆμα, ἁπλῶς μεγαλώνει τὴν …ἀνάγκη αὐτοῦ ποὺ τὸ χρειάζεται!!!
Θές νά βοηθήσῃς πραγματικά πατριώτη; Τρόποι ὑπάρχουν. Ἁπλῶς εἶναι ἀνάγκη νὰ παρακαμφθῇ κάθε ἐμπλεκόμενος, πρὸ κειμένου νὰ βοηθηθοῦν οὐσιαστικῶς ὅλοι αὐτοὶ ποὺ χρειάζονται τὴν βοήθειά μας.
Τὰ ὑπόλοιπα εἶναι γιὰ νὰ λέμε τὸ πῶς θὰ κάνουμε μίαν καλὴ πράξιν καὶ σήμερα, ποὺ στὴν πραγματικότητα θὰ εἶναι μία ἀκόμη πρᾶξις συμβιβασμοῦ μας.
πηγή
Ὡραία… Πολὺ καλὰ θέλεις…
Πρῶτα ὅμως πρέπει νὰ πληρώσῃς φόρους (συμμορία τῶν 300 καὶ λοιποὶ παρατρεχάμενοι), μετὰ νὰ πληρώσῃς τὸν (κάθε) ΑΝΤΕΝΑ καὶ μετά, ἐὰν κάτι περισσεύσῃ, ἴσως (ἐὰν κι ἐφ΄ ὅσον) νὰ φθάσουν τὰ ψίχουλα στοὺς ἔχοντες ἀνάγκη.
Βρῆκαν ἐν ὀλίγοις μίαν ἀκόμη εὐκαιρία νὰ βάλουν τὸ χέρι στὴν δική μας τσέπη…
Τὸ χέρι τους στὴν τσέπη, γιὰ νὰ καλύψουν τοὐλάχιστον αὐτοί, ὡς ἐπιχείρησις, φόρους καὶ τέλη (ὑπὲρ πληγέντων) δὲν τὸ βάζουν.
Καὶ φυσικά, πρῶτος καὶ καλλίτερος ὁ κρατικὸς μηχανισμός, ἔρχεται νὰ εἰσπράξῃ τὴν …μερίδα τοῦ λέοντος, ἀποδεικνύοντας ἐμπράκτως τὴν (μή) ἀλληλεγγύη του, ἀξιώνοντας φόρους καὶ τέλη, ἀκόμη καὶ γιὰ τόσο μικρὲς εἰσφορές.
Θές πραγματικά νά βοηθήσῃς τούς πληγέντες;
Ἐὰν διαμένῃς στὴν Ἀττικὴ ἀφιέρωσε μίαν (μόνον μία) ἡμέρα ἀπὸ κάθε ἐπόμενον μῆνα τῆς ζωῆς σου, πρὸ κειμένου νὰ συνδράμῃς στὸ νὰ καθαρισθοῦν (ἐὰν καθαρίζονται) τὰ σπίτια τους, νὰ πλύνῃς μαζύ τους τὶς αὐλές τους, νὰ φυτεύσῃς λίγα λουλουδάκια στοὺς κήπους τους… Αὐτὸ κι ἀρκεῖ, γιὰ ἀρχή… Τροφὴ καὶ νερὸ διατίθενται πρὸς τοὺς πληγέντες (ἐπισήμως). Ὅσο γιὰ τὸ χρῆμα, ἐὰν κι ἐφ΄ ὅσον πράγματι περισσεύῃ, ἀναζήτησε μόνος σου κάποιον ἀνήμπορο (πραγματικά), κάποιον ποὺ πράγματι ἔχει ἀνάγκη καὶ πρόσφερέ το.
Ἐὰν πάλι δὲν διαμένῃς στὴν Ἀττική, τότε μάζεψε λίγα ῥουχαλάκια, λίγα παπούτσια (ἀπὸ τὰ -σχετικά- καλά σου, ὄχι ἀπὸ αὐτὰ ποὺ πηγαίνουν γιὰ πέταμα!!!), κάποια εἴδη πρώτης ἀνάγκης καὶ καθημερινῆς ὑγιεινῆς, κάποιο σεντόνι, λίγες πετσέτες καί, μαζὺ μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους συντοπῖτες σου πληρώνετε ἕνα δέμα ἀπὸ κοινοῦ καὶ τὸ προωθεῖτε πρὸς (ἀναγκαστικά) τὸν τοπικὸ Δῆμο.
Τὸ χρῆμα, ἐὰν εἶναι σὲ ἐπάρκεια, μόνον σὲ ὅσους (ἀπόδεδειγμένα) ἔχουν ἀνάγκη, ἐφ΄ ὅσον κάθε τὶ ποὺ μεσολαβεῖ ἀνάμεσα στὸν ἔχοντα ἀνάγκη καὶ στὸ χρῆμα, ἁπλῶς μεγαλώνει τὴν …ἀνάγκη αὐτοῦ ποὺ τὸ χρειάζεται!!!
Θές νά βοηθήσῃς πραγματικά πατριώτη; Τρόποι ὑπάρχουν. Ἁπλῶς εἶναι ἀνάγκη νὰ παρακαμφθῇ κάθε ἐμπλεκόμενος, πρὸ κειμένου νὰ βοηθηθοῦν οὐσιαστικῶς ὅλοι αὐτοὶ ποὺ χρειάζονται τὴν βοήθειά μας.
Τὰ ὑπόλοιπα εἶναι γιὰ νὰ λέμε τὸ πῶς θὰ κάνουμε μίαν καλὴ πράξιν καὶ σήμερα, ποὺ στὴν πραγματικότητα θὰ εἶναι μία ἀκόμη πρᾶξις συμβιβασμοῦ μας.
πηγή
1 σχόλιο:
Mην ξεχνατε το 2007. Μαζεψε το δημοσιο 102 εκατ τα εβαλε στο ταμειο Μολυβιατη και ΧΑΘΗΚΑΝ. Μην ξεχνατε. Βοηθηστε τους φτωχους στα συσσιτια των Ενοριων σας. Μπροστα σας ειναι. Και πηγαιντε τροφιμα εσεις. Μια τραπεζα για τους κεκοιμημενους σας.
Δημοσίευση σχολίου