Μπήκαμε στον Αύγουστο, στον μήνα της
Παναγιάς. Τις περισσότερες μέρες του Αυγούστου υμνείται η Παναγιά μας, η
γλυκιά μας μάνα, η καλύτερη μεσίτρια μας. Ειδικά στον Ελλαδικό χώρο από
άκρη σ' άκρη εκατοντάδες ξωκκλήσια, μοναστήρια, προσκυνητάρια, ναοί
είναι χτισμένα και αφιερωμένα στην μνήμη της. Είναι η Γυναίκα που στα
σπλάχνα της έφερε τον Λυτρωτή μας και Θεό μας. Είναι Αυτή που σε κάθε
μας δυσκολία το όνομα Της πρώτο ψελλίζουμε.
Είναι Αυτή που ο Υιός Της και Θεός όλων μας
ότι του ζητήσει δεν της το αρνείται, γι' αυτό και η πιο καλή μεσίτρια
μας, γιατί είναι άνθρωπος και ξέρει, είναι αγάπη, είναι θυσία, είναι
ζωή, είναι ΜΑΝΑ και στον Θεό που είχε στα σπλάχνα της προστρέχει για
εμάς, κι αν το θέλημά Του είναι να γίνει αυτή μεσιτεύει παρακαλεί κι
Αυτός το παραμερίζει και κάνει ''υπακοή'' στις παρακλήσεις Της.
Βλέπεις ο Θεός δεν λογίζει λόγια δεσποτάδων
οι οποίοι επικαλούμενοι το όνομά Του κηρύττουν, στις μέρες μας όπως και
άλλοτε, διδασκαλίες δικές τους που ουδέποτε ο Ίδιος στην επί γης ζωή
του δεν κήρυξε αλλά ακούει τις μεσσιτίες των Αγίων και της Παναγίας όπως
επίσης και τον πόνο των ανθρώπων πάντοτε σεβόμενος την ελευθερία που
απλόχερα τους χάρισε και όλοι οι Άγιοι και ιδιαιτέρως η Παναγία μας με
την χάρη που τους δίδει ο Πανάγαθος Θεός παρηγορούν και απαλύνουν τον
πόνο των ανθρώπων, πολλές φορές μέσα και από την αισθητή παρουσία τους.
Κι αυτές τις δύσκολες μέρες που η Ελλάδα γέμισε πόνο, ευχή όλων μας η
Παναγία να τον απαλύνει και ο Θεός να έχει και εμάς και όσους έφυγαν από
δίπλα μας στην αγκάλη Του όπως έκανε κι εκεί στην Αγία γη, χωρίς να
τιμωρεί κανέναν άσωτο την αγκάλη Του άνοιγε, τον πόνο γιάτρευε και την
ψυχή του ανθρώπου με αγάπη γέμιζε...
Εκεί στο περιβόλι της Παναγίας που όπως
λέει η παράδοση τον τόπο εκείνο η Θεοτόκος μόλις αντίκρισε τον επιθύμησε
και φωνή εξ ουρανών επικύρωσε την παραχώρηση του αιώνια σ' Αυτήν, το
περιβόλι πια της ανήκει όπως και σε όσους την υμνολογούν και την
δοξάζουν σπίτι τους θα λογίζεται εις τους αιώνες...
Περίοπτη θέση στο περιβόλι της έχει μια
εικόνα που ξεχωρίζει, αυτή της Πορταϊτίσσης, μιας εικόνας της Παναγιάς
που στέκεται επι αιώνες δίπλα στην πόρτα της μονής Ιβήρων για να
σκεπάζει και να προστατεύει τους μοναχούς αλλά και κάθε επισκέπτη του
περιβολιού της.
Λίγο πιο πάνω από την μονή Ιβήρων
ανηφορίζοντας το μονοπάτι προς την μονή Κουτλουμουσίου μόλις ένα τέταρτο
από το μοναστήρι της Ιβήρων συναντά κανείς ένα ναίδριο με ένα μικρό
προσκυνητάρι στο πλάι του μονοπατιού. Το ναϊδριο αυτό αποκαλείται
Φλουρί. Χτίστηκε το 1960μ.Χ. εις ανάμνηση ενός παλαιού θαύματος και προς
τιμήν της Παναγίας της Πορταϊτισσας δίπλα στο κατά πολύ προγενέστερό
του προσκυνητάρι.
Το παλαιό καιρό ένας οδοιπόρος προερχόμενος
από τα μέρη της Μεγίστης Λαύρας μετά από ώρες οδοιπορίας πέρασε από την
μονή Ιβήρων και καθώς τον πορτάρη είδε του εζήτησε λίγο ψωμί ώστε να
συνεχίσει την πορεία του.
Ο δε πορτάρης του αρνήθηκε κι αυτός
περίλυπος έφυγε. Στάθηκε λίγο πιο πάνω στο σημείο όπου σήμερα είναι ο
ναϊσκος για να ξαποστάσει κι εκεί ενώ ήταν λυπημένος με δάκρυα στα μάτια
αναρωτιόταν για την ασπλαχνία του πορτάρη. Τότε μπρός του εμφανίσθηκε
μια γυναίκα που κρατούσε ένα παιδί στην αγκαλιά και του έδωσε ένα χρυσό
νόμισμα και τον παρότρυνε στον πορτάρη να πάει να το δώσει ώστε να του
φέρει το ψωμί που ζήτησε.
Πράγματι ο οδοιπόρος το έκανε ενώ ο
πορτάρης δείχνοντας το χρυσό νόμισμα στους λοιπούς συν-μοναστές
αντιλήφθηκαν ότι πρόκειται για ένα από τα φλουριά που είχε η εικόνα της
παναγίας και με θαυματουργό τρόπο η Παναγία το έδωσε στον οδοιπόρο για
να διδάξει τον πορτάρη ο οποίος συνετίστηκε.
Από το θαύμα και ύστερα δίπλα στην πόρτα
πάντα κρεμούσαν σακούλια με ψωμί για να το δίνουν σε όποιον περαστικό
και οδοιπόρο το ζητήσει γιατί ούτε η μονή, ούτε το περιβόλι, ούτε και τα
αγαθά που βρίσκονταν εκεί τους ανήκαν απλά τα διαχειρίζονταν και όπως η
ίδια η Παναγία τους έδειξε πότε δεν θα έπρεπε με ασπλαχνία να αρνούνται
αλλά με αγάπη να δίδουν ότι «αγαθό» έχουν ιδιαιτέρως στους έχοντας
ανάγκη.. Του Σπύρου Συμεών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου