῾Ο Γέροντας᾽Αμφιλόχιος ἔδρασε σέ ὅλη του τή ζωή καί σέ ὅλους τούς τομεῖς πού τοῦ ἀνέθεσε ἡ ᾽Εκκλησία ἱεραποστολικά. Δεχόταν μέ τήν ἴδια ἀγάπη καί τούς ᾽Ορθόδοξους καί τούς ἑτερόδοξους, χωρίς αὐτό, φυσικά, νά σημαίνει ὅτι ἔκαμνε ὁποιαδήποτε ὑποχώρηση δογματική ἤ στά τῆς πίστεως. Οἱ ἑτερόδοξοι μπροστά του ἔκλιναν τό γόνυ τους καί ἀρκετοί μεταστράφηκαν στήν ᾽Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν ᾽Ορθοδοξία μας.
«…ο Γέροντας πράγματι εθαύμαζε την οργάνωση των
Μοναχικών ταγμάτων της Δύσεως και εδιάβαζε περιοδικό σχετικό με τις κινήσεις
των σε όλο τον κόσμον· αυτό τον έκαμνε θιασώτη για την ένωση των Εκκλησιών,
αλλά με τον όρον της αναπτύξεως του πραγματικού θεολογικού διαλόγου επί ίσοις
όροις. Απέρριπτε βέβαια την υποταγή των Ορθοδόξων στο «αλάθητο» του Πάπα, διότι κάτι τέτοιο θα εσήμαινε την εξασθένιση και
την υποδούλωση της Ορθοδοξίας, επιθυμούσε
όμως την επιστροφή του Ποντίφηκα στις
αποφάσεις των επτά Οικουμενικών Συνόδων και στην εποχή της αδιαιρέτου Εκκλησίας
του Χριστού. Προσηύχετο για την
ένωση των Εκκλησιών κάθε μέρα, και συνεμερίζετο στο θέμα αυτό, τις απόψεις του
σύγχρονου ομολογητού Ιουστίνου Πόποβιτς.
H στάση του ήταν κρυστάλλινη και ο διωγμός των Ιταλών
κατακτητών επεκύρωνε την άποψή μου αυτή.
Γιατί εξορίστηκε ο αείμνηστος από τους Ιταλούς; Δεν
ήταν προμελετημένη η αυτοκεφαλοποίηση της Εκκλησίας της Δωδεκανήσου, για να
αναγκάσουν τους Δωδεκανησίους να γίνουν, θέλοντας και μη, ουνίτες; [...]
Αυτός, και μάλιστα μόνον αυτός, περιήρχετο από το ένα
νησί στο άλλο και με τον αποστολικό του ζήλο και την διακρίνουσα αυτόν αφιλοκέρδεια
προσπαθούσε να τονώση το θρησκευτικό συναίσθημα του υπόδουλου Ελληνισμού.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου