Ἡ μνήμη τοῦ θανάτου εἶναι ἓνα πολύ ἰσχυρό μέσον ἐνισχύσεως τῆς πνευματικότητός μας στό χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ Ὀρθοδοξία δέν εἶναι πεισιθάνατος. Δέν θέλει νά μᾶς ὁδηγήση σέ ἂρνηση τῆς ζωῆς, ἀλλά νά μᾶς βοηθήση στή σωστή ἐκτίμηση καί τῆς ἰδιας καί ὃλων τῶν σχετικῶν μέ αὐτήν ἀξιῶν καί τῶν δυνατοτήτων πού μᾶς προσφέρει γιά μιά ἰσορροπία στήν πορεία μας πού, ἂς μήν τό ξεχνοῦμε, εἶναι πορεία πρός τό θάνατο, μέ τή διαφορά ὃμως πώς ὁ θάνατος μέσα στό χῶρο τῆς πίστεως ἀποτελεῖ εἲσοδο στήν ὀντως ζωή.

Ἱερομ. Εὐσεβίου, Ὁμιλίες Πνευμ. Οἰκοδομῆς στήν Αποκάλυψη, τόμος Β΄.