Το κείμενο είναι μια χαρακιά μελάνης
βυθισμένης στα πέλαγα του ελληνισμού,
ένα πλάνεμα στοχαστικό που φορτίζει
διαρκώς το ατενές βλέμμα του λόγου.
«Κοντολογίς, νὰ μποροῦσαν καὶ τὴ σημασία τῶν λαῶν νὰ τὴ μετρᾶνε ὄχι ἀπὸ τὸ πόσα κεφάλια διαθέτουνε γιὰ μακέλεμα, ὅπως συμβαίνει στὶς μέρες μας, ἀλλὰ ἀπ' τὸ πόση εὐγένεια παράγουν, ἀκόμη καὶ κάτω ἀπὸ τὶς πιὸ δυσμενεῖς καὶ βάναυσες συνθῆκες, ὅπως ὁ δικός μας ὁ λαὸς στὰ χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας, ὅπου τὸ παραμικρὸ κεντητὸ πουκάμισο, τὸ πιὸ φτηνὸ βαρκάκι, τὸ πιὸ ταπεινὸ ἐκκλησάκι, τὸ τέμπλο, τὸ κιούπι, τὸ χράμι, ὅλα τους ἀποπνέανε μιὰν ἀρχοντιά, κατά τι ἀνώτερη τῶν Λουδοβίκων.
Τί σταμάτησε αυτὰ τὰ κινήματα ψυχῆς ποὺ ἀξιώθηκαν κι ἔφτασαν ὥς τις κοινότητες; Ποιός καπάκωσε μιὰ τέτοιου εἴδους ἀρετή, ποὺ μποροῦσε νὰ μᾶς ὁδηγήσει σ' ἕνα ιδιότυπο, κομμένο στὰ μέτρα τῆς χώρας, πολίτευμα; Ὅπου τὸ κοινὸν αἴσθημα νὰ συμπίπτει μὲ κεῖνο τῶν ἀρίστων. Τί ἔγινε ἡ φύση ποὺ μαντεύουμε ἀλλὰ δὲν τὴ βλέπουμε; Ὁ ἀέρας ποὺ ἀκοῦμε ἀλλὰ δὲν τὸν εἰσπνέουμε;»
(Το παρόν κείμενο αποτελεί απόσπασμα (σελ.:20 – 27) από το βιβλίο «Οδυσσέας Ελύτης Τα δημόσια και τα ιδιωτικά 1983 και 1989.» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ.) Ολόκληρο το βιβλίο το διαβάζετε ή το κατεβάζετε εδώ.
«Το Μεγάλο μας Τσίρκο - Λαέ μη Σφίξεις άλλο το Ζωνάρι»
Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης, Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.
Οι αγώνες πού'χεις κάνει δε φελάνε
το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε
η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,
του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.
Βίντεο: Ένα ηχητικό απόσπασμα από την
παράσταση συνδεδεμένο με το «σήμερα»...
παράσταση συνδεδεμένο με το «σήμερα»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου