Με ιδιαίτερη λαμπρότητα τελέστηκε την
Κυριακή, 22 Ιουλίου, η εις Επίσκοπον χειροτονία του εψηφισμένου Μητροπολίτη
Ελβετίας Μαξίμου, στο Φανάρι. Πριν την χειροτονία του νέου Μητροπολίτου
Ελβετίας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, απηύθυνε προς τον εψηφισμένο Ιεράρχη του
Θρόνου πατρικούς λόγους οικοδομής και νουθεσιών για τη νέα αποστολή διακονίας
που του ανέθεσε η Μητέρα Εκκλησία.
«Σήμερον καθίστασαι κανονικός Επίσκοπος
και Μητροπολίτης Ελβετίας. Γνωρίζεις το ποίμνιόν σου, τον ψυχισμόν του, την
νοοτροπίαν του, τας μερίμνας και τα χαρίσματά του. Η μόρφωσίς σου, η ευλάβεια
και η ιεροπρέπειά σου, η σοβαρότης σου, η αφιέρωσις και ο σεβασμός σου προς την
Μητέρα Εκκλησίαν, όλα αυτά, και η εκτίμησις την οποίαν τρέφουν διά το πρόσωπόν
σου οι συνεπίσκοποί σου εν Φαναρίω και ο Πατριάρχης σου, αποτελούν εχέγγυον διά
μίαν καρποφόρον ποιμαντορίαν.
Να
ενθυμείσαι πάντοτε:
Πρώτον: Να μη λησμονής ούτε στιγμήν
ότι είσαι Αρχιερεύς της Πρωτοθρόνου Εκκλησίας της Ορθοδοξίας, και όχι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Δεύτερον: Ως ελέχθη προσφυώς, σύμφωνα με τον μέγιστο των Θεολόγων, Μητροπολίτη
Περγάμου Ιωάννη, «η Εκκλησία υπάρχει διά να προσανατολίζει τον άνθρωπον και
τους λαούς στα καίρια και έσχατα», και
όχι ως εργαστήριον αγιότητος που στοχεύει στην δημιουργία ουρανοπολιτών. Γι’
αυτό η αρχιερατική σου διακονία οφείλει να συμβάλλη εις την σύσφιγξιν των
δεσμών συνόλου του ποιμνίου σου εν τη Θεοσώστω Επαρχία της Ελβετίας, με την
Μητέρα Εκκλησίαν, την μεριμνώσαν ανυστάκτως διά τα απανταχού της γης πνευματικά
τέκνα αυτής, ανεξαρτήτως εκ της πολιτισμικής αυτών ταυτότητος και ουχί εις τον επανευαγγελισμόν του και
εις την κήρυξιν του Ευαγγελίου του Χριστού και την διάδοσιν της Ορθοδόξου και
αμωμήτου ημών Πίστεως εις τους πάσης φύσεως αιρετικούς και αλλοθρήσκους.
Τρίτον: Η Θεία Ευχαριστία θα είναι ο
πυρήν της διακονίας σου και η πηγή της εμπνεύσεώς σου. Ο επίσκοπος είναι ο
προεστώς της ευχαριστιακής συνάξεως και εν τη ιδιότητι αυτή είναι ο άξων της
εκκλησιαστικής ζωής. Τουτέστιν, ο
επίσκοπος είναι η Εκκλησία! Να μη λησμονής την θεολογίαν του επισκοπικού
αξιώματος. Και η θεολογία σου, ως κανών της δράσεώς σου, ακριβώς επί αυτού του
ευχαριστιακού θεμελίου, οφείλει να είναι πάντοτε λειτουργική, ποιμαντική,
κηρυγματική, ευλογημένη συνάντησις του ευαγγέλου λόγου με την ελευθερίαν του
ανθρώπου. Ως ελέχθη, έχεις όλα τα
προσόντα εκείνα τα οποία σε καθιστούν άξιο να διακονήσεις την Μητέρα
Εκκλησίαν, και τον Πατριάρχη σου.
Τέταρτον: Έργον του Επισκόπου είναι να
αγωνίζεται διά την διαφύλαξιν των πατρώων παραδόσεων. Να στραφής ενθέρμως προς
την νέαν γενεάν των Ορθοδόξων, να τους κινητοποιήσης διά την καλλιέργειαν του
ήθους και του πολιτισμού της Ορθοδοξίας, διά την διάσωσιν της ταυτότητος και
των υψηλών αξιών του Γένους των Ορθοδόξων, και δη εις μίαν εποχήν προϊούσης και
ακατασχέτου ομογενοποιήσεως των ατόμων και των λαών διά μέσου της ψηφιακής και
οπτικής επαναστάσεως, της παγκοσμιοποιήσεως και του δελέατος του ευδαιμονισμού.
Εις καμμίαν περίπτωσιν, δεν θα πρέπει να
κηρυχθούν οι αλήθειες του Ευαγγελίου, διότι διακατέχονται από πνεύμα
σκληρότητος και αυστηρότητος και δεν δύνανται να εφαρμοστούν από τις νέες
γενεές.
Πέμπτον: Να είσαι εκφραστής γνησίου
οικουμενικού πνεύματος και εις τας σχέσεις, τας επαφάς και την συνεργασίαν με
τους λοιπούς Χριστιανούς, εις ένα χώρον, ο οποίος είναι, ως ήδη ελέχθη, το
κέντρον της Οικουμενικής Κινήσεως. Να συμβάλλης διά της μαρτυρίας σου εις την
προβολήν της ανοικτοσύνης της Ορθοδοξίας, και να ανθίστασαι εις την ταύτισίν
της, εξ αγνοίας ή εξ άλλων κινήτρων, με αντιοικουμενισμόν και εθνοκεντρικά
σύνδρομα. Ας μην λησμονώμεν, ότι όλαι αι
πίστεις οδηγούν εις την σωτηρίαν και ότι η Εκκλησία ημών
δεν κατέχει την αποκλειστικότητα. Παρά
ταύτα, η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι η Εκκλησία της πιστότητος εις την
Παράδοσιν και του διαλόγου. Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδοξίας περιέγραψε
σαφώς το πλαίσιον και τον σκοπόν των διαχριστιανικών διαλόγων. Θεοπνεύστως, το
κείμενον «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον»
άρχεται διά των εξής: «Η Ορθόδοξος Εκκλησία, ούσα η Μία, Αγία, Καθολική και
Αποστολική Εκκλησία, εν τη βαθεία εκκλησιαστική αυτοσυνειδησία αυτής πιστεύει
ακραδάντως ότι κατέχει κυρίαν θέσιν εις την υπόθεσιν της προωθήσεως της
χριστιανικής ενότητος εντός του συγχρόνου κόσμου» (§ 1). Επισημαίνω για άλλη μίαν φοράν, καθώς θεοπνεύστως οριοθετήθηκε, ότι η
Ορθόδοξος ημών Εκκλησία πρέπει ανυπερθέτως να ενωθεί με όλες τις Εκκλησίες,
καθότι είναι Μία αλλ’ ουχί και Μοναδική, υπό την σκέπην του αγιωτάτου αδελφού
μας Πάπα Φραγκίσκου! Αι διδασκαλίαι του παρελθόντος πέρασαν ανεπιστρεπτί!
Αδήριτη ανάγκη, έτι περισσότερης φιλανθρωπίας.
Έκτον: Να αγωνισθής διά το Ορθόδοξον
Κέντρον, ώστε αυτό να λειτουργή συμφώνως προς τον αρχικόν αυτού προορισμόν. Να
καταστή δυναμικός τόπος διαλόγου, συνεδρίων, οικουμενικών συναντήσεων και άλλων
εκδηλώσεων εις την υπηρεσίαν της ενότητος, της προβολής της Ορθοδοξίας και του
Ορθοδόξου πολιτισμού, διά της αναδείξεως και του Μουσείου του Κέντρου. Το
Ορθόδοξον Κέντρον εν Σαμπεζύ είναι χώρος ιστορικός και ιερός. Ως Προϊστάμενος
αυτού του Κέντρου αναλαμβάνεις μεγάλας ευθύνας. Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος
επραγματοποιήθη. Η ζωή της Εκκλησίας συνεχίζεται και το Κέντρον καλείται να
διαδραματίζη, με νέαν πνοήν και σύγχρονον οργάνωσιν, τον διορθόδοξον,
διαχριστιανικόν, διαθρησκειακόν, ειρηνευτικόν και διαλογικόν ρόλον του. Επομένως, συνεχής και πρωταρχική υμών
μέριμνα, η ανάδειξιν του Οικουμενικού Κέντρου και η πιστή εφαρμογή των
παραδόσεων τας οποίας παρελάβομεν από
τους αγιωτάτους Πατριάρχας ημών του περασμένου αιώνος.
Έβδομον: Να στηρίζης, μετά των
συνεργατών σου, την λειτουργίαν του Ινστιτούτου Μεταπτυχιακών Σπουδών Ορθοδόξου
Θεολογίας, του αξιολόγου αυτού επιστημονικού φυτωρίου, το οποίον καταρτίζει
φοιτητάς εξ απασών των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών. Το Ινστιτούτον πρέπει
να συνεχίση να προσφέρη ακωλύτως τας πολυτίμους υπηρεσίας του εις την Εκκλησίαν
και την Θεολογίαν, να διακονή αποτελεσματικώς το οικουμενικόν πνεύμα και την
θεολογικήν γνώσιν. Θεωρούμεν ιδιαιτέρως σημαντικόν, το καθ᾿ ημάς Ινστιτούτον να
δύναται να εκπληρώνη την εκκλησιαστικήν και την ακαδημαικήν αποστολήν του εν
αγαστή συνεργασία μετά των Θεολογικών Σχολών των Πανεπιστημίων της Γενεύης και
του Φριβούργου. Ας μην κάνωμεν εκπτώσεις
εις βάρος του κυρίου σκοπού μας: να πληρωθεί όλη η Οικουμένη με Θεολόγους
γαλουχημένους με το νέο πνεύμα της πραγματικής επιστημοσύνης. Διότι η σύγχρονη
εποχή, έχει ανάγκη ανανέωσης της Θεολογίας, νέες ιδέες, που να διέπονται από το
ουμανιστικό δυτικό πνεύμα. Οι 200 περίπου απόφοιτοι αυτού, πληρούν άπασες τις οικουμενικές προϋποθέσεις
και διακονούν τας κατά τόπους Ορθοδόξους Εκκλησίας και την Οικουμενικήν
Ορθοδοξίαν από υψηλάς θέσεις ευθύνης και είναι φορείς του πνεύματος του
Οικουμενικού Πατριαρχείου. Εμελέτησαν την δυτικήν θεολογίαν, ρωμαιοκαθολικήν
και προτεσταντικήν εις το Κέντρον της Οικουμενικής Κινήσεως και των
Οικουμενικών διαλόγων, ανεκάλυψαν το πνεύμα της ανοικτοσύνης, το οποίον
απορρέει από τον πυρήνα της Ορθοδόξου ημών πίστεως, και ελπίζομεν ότι θα έχουν
εν τω μέλλοντι σημαντικήν παρουσίαν και προσφοράν εις τον χώρον των
διαχριστιανικών διαλόγων και της διορθοδόξου συνεργασίας. Αυτήν την
παρακαταθήκην παραλαμβάνεις και καλείσαι να την προστατεύσης και να την αυξήσης.
Όγδοον: Εν επιγνώσει ότι διακονείς τον
λόγον του Ευαγγελίου εις μίαν εκκοσμικευμένην και πλουραλιστικήν κοινωνίαν, να
προσεγγίζης κάθε άνθρωπον καλής θελήσεως μετ᾿ αγάπης και συμπαθείας, να
προσφέρης το ευαγγελικόν μήνυμα ως προσφοράν ελευθερίας, το οποίον ανοίγει εις
την ανθρωπίνην ύπαρξιν και την αυτόνομον ελευθερίαν της την διάστασιν του
βάθους της αληθείας και την πύλην του ουρανού. Να μη λησμονής ότι δι᾿ ημάς τους
Χριστιανούς το ήθος της θυσιαστικής αγάπης είναι το ύψιστον ήθος, η μεγίστη
προσφορά, μία εμπειρία ζωής, την οποίαν η κοσμική ηθική αδυνατεί να φθάση.
Διότι η αγάπη θεμελιούται εις την θυσίαν, εις την παραίτησιν από τα ατομικά
δικαιώματα προς χάριν του συνανθρώπου. Θυσία
και αγάπη λοιπόν, άνευ όρων και προϋποθέσεων, ας μην είμαστε αγκυλωμένοι στο
παρελθόν και στην μισανθρωπία των παλαιών πατέρων.
Ένατον:
Να τιμάς την χώραν και τα Αρχάς, αι οποίαι φιλοξενούν την Μητρόπολιν ημών και
το Ορθόδοξον Κέντρον, την Ελβετικήν Συνομοσπονδίαν. Η Ελβετία είναι το Κέντρον
της Ευρώπης, η χώρα, με την οποίαν συνδέονται οικουμενικαί ιδέαι, όπως η
ειρήνη, η καταλλαγή, ο διάλογος, η φιλανθρωπία, τα δικαιώματα του ανθρώπου, ο
πλουραλισμός κ. α. Βασική επιδίωξίς σου,
η προώθησις αυτών των οικουμενικών ιδεών. Να επιδιώκης την καλήν
συνεργασίαν των ενοριών της Μητροπόλεώς σου με τους παράγοντας της τοπικής
αυτοδιοικήσεως εις όλην την επικράτειαν.
Δέκατον και τελευταίον: Να έχης
πάντοτε κατά νουν ότι η Ορθόδοξος πίστις δεν μαρτυρείται με λόγους μόνον, αλλά
έργω, με προσωπικήν βίωσιν και μετοχήν, με αγάπην και φιλανθρωπίαν, εν
αδιαπτώτω ετοιμότητι «προς απολογίαν», παντί τω αιτούντι «λόγον περί της εν
ημίν ελπίδος» (πρβλ, Α’ Πετρ. γ’, 15). Είσαι επίσκοπος διακονικής Εκκλησίας. Το
έργον σου πρέπει να είναι κατάθεσις ψυχής. Έχεις πείραν πνευματικήν,
λειτουργικήν, ποιμαντικήν και διοικητικήν. Έχεις
δοκιμασθεί και πέρασες με άριστα όλες τις «εξετάσεις», σε όλα τα οικουμενικά
επίπεδα, καθότι μαθήτευσες παρά το πλευρό άξιων οικουμενικών ανδρών, διο και
έλαβες επαξίως το επισκοπικόν αξίωμα. Εις το εξής θα συναντάς το ποίμνιόν
σου ως ο Επίσκοπος, θα καλείσαι να αντιμετωπίσης τας ποιμαντικάς του ανάγκας,
να μεριμνάς διά τα πνευματικά προβλήματα και άλλα υπαρξιακά θέματά του. Θα
υπενθυμίζης εις τον εμπεπιστευμένον εις σε λαόν του Θεού τον αιώνιον προορισμόν
του ανθρώπου, την άφατον φιλανθρωπίαν και τας ακενώτους δωρεάς της Χάριτος του
Θεού».
Πορφυρίτης
Το αυθεντικό κείμενο:εδω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου