ΤΙ ΗΤΑΝ, ΕΝ ΤΕΛΕΙ, Ο ΠΕΡΙΦΗΜΟΣ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ!!!Ή ΟΛΑ! ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ "ΠΟΥΛΗΣΑΝ" ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ!.. ΤΕΚΤΟΝΕΣ, ΠΑΡΙΣΙΝΑ ΣΑΛΟΝΙΑ-ΠΟΡΝΕΙΑ ΥΠΕΡΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ, ΜΥΡΩΔΑΤΕΣ ΜΑΝΤΑΜ, ΣΤΟΕΣ, ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ...!

Φωτογραφία:Συγκέντρωση στο σαλόνι της Μαντάμ Ζοφρέν, Gabriel Lemonnier



..Εισέτι δε, οι μυστικές εταιρείες των τεκτόνων, και όλων των συν αυτώ και ομοίων των, έκαναν και κάνουν, βλέπετε, τα δικά τους «θαύματα». Αφού ο επαναστατικός τεκτονισμός έχει ισχυρές και βαθιές χρονολογικές ρίζες. Ο ελεθευρο-τεκτονισμός είχε γίνει ιδιαιτέρως γνωστός από τα μέσα του 18ου αιώνα.
Όπως ήδη προανέφερα, αποδεδειγμένα, πια, τόσο ο μεγάλος Βολταίρος όσο και όλα τα άλλα και πολύ γνωστά, από το μάθημα της ιστορίας, στελέχη της Γαλλικής Επανάστασης, ήταν όλοι! τους, επίσης, ορκισμένοι, υψηλόβαθμοι και διακεκριμένοι ελεθευρο-τέκτονες. Δηλαδή, με μια και μόνον φράση, ήταν: θερμότατοι και προσκυνηματικοί φίλοι του μεγάλου αρχη-τέκτονος-εωσφόρου.
Ειδικότερα δε, εάν το ψάξουμε, θα δούμε, με κάθε βεβαιότητα και με αμέτρητες σχετικές αποδείξεις, ότι ο μεγάλος πρωταγωνιστής του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης, ο Βολταίρος (1694-1778), ήταν θεϊστής και ένας καθαρός αντίχριστος.
Αφού πάντοτε ο ίδιος έλεγε ότι έχει μόνον «γνώμη» και όχι «πίστη». Είχε, δηλαδή, γενικές θεωρητικές και φιλοσοφικές ιδέες, και όχι τις πραγματικές και Άνωθεν Θείες αποκαλύψεις. Βεβαίως, εμείς οι Ορθόδοξοι ξέρουμε άριστα την γιγαντιαία και αγεφύρωτη διαφορά που υπάρχει, μεταξύ της όποιας ανθρώπινης φιλοσοφίας (γνώμης) και της Θείας Αποκάλυψης (πίστης).
Μάλιστα δε, ο ίδιος αυτός Γάλλος και «γίγαντας» του διαλογισμού, κάποτε αποφάνθηκε και διακύρηξε, δογματικώς και δημοσίως, πως: «Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση ν’ αποδείξω, ότι ο Ιησούς δεν ήτο ο Χριστός..!».
Επίσης, για τον σοφό και τον μέγα δια-σκοτιστή Βολταίρο, ο Ιησούς ήταν ένας «επαρχειώτης Σωκράτης». Ενώ ο ίδιος θεωρούσε τον Κινέζο Κονφούκιο, ως έναν σοφό διδάσκαλο της ηθικής και μάλιστα «πολύ ανώτερο από τον Ιησού τον Ναζωραίο»…
Και εμείς ευλόγως αναρωτώμεθα, πλέον: και πώς να μην σκέπτονται, να αμπελο-φιλοσοφούν και να ομιλούν έτσι, οι τόσοι-και-τόσοι Γάλλοι γιγαντο-διαφωτιστές, όταν τα χιλιο-τυπωμένα, τα τιτάνια και περισπούδαστα έργα τους τα προέβαλαν, αρχικώς, και τα προωθούσαν, στη συνέχεια, μέσα από το πιο ξεχωριστό, αρτιότερο και το πιο οργανωμένο δίκτυο προβολής και διάδοσης της τότε εποχής;
Ή, δηλαδή: το δίκτυο των μασονικών στοών και των λοιπών υπόγειων «λεσχών» όσο, ομοίως, και τα υπερπολυτελή, τα μυρωδάτα και τα εξόχως φημισμένα σαλόνια-πορνεία, της τότε Γαλλικής πρωτεύουσας.
Ναι!, σωστά. Πάρα πολύ καλά το διαβάσατε! Δεν κάνατε κανένα λάθος. Συγνώμη εδώ για το συγγραφικό μου θράσος, αλλά, πηγαίνετε και πάλι, σας παρακαλώ, στην προηγούμενη παράγραφο και διαβάστε την. Ξανά και πάλι. «Αξίζει».
Βεβαίως, όσες φορές και να τη διαβάσετε ή την μελετήσετε, ένα είναι και ένα θα παραμένει, αενάως, το τελικό συμπέρασμα, σε σύνοψη ή με μια φράση: Διαφωτισμός, Στοές, Αναγέννηση, «Λέσχες», Επανάσταση και Πορνεία, ήταν και ακόμη παραμένουν όλα τους ενωμένα.
Όλα σε ένα. Σε έναν «πνευματικό αμπελώνα και δίκτυο». Όλα μαζί και εξ αδιαιρέτου. Και όλα ετούτα, όσο και αληθή: για τον τόσο! και τόσο! πολυ-διαφημισμένο, όσο και τόσο διεθνώς περιλάλητο, από τους μασονο-Φράγκους, μεγάλο Γαλλικό διαφωτισμό…
Αντιγράφω από τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο: «Οι Γάλλοι φιλόσοφοι και άνθρωποι των γραμμάτων του ΙΗ’ αιώνα – καθώς και οι διάσημοι ξένοι, που επλούτισαν με τη συμβολή του πνεύματός τους τη γαλλική λογοτεχνία του καιρού εκείνου – εσύχναζαν στα σαλόνια του Παρισιού, που ψυχή τους και κέντρο τους ήταν οι σπουδαίες οικοδέσποινες» (Στο: «Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος», VI/351).
Σπουδαίες, καλοδεχούμενες, πασίγνωστες και με πολλά και σπάνια αρώματα μοσχοβολούσες, οικοδέσποινες, όπως ήταν, λόγου χάρη, και τις καταγράφω: η Μαρκησία Ντυ Ντεφάν, η Μαρκησία Ντε Λαμπέρ, η Μαντάμ Ντε Τανσέν, κοκ.
Και όπως αναφέρει, επίσης, ο αείμνηστος ακαδημαϊκος Παναγιώτης Κανελλόπουλος: «Στα σαλόνια του Παρισιού προετoιμάσθηκε κάπως – έμμεσα – η Μεγάλη Επανάσταση». (Ιωάννης Γ. Παλαιτσάκης «Διαφωτισμός» Εκδόσεις Αγαθός Λόγος, Αθήνα, 2013, σελ. 49-60 και σελ. 97-102).
Αλλά, προσέτι, σταχυολογώντας, ας δούμε και ένα ακόμη παράδειγμα ενός ακόμη φιλοσοφικού γίγαντα και γνωστότατο πρωτοπαλλίκαρο του μεγάλου Γαλλικού Διαφωτισμού: τον Μοντεσκιέ (1689-1755).
Ναι!, αυτόν τον περίφημο, ανά την οικουμένη, διαφωτιστή που έλεγε, ανάμεσα στ’ άλλα, ότι: «οι νέγροι δεν έχουν τον κοινόν νου», που δεχόταν πως «η εξαγορά των αξιωμάτων είναι καλή», άσχετα με το γεγονός ότι ο ίδιος κληρονόμησε από τον θείο του το αξίωμα του Προέδρου του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου του Μπορντώ και, που, «αρεσκόταν να συχνάζει στα σαλόνια των πιο φιλόδοξων γυναικών του Παρισιού», μέσα στα οποία και από τα οποία προβλήθηκε και διαφημήσθηκε το «εξέχων και περισπούδαστο» έργο του, «Περί του Πνεύματος των Νόμων», και ούτο καθεξής (Από: «Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος», Παναγιώτης Κανελλόπουλος, V/52, 53, 85 και VI 353).
Πηγαίνοντας τώρα ένα βήμα παραπέρα, θέλω να αναφέρω και να καταγράψω τα εξής σχετικά, αναφορικώς, με τον περίφημο Γαλλικό Διαφωτισμό όσο και με τους διακεκριμένους, ανά την οικουμένη, Γάλλους διαφωτιστές. Ο ευλαβής συγγραφέας Διόδωρος Ράμμος, γράφει, λόγου χάρη, σχετικά με τον σιωνιστικό Διαφωτισμό τόσο του Φραγκο-Γερμανο-Εβραίου Ρόθστσιλντ όσο, επιπροσθέτως, και των φημισμένων και υπερ-πολυτελών «σαλονιών-πορνείων» του Παρισιού:
«Στη Γαλλία επέλεξαν να στήσουν τον Διαφωτισμό, για να προετοιμάσουν και ιδεολογικά την προσχεδιασμένη Γαλλική Επανάσταση, τα νήματα της οποίας κινεί αοράτως η οικογένεια Ρόθστσιλντ. Το χάος ξεσπά το 1789. Πρωτοπαλλίκαρα αυτού του αγώνα για ελευθερία, ισότητα και αδελφότητα (ένα μασονικό σύνθημα για τους αδελφούς των τεκτονικών στοών) ήταν οι Ιακωβίνοι, μέσα στους οποίους είχαν διεισδύσει πολύ μασόνοι, για να προωθήσουν τις σιωνιστικές βλέψεις».
Σε άλλο σημείο του βιβλίου του, ο συγγραφέας Ράμμος, επίσης, αναφέρει: «Μόλις, όμως, επικράτησε το επαναστατικό καθεστώς, ο Ροβεσπιέρος με τους Ιακωβίνους του, ξέσπασε μια μανιακή καταδίωξη λαού και Χριστιανισμού, η περίοδος της Τρομοκρατίας. Γκιλοτίνα στο Παρίσι, γενοκτονία στην επαρχεία της Βανδέας, κατάργηση χριστιανικής πίστης και ημερολογίου, και επιβολή της λατρείας του Υπέρτατου Όντος (δηλ., του Εωσφόρου!), μαζί με αρκετά παγανιστικά στοιχεία (αντιγραφή της μασονικής θρησκευτικής θεωρίας, που επέβαλε ο καμπαλισμός)».
Ο ίδιος συγγραφέας και ιστορικός, συμπληρώνει: «Οι πεφωτισμένοι οπαδοί του Βάϊσχάουπτ, του Τάγματος των ιλλουμινάτι, από τη Γερμανία εξαπλώθηκαν μυστικά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στη Γαλλία συνδέθηκαν, πάντα σε συνεργασία με τους μασόνους, με τους Ιακωβίνους, ενώ στη Αγγλία ίδρυσαν την Ένωση ή Σύνδεσμο των Δικαίων (Laegue of Just).
Η Ένωση αυτή επρόκειτο να συνδεθεί με δύο πρόσωπα που επηρέασαν βαθύτατα τη νεώτερη ιστορία, τον Μάρξ και τον Ένγκελς, οι οποίοι είχαν ιδρύσει το 1846 στις Βρυξέλες την Κομμουνιστική Επιτροπή». Σας προσθέτω, επίσης, ότι ο Μάρξ ήταν Εβραίος Ασκενάζι της Γερμανίας, εξωτερικά άθεος, αλλά, εσωτερικά, ήταν φανατικός καμπαλιστής και για θεό του είχε τον ίδιο τον Σατανά.
Πέραν αυτών, ο εν λόγω Ορθόδοξος συγγραφέας προσθέτει, ομοίως, διευκρινιστικά και τα ακόλουθα: «Οι Γάλλοι φιλόσοφοι, οι διαφωτιστές όπως ονομάστηκαν (σχεδόν ίδια ονομασία με τους ιλλουμινάτοι [ή, άλλως, πεφωτισμένοι]), έριξαν το νερό στο αυλάκι. Από εκεί και πέρα, αρχίζει ξαφνικά ο χώρος των διανοουμένων στη Δυτική Ευρώπη να αμφισβητεί τη θρησκεία και την πίστη, να μιλά για ορθολογισμό και να εννοεί υλισμό. Να περνά το μήνυμα ότι υπάρχει μόνο ό,τι γνωρίζουμε μέσω της επιστημονικής γνώσης, όλα τα άλλα είναι ψέματα.
Να διαμορφώνει μια επιστημονική κοινότητα άθεων ή ντεϊστών, που να επιβάλλει δογματικά τις απόψεις της, λέγοντας: “Αυτή είναι η κρατούσα επιστημονική αντίληψη, όποιος διαφωνεί απορρίπτεται, δεν είναι επιστήμονας, είναι δεισιδαίμων, φαντασιόπληκτος, θρησκόληπτος, ανόητος». (Διόδωρος Ράμμος «Η Σιών κατά του Σιωνισμού» Αθήνα, 2017, σελ. 46-48, 39 και 51).
Κατά συνέπεια, οι σημαιοφόροι ελευθερο-τέκτονες-διαφωτιστές ήθελαν, με κάθε τρόπο, την εκρίζωση του Χριστιανισμού. Ακόμη δε, και αυτού επίσης του ψεύτικου Χριστιανισμού της Ρωμαιο-Καθολικής Εκκλησίας (παρατήρηση: η λέξη «Εκκλησία» χρησιμοποιείται μόνον κατ’ οικονομία).
Ήθελαν να φύγουν από τον Δημιουργό, τον αληθινό και Τριαδικό Θεό και να πορευτούν στο προσκύνημα και την λατρεία των δημιουργημάτων του αληθινού Θεού ή, δηλαδή, στην λατρεία των ειδώλων.
Όχι πια μαζί με τον Δημιουργό, αλλά με τα έργα Του ή τα δημιουργήματά Του. Με άλλα λόγια, και με μια μόνον φράση: οι τιτάνες του Διαφωτισμού ήθελαν στη θέση του αληθινού Θεού, του Κυρίου Ιησού Χριστού, να τοποθετηθεί ο εκπεσών εωσφόρος, με όλα τα φρικτά και ατελείωτα σύμβολά του.
Ομοίως δε, και με πολλές και απτές αποδείξεις, και ο ίδιος ο Ναπολέων ήταν και αυτός, αποδεδειγμένα, εγγεγραμμένος μεγαλο-τέκτονας, στη Λέσχη των Ιακωβίνων.
Μετά βεβαιότητος, πλέον, γράφουμε εδώ και το επόμενο ενδιάμεσο σχόλιο-συμπέρασμα, για τον κάθε αναγνώστη: αρκετά πράγματα, περιήλθαν, έως τώρα, σε γνώση σας όσο, ομοίως, και στον σύνθετο και αναλυτικό συλλογισμό σας. Με άλλα λόγια, αρκετές συναρτώμενες πληροφορίες και γεγονότα ήρθαν στην επιφάνεια και, εν γένει, απλοποιήθηκαν, ως ανωτέρω...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ :"ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ: ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΡΩΜΑΝΙΑΣ-ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ" --- ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ