Στις χαραυγές ξεχνιέμαι

Κάθε καρδιά τραγουδά ένα τραγούδι, ελλιπές, έως ότου μια άλλη καρδιά ψιθυρίσει σε απάντηση. Εκείνοι που επιθυμούν να τραγουδήσουν πάντα βρίσκουν ένα τραγούδι. Με το άγγιγμα της αγάπης ο καθένας γίνεται ποιητής...
Άριστος φύλακας του ανθρώπου είναι ο λόγος σε συνδυασμό με την μουσική. Καθώς μόνο αυτός θα γίνει ο ισόβιος σωτήρας της αρετής, αν υπάρχει μέσα σ' αυτόν που την κατέχει...
Η μουσική είναι ένας ηθικός νόμος. Δίνει ψυχή στο σύμπαν, φτερά στο μυαλό, πτήση στη φαντασία, και τη γοητεία και τη ευθυμία στη ζωή.. 
Για την ζωή: "Σας προτρέπω να συμμετέχετε κι εσείς στη μεγάλη μάχη, η οποία είναι η μάχη της ζωής, και είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλη γήινη μάχη... Γιατί μια ζωή που περνάει απαρατήρητη, δεν αξίζει να τη ζήσει κανείς. Γι' αυτό να ζεις με θάρρος. Το θάρρος είναι ένα είδος λύτρωσης, είναι να γνωρίζεις τι να μην φοβάσαι... Και να μην αδικείς. Αυτός που διαπράττει μια αδικία είναι πάντα πιο δυστυχής από αυτόν που την υφίσταται... "
Για τους γονείς: " Δεν ξέρω τίποτα άλλο, για το οποίο κάθε λογικός άνθρωπος θα έπρεπε να νοιάζεται περισσότερο, παρά το πώς το παιδί του θα γίνει ο πιο καλός άνθρωπος. Ας μάθουμε στους γονείς να κληροδοτήσουν στα παιδιά τους όχι πλούτη, αλλά το πνεύμα του σεβασμού..."
Για τον φόβο: " Φόβος είναι η ψυχική ταραχή που προκαλείται από την αναμονή του κακού..."
Και για τον έρωτα; "Όποιος ερωτεύεται γίνεται ποιητής..." Με ανοιχτά τα μάτια ο Πλάτων διευρύνει με τον τρόπο του τους ορίζοντες και το βλέμμα μας, ώστε να πάψουμε να είμαστε όπως τα αργόσυρτα μυρμήγκια μπροστά στο βάρος του χρόνου. Δείχνει έναν άλλο δρόμο να είμαστε ελεύθεροι μέσα μας. Μια διάφανη αθανασία πέρα από τις ανάγκες και τα πάθη του κόσμου. "Μόνο ο έρωτας" επαναλαμβάνει κάθε στιγμή "είναι ο αληθινός ρυθμός μας. Και οφείλουμε να διασχίσουμε τον χρόνο μας ατενίζοντας προς τα εκεί. Να βαδίσουμε μαζί μέσα στην Ομορφιά και να θαυμάσουμε τα δέντρα και τα κλαδιά της αφήγησης αυτού του ουράνιου και ελεύθερου φυτού, της ανθρώπινης ψυχής, που μας δίνει πάντα τη ζωτική του πνοή για να ζήσουμε και να βαδίσουμε προς το πέρασμα, για να φτάσουμε στο θαυμάσιο ξέφωτο που βρίσκεται η αληθινή ζωή. Να αφήσουμε να μας οδηγήσει στην κορυφή του βουνού. Στην θέα του φωτός. Στο Απολλώνιο Φως.."
 
Αρχαίος  φιλόσοφος  Πλάτωνας

 

Μάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι ετούτο
μόνο μια απόχη να τρυγώ της θάλασσας την πονηριά
και της σιωπής τον πλούτο
Bάρα καλή, βάρα γερή, μια ντουφεκιά ζαχαρωτή
κι άσε να νιώσει η γαλαρία του χαρτοπόλεμου τη βία
Σκουπίδι η σκέψη την πετώ, τη λογική απαρνιέμαι
μ’ ένα σαράκι αρμένικο για δρόμους που δε θέλησα
στις χαραυγές ξεχνιέμαι
Bάστα το νου, βάστα το νου να μην γκρινιάξει του καιρού
πού `φτιαξε με τον πόνο κλίκα και τσιγκουνεύεται στη γλύκα