Τζέννιφερ Ρόμπακ Μορς: «Η σεξουαλική επανάσταση είναι μία απολυταρχική ιδεολογία.»

Απόσπασμα ομιλίας της Δρ Τζέννιφερ Ρόμπακ Μορς στο 9ο Παγκόσμιο Συνέδριο Οικογενειών.

σ.σ. Λίγα λόγια για την ομιλήτρια. Η Δρ Τζέννιφερ Ρόμπακ Μόρς έχει σπουδάσει την οικονομική επιστήμη. Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο George Mason, στο Πανεπιστήμιο Yale και έχει εργασθεί ως ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Acton και στο Ινστιτούτο Hoover του Πανεπιστημίου Stanford. Η Δρ Τζέννιφερ Ρόμπακ Μόρς ξεκίνησε την ζωή της κάνοντας εκείνες τις επιλογές που η αρρωστημένη κουλτούρα της σύγχρονης ‘ελεύθερης’ κοινωνίας επιβραβεύει. Έκανε τον πρώτο της γάμο σε ηλικία 20 ετών αλλά μετά έκανε έκτρωση και χώρισε. Δέκα χρόνια αργότερα όταν παντρεύτηκε για δεύτερη φορά μετάνοιωσε για την έκτρωση που είχε κάνει. Προσπαθούσε επί τεσσεράμισι χρόνια να κάνει παιδί με τον σύζυγό της αλλά δεν μπορούσε. 

«Ήταν η πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή μου που δεν μπορούσα να έχω αυτό που θέλω» λέει η Μορς, η οποία είχε σχεδιάσει τότε ακόμα και το πότε θα γεννήσει το παιδί για να το συνδυάσει με τις διακοπές και την επιστροφή στην καριέρα της. Κάπου εκεί στράφηκε στην θρησκεία με την οποία μεγάλωσε, τον ρωμαιοκαθολικισμό, για να βρει στήριγμα. Το 1991 η Τζέννιφερ και ο σύζυγός της αποφάσισαν να υιοθετήσουν ένα παιδί δυόμιση ετών από την Ρουμανία. Το ίδιο έτος η Τζέννιφερ έμεινε έγκυος. Μέσα σε έξι μήνες βρέθηκε με δυο παιδιά και αυτό που κατάλαβε είναι πόσο πολλά είναι αυτά που προσφέρουν οι γονείς στα παιδιά τους. Επί δυόμιση έτη το μικρό αγοράκι από την Ρουμανία είχε στερηθεί αφάνταστα αυτά που η κόρη της έπαιρνε φυσιολογικά μέσα στην οικογένεια που γεννήθηκε. Κατάλαβε πόσο πολύ τα παιδιά χρειάζονται τους γονείς τους και πως το κατεστημένο των κοινωνικών επιστημών έχει ως δεδομένο ότι τα παιδιά καταλήγουν σε ικανούς και ενεργούς ενήλικες χωρίς να πολυσκέφτεται πως ακριβώς συμβαίνει αυτό. Η Δρ Τζέννιφερ Ρόμπακ Μορς έκτοτε έστρεψε όλες τις ακαδημαϊκές της γνώσεις γύρω από τον θεσμό της οικογένειας και την σχέση της με την κοινωνία. Ίδρυσε το Ruth Institute για τον σκοπό αυτό και αναπόφευκτα έγινε εχθρός του διεφθαρμένου κατεστημένου. To 1991 ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός νομικής υποστήριξης Southern Poverty Law Center πρόσθεσε στον ‘Χάρτη Μίσους’ του το Ινστιτούτο Ρουθ περιγράφοντάς το ως αντι-ΛΟΑΤ ομάδα μίσους!! Το 2017 η εταιρεία επικοινωνιών Global Cloud Xchange διέκοψε την υπηρεσία επεξεργασίας ηλεκτρονικών πληρωμών προς το Ινστιτούτο με την κατηγορία ότι «.. προωθεί το μίσος, την βία, την παρενόχληση η/και κακοποίηση»!!
Η Δρ Τζέννιφερ Ρόμπακ Μορς διακηρύττει και διεκδικεί θαρραλέα αυτές τις απλές αλήθειες που όλοι αβίαστα κατανοούμε και μοιραζόμαστε μη λογαριάζοντας το κάθε τίμημα. Θλιβερά θλιβερότατα τα συμπεράσματα όταν συγκρίνει κανείς αυτήν την κυρία μιας αιρετικής θρησκείας με την υπνώττουσσα, οπισθοχωρητική και διπλωματική διοικούσα Εκκλησία του προκαθημένου Ιερωνύμου.

***

Το Ινστιτούτο Ρουθ έχει ένα όνειρο. Το όνειρό μας είναι ότι κάθε παιδί θα είναι ευπρόσδεκτο σε ένα στοργικό σπίτι με την μητέρα του και τον πατέρα του παντρεμένους. Έτσι ώστε κάθε παιδί να μπορεί να έχει μια σχέση με τους ίδιους τους γονείς του, εκτός εάν κάποια αναπόφευκτη τραγωδία το αποτρέψει αυτό. Έτσι ώστε κάθε ενήλικας, δίχως εξαίρεση, να γνωρίζει την πολιτιστική του κληρονομιά και την γενετική του ταυτότητα.

Υποθέτω ότι αυτό είναι το όνειρο όλων μας εδώ, έτσι δεν είναι;

Όταν τα παιδιά στερούνται αυτά τα δικαιώματα, ελλείψει σοβαρού και αναπόφευκτου λόγου, εμείς στο Ινστιτούτο Ρουθ το αποκαλούμε αυτό δομική αδικία στο παιδί.

Η σεξουαλική επανάσταση μας υποσχέθηκε ισότητα, ελευθερία και διασκέδαση, αλλά αποδείχθηκε απάνθρωπη.

Επιτρέψτε μου να σας δείξω το ανθρώπινο ναυάγιο με την ιστορία ενός μικρού κοριτσιού ονόματι Ελίς. Η Ελίς είναι 6 ετών και ζει μαζί με τη γιαγιά της. Η μητέρα της Ελίς δεν έχει παντρευτεί ποτέ αλλά έχει δύο παιδιά με δύο διαφορετικούς άντρες. Η Ελίς είναι το μεγαλύτερο παιδί. Η Ελίς και η οικογένειά της είναι ένα παράδειγμα αυτού που οι ελίτ τάξεις περιχαρείς αποκαλούν, μια «εναλλακτική οικογένεια». Αυτό που εννοούν με αυτήν την έκφραση είναι ότι το να έχεις ένα παιδί έξω από έναν σταθερό γάμο μεταξύ ενός ανδρός και μίας γυναικός δεν είναι και μεγάλη υπόθεση, ούτε για εκείνους που το κάνουν, ούτε για τα παιδιά, ούτε για την κοινωνία ως σύνολο. Είναι απλά άλλη μία επιλογή τρόπου ζωής που πρέπει να υποστηρίξουμε, να πανηγυρίσουμε και να μην κρίνουμε ποτέ.

Οι δημογράφοι περιγράφουν την οικογένεια της Ελίς με τον όρο «γονιμότητα πολλαπλών συντρόφων». Επινόησαν αυτόν τον όρο διότι ανακάλυψαν ότι όταν μια γυναίκα έχει ένα παιδί εκτός γάμου οι πιθανότητες είναι πολύ υψηλές ότι και το επόμενο παιδί της θα είναι επίσης εκτός γάμου και με έναν διαφορετικό άντρα. Οι δημογράφοι θα σας πουν ότι τα παιδιά όπως η Ελίς κινδυνεύουν από μια σειρά δυσάρεστων επιδράσεων. Με αυτά τα δεδομένα η Ελίς στην πραγματικότητα είναι σε αρκετά καλή κατάσταση. Ζει με τη γιαγιά της που την αγαπά και όχι σε ανάδοχη φροντίδα. Απ’ όσο γνωρίζω δεν κακοποιήθηκε ποτέ από τους συντρόφους της μητέρας της και στο σχολείο τα πηγαίνει καλά.

Επιτρέψτε μου όμως να σας πω ένα γεγονός που αφορά την Ελίς. Η οικογένειά της μαζεύεται τα Χριστούγεννα και σε άλλες γιορτές και η μητέρα της έρχεται με τον νέο της σύντροφο και με το νέο μωρό που έκαναν μαζί. Σε όλες αυτές τις οικογενειακές συγκεντρώσεις η Ελίς δείχνει θυμώδη και αχαλίνωτη συμπεριφορά. Συνήθως βρέχει το κρεβάτι της κάθε βράδυ για περίπου μία εβδομάδα. Αυτές οι οικογενειακές συνάξεις της υπενθυμίζουν ότι η μητέρα της δεν την θέλει. Κάθε γιορτή της δημιουργεί την αίσθηση ότι η μητέρα της δεν την αγαπάει. Εάν ήταν αρκετά μεγάλη για να μπορεί να εκφράσει με λόγια αυτό που νοιώθεi θα σας έλεγε ότι αισθάνεται σαν ένα απομεινάρι από μία προηγούμενη σχέση.

ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ «ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ».

Υπάρχουν δύο γενικές απόψεις. Η άποψη των θρησκευόμενων ανθρώπων είναι αυτή:

«Κάθε παιδί και ως εκ τούτου κάθε ενήλικας έχει δικαιώματα ταυτότητας και σχέσης με τους γονείς του,…»

Και αυτό είναι το κομμάτι που δεν μας αρέσει να το λέμε δυνατά:

«… ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ»

Δεν μας αρέσει να το λέμε αυτό πολύ δυνατά διότι οι άνθρωποι αντιστέκονται στο άκουσμα ότι έχουν υποχρεώσεις απέναντι σε άλλους τις οποίες δεν επέλεξαν ρητά να τηρήσουν.

Η άλλη τώρα γενική άποψη είναι αυτή.

«Κάθε ενήλικας έχει δικαίωμα στην σεξουαλική δραστηριότητα που επιθυμεί με το ελάχιστο κόστος,…»

«… ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΧΤΟΥΝ Ό,ΤΙ ΟΙ ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΕΠΙΛΕΞΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΕΡΒΙΡΟΥΝ»

Δεν λέμε αυτό το τελευταίο κομμάτι πολύ δυνατά διότι μετά θα ντρεπόμαστε για λογαριασμό μας που το ξεστομίσαμε έτσι. Αυτή όμως είναι περίπου η θέση του μεγαλύτερου μέρους των ανθρώπων που κατέχουν θέσεις εξουσίας στις περισσότερες από τις αποκαλούμενες ανεπτυγμένες χώρες. Πιστεύουν ότι η δουλειά της κυβέρνησης είναι να ελαχιστοποιήσει την ενόχληση που υφίστανται οι ενήλικες από τη σεξουαλική τους ζωή.

Τι ακριβώς όμως εννοώ όταν ομιλώ περί «σεξουαλικής επανάστασης»; Η σεξουαλική επανάσταση εμπεριέχει τρεις βασικές ιδέες.

Η πρώτη επαναστατική ιδέα είναι ότι μια καλή και αξιοπρεπής κοινωνία πρέπει να διαχωρίσει το σεξ από την τεκνοποιία.

Η δεύτερη επαναστατική ιδέα είναι ότι μια καλή και αξιοπρεπής κοινωνία πρέπει να διαχωρίσει τόσο το σεξ όσο και την τεκνοποιία από τον γάμο.

Αυτές οι δύο ιδέες μαζί δημιούργησαν την κουλτούρα των σεξουαλικών σχέσεων, την κουλτούρα του διαζυγίου, την κουλτούρα της άγαμης μητέρας κατ’ επιλογή, την κουλτούρα της μοιχείας που οδήγησε σε εκατομμύρια χρήστες της υπηρεσίας γνωριμιών μοιχείας Ashley Madison Internet.

Η τελευταία ιδέα της σεξουαλικής επανάστασης είναι ότι οι άνδρες και οι γυναίκες είναι εντελώς εναλλάξιμοι. Όλες οι διαφορές που παρατηρούμε μεταξύ των ανδρών και των γυναικών είναι κοινωνικά κατασκευασμένες και σχεδόν σίγουρα άδικες. Μια καλή και αξιοπρεπής κοινωνία θα πρέπει να εξαλείψει όλες τις διαφορές μεταξύ των ανδρών και των γυναικών, εκτός από εκείνες που επιλέγονται σκοπίμως από άτομα. Ένας άνδρας μπορεί να γίνει γυναίκα. Μια γυναίκα μπορεί να γίνει άνδρας. Η δουλειά της κοινωνίας είναι να εγκρίνει την προσωπική αντίληψη του καθενός και να την επιβάλει στην υπόλοιπη κοινωνία.

Υπάρχει όμως ένα προφανές πρόβλημα με αυτό το σύνολο των ιδεολογικών αξιώσεων: ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΔΕΙΣ.

* Το σεξ όντως κάνει μωρά.

* Τα παιδιά όντως χρειάζονται τους γονείς (και ο γάμος συνδέει τα παιδιά με τους γονείς τους).

* Οι άνδρες και οι γυναίκες είναι όντως διαφορετικοί.

Και έτσι έχουμε μια κατάσταση στην οποία οι άνθρωποι που βρίσκονται στην εξουσία σε όλες τις μεγάλες ανεπτυγμένες χώρες πιστεύουν ότι έχουν ηθική υποχρέωση να οικοδομήσουν μια κοινωνία γύρω από τρεις ψευδείς ισχυρισμούς.

Φίλοι μου, χρειάζεται πολλή βία για να το κάνεις αυτό. Χρειάζεται πολλή προπαγάνδα για να κάνεις τους ανθρώπους να πιστέψουν αυτά τα πράγματα. Άλλωστε σε καθημερινή βάση βλέπουμε αποδείξεις που έρχονται σε αντίθεση με αυτούς τους ισχυρισμούς. Σε καθημερινή βάση βλέπουμε ότι τα παιδιά χρειάζονται τις μητέρες τους και τους πατέρες τους. Σε καθημερινή βάση συναντούμε τις αποδείξεις που μας λένε ότι οι άντρες και οι γυναίκες διαφέρουν. Και μια στο τόσο θα διαπιστώσουμε ότι το σεξ πράγματι κάνει μωρά και ότι τα μωρά προκαλούνται από το σεξ και όχι επειδή δεν πέτυχε η αντισύλληψη. Βλέπουμε αυτές τις «αντισυλληπτικές αποτυχίες» μέσα σε αυτό το δωμάτιο σήμερα ξέρετε!

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πιστεύω ότι η σεξουαλική επανάσταση είναι μια ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ. Δεν είναι ούτε αριστερά ούτε δεξιά. Είναι μια νέα απολυταρχική ιδεολογία που στέκεται από μόνη της.

Εάν ποτέ σκεφθείτε, εάν ποτέ αισθανθείτε ότι φορτώνεστε υπερβολικά και ότι σας βομβαρδίζουν με προπαγάνδα, εάν ποτέ νοιώσετε ότι βλέπετε άλλη μία τηλεοπτική εκπομπή, άλλη μία διαφήμιση, άλλη μία «μελέτη» η οποία προφανώς φτιάχτηκε από κάποια ομάδα υπεράσπισης για να σας κάνει να πιστέψετε όλα αυτά τα πράγματα, ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΙΟ. Βομβαρδίζεστε με προπαγάνδα διότι όλα αυτά τα πράγματα είναι αναληθή και δεν μπορούν να σταθούν από μόνα τους. Όλα αυτά πρέπει συνεχώς να στηρίζονται και να ενισχύονται. Νομίζω ότι λίγοι άνθρωποι, ακόμη και οι πιο ένθερμοι αντίπαλοι της σεξουαλικής επανάστασης, έχουν κατανοήσει το βάθος και την επικινδυνότητά της.

[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ]

Απομαγνητοφώνηση / μετάφραση Φαίη για το ΑΒΕΡΩΦ.