Ποιους βολεύουν τα γκέτο λαθρο-μεταναστών στα ακριτικά νησιά

 

Θοδωρής Καρναβάς

Υποστηρίζουν αρκετοί ότι με τα τελευταία γεγονότα στη Λέσβο η κατάσταση στα ακριτικά νησιά ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Στην πραγματικότητα η κατάσταση είναι πλήρως ελεγχόμενη και εξελίσσεται σύμφωνα ακριβώς με τις επιθυμίες των εμπνευστών της. Ήτοι, της κυβέρνησης, των στην πλειονότητά τους ξένων ΜΚΟ (Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων) και ολιγάριθμων παραγόντων που πλουτίζουν από τη συγκυρία.

Και αυτό συμβαίνει στις πλάτες της τοπικής κοινωνίας και των απελπισμένων προσφύγων και λαθρομεταναστών, που είναι θύματα των δουλεμπόρων. Πάνω από όλα όμως, η κατάσταση αυτή, όσο παραμένει, λειτουργεί ως εργαλείο για την επεκτατική Τουρκία και αποβαίνει σε βάθος χρόνου εις βάρος της χώρας. Περίπου 10.000 άνθρωποι έχουν εγκλωβιστεί στη Λέσβο και άλλοι τόσοι περίπου συνολικά σε Χίο και Σάμο.

Αυτό γίνεται, υποτίθεται, σύμφωνα με την ευρωτουρκική συμφωνία για τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές του (Νοέμβρης 2015 και Μάρτης 2016). Όμως από το κείμενο της συμφωνίας δεν προκύπτει η υποχρέωση για αναγκαστική παραμονή των ανθρώπων αυτών στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Επιπλέον, οι ίδιοι οι μετανάστες και πρόσφυγες επιθυμούν διακαώς τη μετακίνησή τους, διότι στόχος τους είναι να κατευθυνθούν προς τη δυτική Ευρώπη.

Συνεπώς, η άποψη ότι «ο εγκλωβισμός είναι προς όφελος των μεταναστών» δεν λαμβάνει καν υπόψη τους ίδιους τους άμεσα ενδιαφερόμενους και άρα δεν είναι φιλομεταναστευτική. Είναι πολιτική απόφαση να παραμείνουν και εγκλωβιστούν με τη βία οι μετανάστες εκεί. Η παρουσία τους εξυπηρετεί ένα ολόκληρο πλέγμα συμφερόντων. Καταρχάς, στα νησιά και σε όλη την επικράτεια, όπου έχουν στηθεί υποδομές για μετανάστες, δρουν σχεδόν ανεξέλεγκτα και υποκαθιστούν τους θεσμούς της πολιτείας πολυάριθμες και πολυποίκιλες ΜΚΟ.

Η σκοτεινή όψη των ΜΚΟ

Αν και οι οργανώσεις αυτές συγχρηματοδοτούνται και από την κυβέρνηση, ελέγχονται και λαμβάνουν εντολές από εγχώριους επιχειρηματίες και, κυρίως, από δυτικές κυβερνήσεις και ξένους επιχειρηματίες. Οι ΜΚΟ δημιουργούν δομές εγκατάστασης για μετανάστες ως αν να πρόκειται οι άνθρωποι αυτοί να μείνουν εδώ μόνιμα. Άραγε, ποιος αποφάσισε γι’ αυτό; Μιλάμε για παράλληλη δομή, σχεδόν πάντα σε συνεννόηση με επίσημους κρατικούς παράγοντες, αλλά πρακτικά ανεξέλεγκτη, δηλαδή τελικά για δομή που μοιάζει με παρακρατική.

Η κυβέρνηση, όπως και παλιότερες (πχ ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου), έχει ευνοήσει τη σύσταση και ανάπτυξη των ΜΚΟ, διότι νόμιμα αλλά χωρίς ουσιαστικό έλεγχο διοχετεύει εκατομμύρια ευρώ σε επιχειρηματίες και παράγοντες, με τους οποίους συναλλάσσεται. Επιπλέον, σημαντικό μέρος της εκλογικής πελατείας του ΣΥΡΙΖΑ έχει διασυνδεθεί με εργολαβίες των ΜΚΟ και έχει βρει καταφύγιο επιβίωσης σε αυτές. Με άλλα λόγια οι ΜΚΟ του μεταναστευτικού είναι το νέο δημόσιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε αγαστή συνεργασία με τις ΜΚΟ δρουν τοπικοί και πανελλήνιας εμβέλειας επιχειρηματικοί παράγοντες, που ασχολούνται με τη σίτιση, στέγαση, μετακίνηση των μεταναστών. Τα ποσά που διακινούνται είναι τεράστια και μια νέα επικερδής δραστηριότητα έχει στηθεί με κρατικά και διεθνή κονδύλια. Ταυτόχρονα οι ίδιοι επιχειρηματίες ευελπιστούν σε φτηνό, ανασφάλιστο εργατικό δυναμικό στο μέλλον από τις τάξεις των μεταναστών. Δηλαδή η χειρότερη εκμετάλλευση της ανθρώπινης ανάγκης.

Τεχνητή πόλωση

Επιπλέον, η κυβέρνηση έχει, ειδικά τώρα, μεγάλη ανάγκη από πολώσεις που στρέφουν το ενδιαφέρον από τους τουλάχιστον ατυχείς κυβερνητικούς χειρισμούς στα εθνικά θέματα και από το ψευδεπίγραφο αφήγημα της “καθαρής εξόδου” από τα Μνημόνια. Το μεταναστευτικό είναι ευνοϊκό πεδίο αντιπαράθεσης για την ίδια, καθώς έτσι κλείνει το μάτι και στο μικρό αλλά πιστό πυρήνα του εκλογικού της ακροατηρίου.

Και πράγματι η πόλωση φαίνεται να επιτυγχάνεται. Η ουσιαστική επιβολή του εγκλωβισμού χιλιάδων ανθρώπων εξαγρίωσε όχι μόνο τους ίδιους αλλά και ένα μεγάλο κομμάτι της κατά διεθνή ομολογία φιλόξενης τοπικής κοινωνίας των νησιών. Τότε ανέλαβαν δράση οι γνωστές ομάδες “Αλληλέγγυων”, που έβαλαν στόχο να συκοφαντήσουν ως ακροδεξιά και φασιστική οποιαδήποτε φωνή ενάντια στην αφόρητη κατάσταση.

Με τον τρόπο αυτό άφησαν χώρο σε όλες τις ακροδεξιές οργανώσεις (Χρυσή Αυγή κλπ) να προπαγανδίσουν μέσα στο κοινωνικό σώμα και να εμφανιστούν σαν προστάτες της ανυπεράσπιστης απέναντι στην αυθαιρεσία τοπικής κοινωνίας. Οι ακραίες ομάδες για άλλη μια φορά εκφοβίζουν, τρομοκρατούν και συκοφαντούν την κοινωνία και την αναγκάζουν να πρέπει να διαλέξει ανάμεσα σε δύο ακραίες φωνές.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η αστυνομία, προφανώς με εντολή της κυβέρνησης, δεν παρεμβαίνει σε περιπτώσεις αυθαιρεσιών και παραβάσεων, όπως η πρόσφατη κατάληψη της πλατείας Σαπφούς. Με αποτέλεσμα να αρχίζουν οι αυτοδικίες και οι οδομαχίες. Έτσι συντηρείται ο φαύλος κύκλος. Η αυθαιρεσία του απάνθρωπου εγκλωβισμού υπό άθλιες συνθήκες των χιλιάδων αυτών ανθρώπων παραμένει, διότι οποιαδήποτε φωνή εναντίον της κρίνεται σαν φασιστική. Την ίδια στιγμή, η γκετοποίηση των μεταναστών μοιραία διαιωνίζεται και εξαγριώνει και τους ίδιους τους εγκλωβισμένους. Και η κατάσταση συνεχώς οξύνεται και γίνεται ολοένα και πιο εκρηκτική.

Οι εθνικές συνέπειες και το μεγάλο ερώτημα

Η κατάσταση αυτή πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα. Όχι μόνο για να αποκατασταθεί η ηρεμία στις τοπικές κοινωνίες των ακριτικών περιοχών. Αλλά κυρίως, για να αποφευχθεί η μελλοντική εκμετάλλευση των μεταναστών από την επεκτατική Τουρκία. Για την Τουρκία η προοπτική μόνιμης παρουσίας μερικών χιλιάδων μουσουλμάνων, πρακτικά μη εντάξιμων, στα ακριτικά μας νησιά είναι ένα θεόσταλτο δώρο προς εκμετάλλευση κατά το πρότυπο των Τουρκοκυπρίων στην Κύπρο.

Είναι γνωστός ο στρατηγικός στόχος της Τουρκίας για κατάκτηση όλων των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Τα νησιά μας δεν είναι ένα οποιοδήποτε σημείο της ελληνικής επικράτειας. Είναι ευαίσθητες εθνικές περιοχές και η ομοιογένειά τους είναι, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο σημείο της Ελλάδας, αναγκαία. Είναι εθνική ανάγκη η κατάσταση αυτή να παύσει άμεσα. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την άμεση αναχώρηση όλων των μεταναστών από τα νησιά πριν από την τελική αναχώρησή τους από τη χώρα.

Τελικά, δεδομένων των παραπάνω και της δύσκολης περιόδου που διανύουμε στα ελληνοτουρκικά, το μεγάλο ερώτημα παραμένει: Γιατί να εγκλωβιστούν οι μετανάστες ειδικά στα ακριτικά νησιά; Τι και ποιον ακριβώς εξυπηρετεί αυτό; Δε βλέπει, άραγε, η κυβέρνηση τους προφανείς κινδύνους; Ας ελπίσουμε ότι η κυβέρνηση έκανε απλά ατυχείς χειρισμούς υπό την επήρεια των “φιλομεταναστευτικών” ιδεοληψιών της.

Πηγή: SLpress