…καὶ ἐπαναδομήσεως, λέμε, τοῦ κόσμου μας… Μά, ὁ κόσμος μας γιὰ νὰ ἐπαναδημιουργηθῇ ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ ἀλλάξουμε ὁπτικές, τακτικὲς καὶ συμπεριφορές.
Ἀρκετὰ ἀνεχθήκαμε μὲ τὶς ἐξ ἄνωθεν ἐπιβολὲς τῆς κάθε πSoro-χρηματοδοτουμένης Μ.Κ.Ο., μὲ τὶς «ἀντί-ῥατσιστικές» κραυγὲς τῶν δουλεμπόρων καὶ μὲ τὶς ὑστερίες τῶν «ἀνθρωπιζτῶν»!!!
Οὐδέποτε ὑπήρξαμε ῥατσιστές, πάντα συντρέχαμε στὸν ἀνθρώπινο πόνο καὶ πάντα στεκόμασταν δίπλα σὲ κάθε κατατρεγμένο. Ἀπὸ ἐκεῖ ἀκριβῶς ξεκινᾶ ἡ ἐκμετάλλευσίς μας καὶ ἡ γενοκτονία μας, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν δική μας ἐξαφάνισιν καὶ στὴν ἀντικατάστασίν μας ἀπὸ ἀλλοτρίους. Κι αὐτό, ἀπὸ μόνο του, ἴσως νὰ μὴν ἦταν σημαντικό, ἐφ΄ ὅσον κάθε ἀνθρώπινο πλάσμα δικαιοῦται συμπαραστάσεως καὶ περιθάλψεως ὅταν εἶναι κατατρεγμένο. Συνιστᾶ ὅμως ὀξύμωρον σχῆμα, τὴν στιγμὴ ποὺ πεθαίνουν ἀνήλικα ἀπὸ πυρκαϊές, διότι ἅναψαν κεριά, ἐφ΄ ὅσον τοὺς ἔκοψε ἡ «ἀνθρωπιζτική» ΔΕΗ τὸ ῥεῦμα, ἐνᾦ, τὴν ἰδίαν στιγμή, τὸ ῥεῦμα τῆς «ἀνθρωπιζτικῆς» ΔΕΗ παρέχεται, ὑπὸ τὴν μορφὴ ἐπιδόματος, σὲ κάθε εἰσαγώμενο νεο-ἔποικο.
Ἀντίστασις λοιπόν… οὐσιαστική. Ὁδηγός, σύντροφος καὶ σύμμαχος, σὲ αὐτὴν τὴν ὁπτική, ὁ φίλος Δημήτριος Δρούκας, ὁ ὁποῖος σήμερα μᾶς προτείνει τὸ δέκατον βῆμα τῆς (πραγματικῆς) παθητικῆς ἀντιστάσεως.
Παθητικὴ ἀντίστασις, κίνησις δεκάτη:
«Ἀγνόησε, μὴν ἀναγνωρίζῃς καὶ μὴν ἀποδέχεσαι τὸν ἀλλοδαπό!Δὲν κτυπᾶμε λοιπόν. Δὲν ὑβρίζουμε. Δὲν ἀπειλοῦμε.
Καμμία ἀνοχή, καμμία σχέσις, καμμία ἐμπλοκή!!!»!!!
Δημήτριος Δρούκας
Ἁπλῶς δὲν ἀναγνωρίζουμε, ἐφ΄ ὅσον δὲν ἐρωτηθήκαμε, τὸ ἔγκλημα τῶν ξενόφερτων Μ.Κ.Ο. εἰς βάρος μας καὶ εἰς βάρος συμπάσης τῆς Ἀνθρωπότητος. Δὲν ἀναγνωρίζουμε καί, κατ’ ἐπέκτασιν, δὲν διενεργοῦμε συναλλαγὲς μὲ τὰ ἐργαλεία τῆς τρομοκρατίας μας καὶ τοῦ ἐκτοπισμοῦ μας.
Διότι περὶ ἐργαλείων πρόκειται. Ἔτσι τοὐλάχιστον τοὺς ἀντιμετωπίζουν οἱ πολυπολιτισμικοὶ ὑπὲρ «ἀνθρωπιζτές» δουλέμποροι, ποὺ πληρώνονται γιὰ «τὸ κάθε κεφάλι μὲ δεκάδες χιλιάρικα».
πηγή
