Ένας "ψύλλος" που εξακολουθεί να γοητεύει αλλά και να... δημοσιογραφεί υπεύθυνα.

«Ψύλλος»  είναι ο τίτλος μιας χειρόγραφης εφημεριδούλας, που συντάσσει  και εκδίδει  ένας δωδεκάχρονος μαθητής, σ' ένα απομονωμένο χωριό της ορεινής Ολυμπίας. ο Ηλίας Σεϊτανίδης. «Ψύλλος» είναι όμως κι ο ίδιος ο μικρός Ηλίας, γιατί είναι τόσο πολύ ταυτισμένος με την εφημερίδα του, ώστε κανείς πια να μην τον φωνάζει με το πραγματικό του όνομα. Κι όπως γράφει ο ίδιος σ' ένα φύλλο της εφημερίδας του, «ο Ψύλλος είναι ένα όνειρο, τα ταξίδια που θέλω να κάνω, είναι το σπάσιμο των συνόρων του μικρού χωριού μου, είναι τα φτερά που με βοηθούν να πετάξω μακριά...». Μια διεισδυτική ματιά στην ελληνική επαρχία στα τέλη της δεκαετίας του '60. Πολυβραβευμένη ταινία σε παγκόσμιο επίπεδο, και πρώτη κινηματογραφική απόπειρα του σκηνοθέτη, με απολαυστικές ερμηνείες

Σήμερα, ο πιτσιρίκος του «Ψύλλου», είναι ο  γνωστός "σοβαρός"  δημοσιογράφος, Χρήστος Τσιγουρής, τον οποίο γνωρίζουμε από την πολύχρονη θητεία του στο MEGA .

Εἶδα τυχαῖα τὴν ταινία. Εἶχε πολλὰ καλὰ στοιχεῖα, προπαντὸς ἡ φωτογραφία καὶ ἡ ἐπιλογὴ εἰκόνων. Ὡραῖο θέμα, ὄχι ὥριμη σκηνοθεσία καὶ κατὰ συνέπεια ὄχι ἐξαιρετικὲς ἑρμηνεῖες, - περίπου πρωτόλειες, καλὲς πάντως, ποὺ διασώθηκαν. Σὲ κάποιες στιγμὲς συγκινήθηκα: τὸ παιδὶ στὸ τυπογραφεῖο γιὰ πρώτη φορά, ὅταν τὸ κορίτσι δέχτηκε τὴν μελλοντικὴ πρόταση γάμου, ὅταν ὁ Ἠλίας ἀντιμετώπισε μὲ σθένος τὸν δάσκαλο, ἡ πρώτη ἐκτύπωση (στὸ τέλος)... Καλή, θἄλεγα πολύτιμη, ἡ μουσικὴ ἐπένδυση. Ἰσως ὅ,τι καλλίτερο ὑπῆρχε, μαζὺ μὲ τὴν φωτογραφία. Σπουδαία ἡ Νένα Βενετσάνου (φωνή), μὲ ἄφησε ἄναυδο. Χάρηκα ὁπωσδήποτε ποὺ τὸ εἶδα, θυμήθηκα καὶ τὰ παιδικά μου ἀνάλογα χρόνια, ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνον γι' αὐτό. Ποιότητα ὑπάρχει.