Περί της υπό της επισήμου Εκκλησίας αντιμετωπίσεως των εμφανιζομένων ετεροδιδασκαλιών και το σχετικό χρέος του λοιπού κλήρου και του λαού

Η  ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος, επί τη βάσει των Θείων και Ιερών Κανόνων, της μακραίωνος εκκλησιαστικής πράξεως( όπως αυτή αποτυπώνεται στις δέλτους της εκκλησιαστικής μας Ιστορίας)  αλλά και των διατάξεων του ισχύοντος Καταστατικού της Χάρτη (νόμος 590/77), οίκοθεν και αυτεπαγγέλτως,  νομιμοποιείται και οφείλει να παρακολουθεί αγρύπνως και με άκρως τεταμένο το αίσθημα ευθύνης της, τις απευκταίες εκείνες  περιπτώσεις διατυπώσεως οθνείων διδασκαλιών, νοθευουσών και αλλοιουσών το Ορθόδοξο Δόγμα και απαδουσών και αντιτιθεμένων προς το Ορθόδοξο Ήθος καθώς και προς το πνεύμα της παραδεδομένης ιεροκανονικής παρακαταθήκης, από την πλευρά ενίων μελών της, κληρικών τε και λαικών και να ανταποκρίνεται αναλόγως  με θετική ενέργεια..

Προς επίρρωσιν των ως άνω κατατεθειμένων, μνημονεύω της Ά παραγράφου του άρθρου 4 του προαναφερθέντος Καταστατικού Χάρτου επί τη βάσει της οποίας η Ιερά σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος  "Μεριμνᾷ διὰ τὴν τήρησιν τῶν Δογμάτων τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν Ἱερῶν Παραδόσεων, διὰ τὴν ἑνότητα τῆς Πίστεως, ὡς καὶ διὰ τὴν Ἐκκλησιαστικὴν κοινωνίαν μετὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τῶν λοιπῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων καὶ Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν καὶ ῥυθμίζει τὰς σχέσεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μετὰ τῶν ἑτεροδόξων"

Ακολούθως, στη Β' παράγραφο διαλαμβάνει τα εξής" β Μελετᾷ καὶ ἀποφασίζει περὶ τῶν ληπτέων μέτρων διὰ τὴν πραγμάτωσιν τῆς κατὰ Χριστὸν ζωῆς τοῦ ἱεροῦ Κλήρου καὶ τοῦ Χριστεπωνύμου λαοῦ.".

Επομένως, άμα τη εμφανίσει και δημοσιοποιήσει έστω και ψηγμάτων αντορθοδόξων διδαχών, απτομένων αμέσως ή εμμέσως  του Δόγματος, του Ήθους και των Κανόνων και υπονομευουσών την ενότητα του εκκλησιαστικού σώματος καθώς και την πραγμάτωση της κατά Χριστόν ζωής του ιερού Κλήρου και του Χριστεπωνύμου λαού,  θα πρέπει τάχιστα και άνευ χρονοτριβής να ενεργοποιείται η σχετική διαδικασία που περιλαμβάνει την κατ αρχήν συνοδική ενασχόληση με την όλη υπόθεση (όπως π.χ. παραπομπή στην αρμόδια συνοδική επιτροπή) και τα συμπαρομαρτούντα (κλήση σε απολογία του διατυπώσαντος και κηρύσσοντος την πλανεμένη διδαχή, συνοδικό δικαστήριο και επιβολή ή μη της αντίστοιχης προβλεπόμενης ποινής.).

Δυστυχώς, η παραδεδομένη και παραδεδεγμένη και ανέκαθεν ισχύουσα και εφαρμοζομένη αυτή διαδικασία και πρακτική δεν εφαρμόζεται εδώ και αρκετά έτη. Υπενθυμίζω την περίπτωση Γιανναρά ("αφήστε ήσυχο το Γιανναρά",!!! κραύγασε ο μακαριστός Σεραφείμ Τίκας επί συνόδω μετά τη θέση του όλου θέματος από την πλευρά τριών κεκοιμημένων μητροπολιτών εν έτει 1989) , καθώς και την περίπτωση Ζηζιούλα, κανονική μύνηση σε βάρος του οποίου, υποβληθείσα από εκατοντάδες μελών της Εκκλησίας της Ελλάδος προ ετών, αναπαύεται, προφανώς, εις τι συνοδικόν ερμάριον... Προφανώς την ίδια τύχη θα έχει και η "κατάγνωσις ετεροδιδασκαλιών" σε βάρος του πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου που υπεβλήθη στη σύνοδο από την πλευρά του καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Λογγοβάρδας Πάρου.

Κατόπιν τούτου, αμφιβάλλουν τινες για την αποτελεσματικότητα μίας τέτοιας κανονικής μηνύσεως, στην υποβολή της οποίας παρακινούνται από συνειδησιακή επιταγή και χρέος. Διερωτώνται ευλόγως οι προαναφερθέντες για την τύχη της τυχόν υποβληθησομένης μηνύσεως εφ όσον "κόρακας κοράκου ματι δε βγάζει", επί τη βάσει της γνωστής λαικής παροιμίας...

Επί παραδείγματι στην περίπτωση του π.Βασιλείου Θερμού, σκανδαλώδες περί σοδομισμού βιβλίο του οποίου κατασκανδάλισε τους ορθοφρονούντες και μη κοσμικόφρονες πιστούς,πολλοί ειναι αυτοί που αμφιβάλλουν για την τύχη μίας εναντίον του κανονικής εγκλήσεως  εφ όσον τυγχάνει γνωστό ότι ο ρηθείς κληρικός υπηρετεί από ετών στη μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας και ο νοών νοείτω...(Όχι, βεβαίως, ότι μόνο για τον παρόντα λόγο δεν πρόκειται να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα μία τέτοια κανονική μήνυση αλλά και για ετέρους λόγους).

Υπάρχουν, όμως, και οι διισχυριζόμενοι ότι ανεξαρτήτως του αποτελέσματος, μία τέτοιου είδους μήνυση θα πρέπει να υποβληθεί προς εκπλήρωση ανυπερβλήτου  συνειδησιακόύ χρέους και προς σχετική αφύπνιση κλήρου και λαού αλλά και προκειμένου να καταστούν αναπολόγητοι εκείνοι οι ιεράρχες που τυχόν θα ισχυρισθούν ότι δεν γνώριζαν την όλη υπόθεση ή ότι ελάχιστοι είναι εκείνοι που διαμαρτύρονται και αντιδρούν.

Το καλύτερο, κατά τη γνώμη μου, θα ήταν να υποβάλλουν τη σχετική κανονική έγκληση πριν από όλους οι ολίγοι εκείνοι αγωνιστές και ομολογητές επίσκοποι που αγωνιούν για την παραφθορά του ορθοδόξου εκκλησιαστικού ήθους την οποία συνεπάγεται η διακήρυξη οθνείων ετεροδιδασκαλιών, ακολουθούντων των κληρικών και λαικών που έχουν ευαισθητοποιηθεί σχετικώς. Υπενθυμίζω την κατάθεση κανονικών μηνύσεων σε βάρος του κεκοιμημένου Χαλκηδόνος Μελίτωνος (Χατζή) το 1970 από την πλευρά των μακαριστών Φλωρίνης Αυγουστίνου, Ελευθερουπόλεως Αμβροσίου, Παραμυθίας Παύλου και Παροναξίας Επιφανίου, σε βάρος των Αθηναγόρα, Αμερικής Ιακώβου και Χαλκηδόνος Μελίτωνος από την πλευρά του μακαριστού π.Φιλοθέου Ζερβάκου, του μακαριστού Κωνσταντίνου Μουρατίδη σε βάρος επίσης του Χαλκηδόνος Μελίτωνος και τη μνημειώδη κανονική μήνυση που υπέβαλλε στο πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως εις βάρος του αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού ο μακαριστός Φλωρίνης Αυγουστίνος. Τυγχάνει, εν προκειμένω χαρακτηριστικό, ότι για ένα σκανδαλώδες κήρυγμα του Μελίτωνος Χατζή στον καθεδρικό ναό των Αθηνών το Μάρτιο του 1970 υποβλήθηκαν τόσες κανονικές μηνύσεις! Αλλά τότε, καθώς φαίνεται, υπήρχε ευαισθησία! Σήμερα το επαίσχυντο περί καρναβάλου κήρυγμα του Μελίτωνος προβάλλεται μετ εγκωμίων από κάποια "χριστιανικά" ιστολόγια και ιστολόγια ιερών μητροπόλεων!! Πρόκειται περί καταντήματος ολκής!

Εάν κάτι τέτοιο (η υπό ευαισθητοποιημένων επισκόπων δηλονότι υποβολή κανονικών εγκλήσεων) δεν πραγματοποιηθεί ένεκα διαφόρων λόγων (απαιτείται ηρωισμός γαρ) τότε ο λοιπός κλήρος και λαός έχει το λόγο. Και μία πτυχή της ευαισθητοποιήσεως του πιστού κλήρου και του λαού είναι η διαδικτυακή ανάδειξη και στηλίτευση των προαναφερθεισών ετεροδιδασκαλιών.

'Ηδη, τις τελευταίες ημέρες βιώνουμε μία επαινετέα, μαζική αντίδραση πολλών κληρικών και λαικών με αφορμή την απο-ορθοδοξοποίηση του μαθήματος των Θρησκευτικών. Θα ήταν ευχής έργον η αρξαμένη αυτή αντίδραση να γενικευθεί και να περιλάβει πρωτίστως τους οικουμενιστές και "προοδευτικούς" ιεράρχες καθώς και τους κληρικούς εκείνους που κατασκανδαλίζουν το πλήρωμα της Εκκλησίας με τις αντιγραφικές, αντιπατερικές και αντικανονικές ιδεοληψίες τους.

Λυκούργος Νάνης