Προσκυνητής στο άφθαρτο λείψανο του Αγ.Δημητρίου του Νέου(Μπασαραμπώβ)στο Βουκουρέστι(+

Από το βιβλίο της Μ.Φέρμο-Talita Kumi

Ο όσιος Δημήτριος ο Nέος καταγόταν από το χωριό Μπασαραμπώβ, στη σημερινή Βουλγαρία λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη σημερινή Ρουμανία. Έζησε το 13ο αιώνα την εποχή της Ηγεμονίας των Πέτρου και Ιωάννου Ασάν.

Ήταν πολύ φτωχός και για πολύ καιρό έβοσκε αγελάδια των χωρικών στο Μπασαραμποβ. Τις Κυριακές και στις μεγάλες γιορτές εκκλησιαζόνταν μαζί με τους άλλους χωρικούς στην εκκλησία του χωριού. Μετά αποφάσισε ν’ αφιερώσει τη ζωή του στο Χριστό, εγκατέλειψε τον κόσμο και ασκήτεψε σε μια σπηλιά την οποία έσκαψε σ’έναν βράχο κοντά στον ποταμό Λομ όπου βρισκόταν κοντά σε μια ανδρική σκήτη. Έγινε μοναχός και ασκήτευε με συνεχή νηστεία, προσευχή και μνήμη Θεού. Όταν προαισθάνθηκε το τέλος του κρύφτηκε ανάμεσα σε δύο μεγάλες πέτρινες πλάκες,σαν σε φέρετρο, στις όχθες του ποταμού Λομ όπου και εκοιμήθη.

 Αργότερα μετά από πλημμύρες αυτό το κομμάτι ξηράς αποκόπηκε και το Άγιο σώμα του έπεσε στον Ποταμό Λομ όπου έμεινε για εκατοντάδες χρόνια άφθαρτο. Κάποια φορά ο όσιος Δημήτριος εφανερώθη στο όνειρο μιας κοπελίτσας η οποία υπέφερε από επιληψία και της είπε: «Αν με βγάλουν οι γονείς σου από το νερό θα σε κάνω καλά». Η κοπελίτσα διηγήθηκε σ’ όλους τ’ όνειρό της και μαζί με τους iερείς και όλον το λαό πήγαν στις όχθες του ποταμού Λομ όπου βρήκαν έναν ανεκτίμητο θησαυρό δηλαδή το άφθαρτο σώμα του Αγίου Δημητρίου του Νέου. Εκείνη τη στιγμή η κοπελίτσα θεραπεύτηκε και μαζί της και πολλοί άλλοι άρρωστοι.

 Έπειτα πήγαν τ’Άγια λείψανα του στο χωριό Μπασαραμποβ όπου έμειναν για πολλά χρόνια κάνοντας πολλά θαύματα. Τα πολλά του θαύματα μαθεύτηκαν και στην Ρουμανία.Πολλοί πιστοί πέρναγαν τον Δούναβη για να πάνε να προσκυνήσουν τα θαυματουργά λείψανα του Αγίου.Η παράδοση λέει ότι ένας Ρουμάνος ηγεμόνας έχτισε έναν μεγαλοπρεπή ναό και εκεί τοποθετήθηκαν τα λείψανα του Αγ.Δημητρίου.

Μετά το ΡωσοΤουρκικό πόλεμο (1769-1774) ο ρωσικός στρατός πέρασε το Δούναβη και έφτασε στο χωριό Μπασαραμπωβ. Τότε ένας ρώσος στρατηγός, ό Πέτρος Σαλτίκωβ πήρε τα Άγια λείψανα με σκοπό να τα πάει στη Ρωσία,ίσως για να τα προστατεύσει από τους Τούρκους. Αλλά ένας ευλαβής Ρουμάνος ο Χατζη Δημήτριος ο οποίος εγνώριζε τον στρατηγό τον έπεισε να τ’ αφήσει στο Βουκουρέστι ως παρηγοριά για τα δεινά και τις καταστροφές όπου είχαν υποστεί από τους Τούρκους.
Ο στρατηγός δέχτηκε ενώ το χέρι του Αγίου μεταφέρθηκε στη Λaύρα Πετσέρσκαγια. Έτσι έφτασε το λείψανο του Αγίου Δημητρίου του Νέου στο Βουκουρέστι το 1774 όπου βρίσκονται μέχρι και σήμερα στον Πατριαρχικό Ναό του Βουκουρεστίου. Η μνήμη του εορτάζεται στις 27 Οκτωμβρίου

Θαύματα του Αγίου
-Κατά τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο όταν τα γερμανικά στρατεύματα είχαν καταλάβει το Βουκουρέστι, οι Βούλγαροι προσπάθησαν να κλέψουν τα λείψανα του Αγίου και τα φορτωσαν σ’ ένα αμάξι για να τα πάρουν στη Σόφια.. Κατά θαυμαστό τρόπο όλο το βράδυ δε μπορούσαν να βρουν το δρόμο προς την πόλη Giurgiu ο οποίος οδηγεί στα Ρουμανο-Βουλγαρικά σύνορα. Το πρωί τους συνέλαβαν τα στρατεύματα κατοχής και τους υποχρέωσαν να τα επιστρέψουν στην θέση τους στον Πατριαρχικό Ναό.


-Για δύο σχεδόν χρόνια η νεαρή Αλεξαδρινα Π.πήγαινε κάθε Τρίτη στην εκκλησία της ενορίας της,όπου ιερέας είναι ο π.Ντανιέλ Γκόγκα για να της διαβάσει τους εξορκισμούς του Μ.Βασιλείου,αφού εξαιτίας των κατάρων των γονέων της είχε δαιμονιστεί.Μετα από δυο χρόνια και αφού δεν είχε γίνει ακόμη καλά ο π.Δημήτριος της ανακοίνωσε ότι θα πάνε μαζί να προσευχηθούν στα λείψανα του Αγίου Δημητρίου.Το ίδιο βράδυ η κοπέλα είδε στον ύπνο της μια απαίσια μορφή η οποία την κατατρόμαξε λέγοντάς της με μίσος:«Πρέπει να φύγω από εσένα γιατί φοβάμαι τον Άγιο,αλλά με την πρώτη ευκαιρία που θα μου δώσεις θα γυρίσω»!Την επόμενη ημέρα-27 Οκτωβρίου όπου εορτάζεται η μνήμη του Αγ.Δημητρίου του Νέου-περίμεναν στη σειρά για να προσκυνήσουν το άγιο λείψανο.Σαυτά τα 10 λεπτά που περίμενε αισθανόνταν πολύ άσχημα και λίγα μέτρα πριν φτάσει στο λείψανο νόμιζε ότι θα λiποθυμησει.Μόλις ασπάστηκε το λείψανο αισθάνθηκε σαν να πήρε το στόμα της φωτιά.Στο δρόμο της επιστροφής στο σπίτι έκλαιγε συνεχώς.Μετά από έναν μακρύ και δύσκολο ύπνο η Αλεξανδρίνα ξύπνησε εξαντλημένη αλλά αισθανόνταν ελαφριά σαν πούπουλο.Ο Άγιος Δημήτριος είχε κάνει το θαύμα του

-26 Οκτωβρίου 1988(Μοναχή Αικατερίνη):«Θαύμα που το είδα με τα ίδια μου τα μάτια στις 12 τη νύχτα,όταν τελείωσε το προσκύνημα στον άγιο.Είχαμε μείνει 5-6 άτομα,εγώ και 2 ιερείς και ακολούθούσε να βάλουν το λείψανο τη θέση του.(Ήταν έξω προς προσκύνηση)Η λάρνακα όμως δεν μετακινούνταν.Προσπαθήσαν όλοι αλλά κανείς δεν τα κατάφερε.Ο ιερέας έτρεξε και ξύπνησε τον επίσκοπο.Εκείνος ντυμένος με τα άμφιά του,με δύο διακόνους,δύο ιερείς,θυμιατά,ψαλμωδίες και λάβαρα έφερε τον άγιο μέσα στην εκκλησία.Μόνο με τον πρέποντα σεβασμό θέλησε να μπει!Αυτό προς απάντηση αυτών που βλαστημάνε(και ξέρω πολλούς)και οι οποίοι λένε ότι πρόκειται για κόκκαλα και τσάμπα τα προσκυνάμε»(

μετάφραση-επιμέλεια proskynitis