«ΜΙΜΗΤΗΣ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ;»

Ο π. Δαμασκηνός εχρημάτισε Αρχιγραμματεύς της Ι. Κοινότητος κατά τα έτη 1977-1978 και 1982 – 1992.Διακρίνεται όπως κοιτάζουμε την φωτογραφία δεξιά ,φέρων ιερατική λευκή στολη,φωτογαφία στην Ι.Μ.Σταυρονικήτα το 1984

Σχόλιά τινα υπό Ιερομ. Δαμασκηνού Αγιορείτου

«Φραγμός» εις τον αμπελώ­να, «αμοιβαιότης», «μιμητής ο Αρχιεπίσκοπος του Γρηγορίου του Θεολόγου;» (εκ της υπ’αρ. 2214/8-9-2017 Συνοδικής Εγκυκλίου, και της ομιλίας του Αντιπροέδρου, την 31ην Αυγούστου, επί τη λήξει της 160ης Συνοδικής Περιόδου).
«Μη ζήτει παρά φίλων ακούειν τα ηδέα, αλλά τα αληθή μάλλον… διο μέγιστον ηγού φίλους κολάκων διαφέρειν».
Μ. Φώτιος, Ο Ηγεμών

1. Αυτονόητον τυγχάνει, άγιοι Πατέρες, ότι ο «φραγμός» εις την Εκκλησίαν τίθεται, δια να φυλάξη τα πρόβατα από τους λύκους.

Ώστε λύκοι λοιπόν οι Αγιορεί­ται Πατέρες και τυφλοί οι εκασταχού Μητροπολίται, να διακρίνουν τους λύκους;
Δυστυχώς οι αποφασίσαντες όσα διαλαμβάνει η ως άνω μνημονευθείσα Εγκύκλιος αποδεικνύεται ότι στερούνται «πνευματικής οράσεως «και αισθητηρίων», δια να διακρίνουν ποίοί εισιν οι λύκοι.
Λύκοι πρωτίστως κατά την παρούσαν ιστορικήν συγκυρίαν, εισίν οι Πολιτικοί της περιόδου των μνημονίων, οι προδόται του διαχρονικού πολιτισμού των Ελλήνων και Δεύτερον, οι μεμω­ραμένοι θεολόγοι της ομάδος Γιαγκάζογλου, οι οποίοι προώθησαν εις την εκπαίδευσιν το κράμα της πανθρησκείας, αναμίξαντες την εν Χριστώ Αλήθειαν, με τα ψεύδη των δαιμονικών θρησκειών. «Το βδέλυ­γμα της ερημώσεως», εστώς εν τόπω Αγίω, εις την Ορθόδοξον Ελλάδα, την προέκτασιν του Βυζαντίου.

Με αυτά τα δηλητήρια θα τρέφωνται τα Ελληνόπουλα εφέτος εις τα Δημόσια Σχολεία της Χώρας, «υπέρ ων ο Χριστός απέθανε», με την συγκατάθεσιν της σεπτής Ιεραρχίας.
Κατά τους θρησκειολόγους «η Ορθόδοξία» είναι κατήχησις· η πλάνη δεν είναι κατήχησις;
Απωλέσατε τας υγιείς φρένας κύριοι της θρησκειολογίας.
Βίαιος τρόπος αλλαξοπιστίας των νέων της Ελλάδος, όσων διέφυγον τας εκτρώσεις.
Φέρει βαρείαν Ευθύνην πρωτίστως ο Μακαριώτατος, αλλά και σύμπασα η Ιεραρχία, διότι απεδέχθησαν την καταπάτησιν του Συντάγματος, άρθρα 3, 16 και 21, ως και όλων των σχετικών με το μάθημα των θρησκευτικών του Συμβουλίου της Επικρατείας αποφάσεων.

Δεν είσθε ως οι άγιοι Πατέρες των Οικουμενικών Συνόδων, οι όντως φύλακες της πίστεως, οι οποίοι εξεσφενδόνισαν εκ του πληρώματος της Εκκλησίας τους «βαρείς και λοιμώδεις λύκους». Αυτοί διεξήγαγον πνευματικάς μάχας και τας εκέρδισαν, διότι υπέστησαν διωγμούς, εξορίας και θανάτους, γνώρισμα κατ’ εξοχήν του Χριστού και της αποστολικότητος.
Εάν οι άγιοι Απόστολοι ηκολούθουν την τακτικήν του Μακαριωτάτου και μεγάλου μέρους της Ιεραρχίας, δεν θα είχε διαδοθή το Ευαγγέλιον.
Ζητείτε τον σεβασμόν και τας Αποστολικάς τιμάς, αλλά αρνείσθε τον ακάνθινον στέφανον του Χριστού, τους κολαφισμούς, τον Σταυρόν του Χριστού και τους   διω­γμους, ους υπέστησαν οι άγιοι Απόστολοι.

Άραγε ακόμη προσποιείται ο Μακαριώτατος ότι αγνοεί αλλά και η σεπτή ιεραρχία, ότι ο εμπνευστής και αρχιτέκτων του προγράμματος διδασκαλίας της πανθρησκείας, είναι ο εκλεκτός του Μακαριωτάτου, Σταύρος Γιαγκάζογλου, όστις μέχρι προ τινος ήτο διευθυντής του περιοδικού ΘΕΟΛΟΓΙΑ και νυν επίκουρος καθηγητής της Δογματικής εις το Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον· οποία κατάπτωσις των εκλεκτόρων Καθηγητών! (όρα περιοδικόν ΣΥΝΑΞΗ, τ. 108, του 2008 σελ. 71-79 ένθα περιέχεται το υπόμνημα Γιαγκάζογλου προς υπουργόν κ. Στυλιανίδην).
Αγνοεί ο Μακαριώτατος την δράσιν του κ. Γιαγκάζογλου, την οποίαν ουδέποτε εστηλίτευσε δημοσίως;
Αγνοεί ότι η φίλη του Υπουργός κ. Διαμαντοπούλου, του φίλου Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου εχρηματοδότησεν ως υπουργός με 5.000.000 ευρώ το πιλοτικόν πρόγραμμα των θρησκειολόγων;
Ποίος εδήλωνεν ενώπιον της Ιεραρχίας του Οκτωβρίου 2013, ότι έχομεν αρίστην συνεργασίαν με την κυβέρνησιν Σαμαρά – Βενιζέλου, ενώ αι αυτοκτονίαι των Ελλήνων εξ αιτίας της πολιτικής των, υπερέβαινον τότε τας δέκα χιλιάδας; Και ενώ εψηφίζοντο οι νόμοι 4285/2014, ο λεγόμενος αντιρατσιστικός, δι’ ου ενομιμοποιείτο ο άνομος βίος, ως και ο νόμος 4301/2014 του κ. Λοβέρδου, δι’ ου ενομιμοποιήθησαν αι πάσης φύσεως αιρέσεις, και απενεμήθη «ο όρος Εκκλησία» εις αυτάς, άρθρα 12 και 13.
Το Ελληνικόν δίκαιον μέχρι τότε, στοιχούν εις το άρθρον 3 του Συντάγματος, απέδιδε τον όρον μόνον εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν, αμφοτέρους τους νόμους ο Μακαριώτατος παρουσίασεν εις το σώμα της Ιεραρχίας του Οκ. 2014, ως καρπόν συνεργασίας κυβερνήσεως και Εκκλησίας, χωρίς να αντιδράση τις των Αγ. Ιεραρχών (όρα Περιοδ. Εκκλησία Οκτ. 2014 σελ. 615 – 619.
Ωσαύτως εδήλωσε «ότι η Ελλάς ανεβαθμίσθη ως χώρα διεθνώς» υπεβαθμίσθη κατ’ εμέ όμως εις τον Τριαδικόν Θεόν, διότι δεν ομολογεί πλέον ως κράτος, τον Χριστόν, ως μοναδικήν οδόν θεογνωσίας και την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν ως την μόνην αληθή. (όρα ημετέραν επιστολήν προς την Ιεραρχίαν υπ’ αρ. 53/10-2-2015 εις την ιστοσελίδα www.ATHOSFILADELFOU.G.R.
Άξιον προσοχής, ότι η απονομή του όρου «Εκκλησία» εις τους αιρετικούς, προηγήθη εις το Ελληνικόν δημόσιον δίκαιον, υπό των Πολιτικών, από την συζήτησιν και καθιέρωσιν του «όρου» και εις τους πάσης φύσεως αιρετικούς υπό της Συνόδου της Κρήτης, που προεκάλεσε τοσαύτας αντιθέσεις εντός και εκτός της Συνόδου, με αμφίσημον περιεχόμενον.
Πως ηνέχθη ο Μακαριώτατος, χωρίς να τον αποδοκιμάση δια συνοδικής καταδίκης τον νόμον του κ. Τσίπρα 4356/2015 του λεγομένου «σύμφωνον συμβιώσεως προσώπων του αυτού φύλου», καίτοι αντίκειται εις το άρθρον 21 του Συντάγματος; Τον νόμον απεδοκίμασαν δυναμικώς μόνον μεμονωμένοι Μητροπολίται, εν οις και ο Άγιος Πειραιώς. Ο Μακαριώτατος απέφυγε κατ’ αυτάς τας ημέρας να παραστή εις τον Αγιασμόν των Θεοφανείων εν Πειραιεί, τηρήσας ίσας αποστάσεις από τον Μητροπολίτην και τον κ. Τσίπραν, όστις παρέστη εν Κολωνακίω εις την Δεξαμενήν και ο εκπρόσωπος του Μακαριωτάτου άγιος Θερμοπυλών του έδωσε τον Τίμιον Σταυρόν να ρίψη εις την δεξαμενήν, καίτοι έχει καταπατήσει αυτόν εις τον οικογενειακόν και δημόσιον βίον του πλειστάκις.
Προσέτι εις ουδεμίαν συνοδικήν δημόσιον καταδίκην η αποδοκιμασίαν, προέβη ο Μακαριώτατος και οι Συνοδικοί της ΔΙΣ της 160ης περιόδου δια την από 23.12.2016 υπ’ αρ. 220482/Δ2 (περιωρίσθησαν απλώς να την κοινοποιήσουν εις τους Μητροπολίτας προς γνώσιν) υπουργικήν εγκύκλιον του κ. Γαβρόγλου περί εμφύλων (γράφε εκφύλων) ταυτοτήτων, δια της οποίας το υπουργείον παιδείας δια πρώτην φοράν εις τα ελληνικά χρονικά επεχείρησε να εθίση τα αθώα παιδιά εις την ομοφυλοφιλίαν χωρίς να αντιδρούν και να την θεωρούν ως κακόν. Η πνευματική αύτη χολέρα ως γνωστόν κατευθύνεται από παγκόσμια κέντρα. Ο δε αρχισυντάκτης του περιοδικού ΕΚΚΛΗΣΙΑ (όρα τευχ. 2ον Φεβρουάριος 2017 σ. 136) την σχολιάζει ως παρεξηγημένην και την παρουσιάζει ως αθώαν. Όταν οι στρατηγοί είναι ανίκανοι και ηττοπαθείς, τα κάστρα πέφτουν και ο διάβολος και τα όργανά του αποθρασύνονται και τούτο, δια να κρατηθούν «ήπιοι τόνοι» εις τας σχέσεις της Εκκλησίας με την Κυβέρνησιν. Και η ομάς των θρησκειολόγων του κ. Γιαγκάζογλου έδιδεν οδηγίας πως να εφαρμοσθή η εγκύκλιος αύτη  εις τα σχολεία, καθώς γνωρίζω από Καθηγητάς της Μέσης Εκπαιδεύσεως, τους οποίους επλησίασαν δια να τους επηρεάσουν. Αξιοσημείωτον τυγχάνει ότι ο γενναίος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Στυλιανός έδωσε προσφάτως γραπτήν οδηγίαν εις τους Έλληνας Ορθοδόξους της Αυστραλίας να καταψηφίσουν τον γάμον ομοφύλων προσώπων εις ήδη διεξαγόμενον σχετικόν κρατικόν δημοψήφισμα.
Ποίος αγνοεί την δυναμικήν αντίδρασιν εις τα θρησκειολογικά προγράμματα τον Σεπτέμβριον του παρελθόντος έτους και την κόντρα του με τον κ. Φίλην και την εν συνεχεία συνθηκολόγησιν – οπισθοχώρησιν του Μακαριωτάτου και της σεπτής Ιεραρχίας, δια να φθάσωμεν εις την εφαρμογήν των προγραμμάτων εφέτος.
Όλαι αι αντιδράσεις ήσαν δια να προλάβη αντιδράσεις εις την Ιεραρχίαν 2016 του Οκτ., αλλά και δια να ρίψη στάκτην εις τον Ορθόδοξον λαόν.
Το αποτέλεσμα έχει σημασίαν. Ο Μακαριώτατος και η σεπτή Ιεραρχία απέτυχον εις το να αποτρέψουν το έγκλημα.
Ποία η αιτία; Διότι ο Μακαριώτατος χειραγωγεί την Ιεραρχίαν εις τα θελήματά του και ποιείται κατάχρησιν της Προεδρίας.
Ετέρα σοβαρά αιτία αποτυχίας αποτροπής των προγραμμάτων της θρησκειολογίας, αλλά και της αποχριστιανίσεως του δημοσίου βίου, είναι η λανθασμένη τακτική εις τας σχέσεις του Αρχιεπισκόπου και των Ιεραρχών μετά των εκάστοτε κυβερνώντων, τακτικήν την οποίαν δυσ­τυχώς ακολουθούν και οι Πατριάρχαι της Ελληνοφώνου Ορθοδοξίας.
Θέτουν εσφαλμένας προτεραιότητας δια τινας άλλους ευνοήτους λόγους, που δεν είναι ώρα να θίξωμεν ενταύθα. Η προτεραιότης ανήκει εις την σωτηρίαν του ορθοδόξου ποιμνίου και ουχί να εξαντλήται το ενδιαφέρον δια την επιστροφήν των αιρετικών.
Έτσι όμως το κακόν προχωρεί, οι φρουροί καθεύδουν και ο Ιούδας γρηγορεί· είναι το πρόβλημα το αιώνιον εις την Εκκλησίαν, καθάπερ συνέβη την νύκτα της προδοσίας υπό των αγίων Αποστόλων· οι μαθηταί εκοιμώντο και ο Ιούδας έμεινεν άγρυπνος.
Δεν είναι δυνατόν να ενδιαφέρωνται οι Εκκλησιαστικοί ποιμένες μόνον δια δημοσίας σχέσεις και εναγκαλισμούς, εν δημοσίαις χώραις, μετά των αυτουργών του κακού Πολιτικών, ουδέ να συν­εσθίουν με τους εγκληματίας και διεθνείς ταραξίας, οι οποίοι υποκινούν πολέμους, με θύματα εκατοντάδων χιλιάδων, τύπου Συρίας, χωρίς να αποδοκιμάζουν τα εγκλήματά των.
Ήτο δυνατόν ο Χριστός να συνεσθίη με τους Φαρισαίους και να αλληθωρίζη εις τας κακούργας πονηρίας των; Ήτο δυνατόν ώστε ο Ιωάννης ο Πρόδρομος η ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος να συνεσθίη με την Ηρωδιάδα και τον Ηρώδην τον βρεφοκτόνον η την Ευδοξίαν;
Σήμερον οι ποιμένες μας με την αδιαφορίαν των, γίνονται συνεργοί «σιωπηροί», των εγκληματικών ενεργειών των Πολιτικών.
Ολίγοι ατενίζουν την άνω καθέδραν· οι περισσότεροι φυλάττουν μόνον τους κάτω θρόνους και το ποίμνιον εσθίουν και κατασπαράττουν οι παντοειδείς λύκοι.
Η Εκκλησία δεν πρέπει να είναι ουραγός εις το υπό των Πολιτικών συρόμενον άρμα της αποχριστιανίσεως της οικουμένης. Πρέπει να είναι οδηγός, αλλ’ αυτό σημαίνει διωγμός και μαρτύριον και το μαρτύριον και τους διωγμούς ελάχιστοι εκκλησιαστικοί ποιμένες είναι διατεθειμένοι να υποστούν.
Ο Χριστός ηνέχθη το φίλημα του Ιούδα, αλλά δεν του ανταπέδωσε τον ασπασμόν, αλλά τον ήλεγξε την εσχάτην ώραν, δια να τον βοηθήση να μετανοήση.
Η λανθασμένη αύτη τακτική επηρέασε και τους τα του κόσμου εγκαταλείψαντες Μοναχούς, οι οποίοι δυστυχώς μιμούνται την τακτικήν των Αρχιερέων.
Ο Χριστός μας υπέδειξε, εξερχόμενος εν τη ερήμω, τους τρόπους και εις ποία πρέπει να πολεμήσωμεν τον διάβολον, εις τους τρεις πειρασμούς, εν οις δονούνται πάντα τα ανθρώπινα: «ηδονήν, δόξαν και χρήμα» (όρα λόγον Ασκητικόν Αγ. Μαξίμου P.G. 90, 920C). Όστις νικήση τα δύο και ηττηθή αμετανοήτως εις το ένα, απώλεσε την σωτηρίαν.
Ο Άγιος Μάξιμος εις τον αυτόν θαυμάσιον λόγον, εκθέτει πως αντιμετώπισεν ο Κύριος τους υπό του διαβόλου ενεργουμένους Φαρισαίους και τον άνθρωπον εν γένει, ελθών εις την οικουμένην.

2. Η εγκύκλιος αναφέρει «επ’ αμοιβαιότητι». Οι λαβόντες ταύτην Μητροπολίται φανερώνουν άγνοιαν του Αγιορειτικού καθεστώτος και του 173ου άρθρου του Κ.Χ. Α.Ο., ομοίως αγνοούν τον 13ον κανόνα της Αγίας και Μεγάλης Δ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, του ρυθμίζοντος τας μετακινήσεις κληρικών εις ξένας δικαιοδοσίας.
3. Είναι άραγε, ο Μακαριώτατος μιμητής του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου καθώς ανεφέρθη εν τη Συνεδρία της 31ης Αυγούστου, επί τη λήξει της 160ης Συνοδικής περιόδου;

Όστις γωρίζει ποίος ήτο ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ας εξαγάγη τα ανάλογα συμπεράσματα.

4. Εν κατακλείδι ταπεινοφρόνως λέγω ότι ου μόνον οι άγιοι Αρχιερείς οι συμμετέχοντες εις τας Συνόδους, αλλά και πάντες οι βουληφόροι συμμετέχοντες εις το κοινοβούλιον, εις τους Δήμους, τα Πανεπιστήμια και τας μοναστηριακάς διοικήσεις, η μεμονωμένως ενεργούντες, οφείλομεν να ενεργώμεν δια την επικράτησιν του καλού, απηλλαγμένοι της ρίζης πάντων των κακών, της φιλαυτίας. Πολλοί βλέπουν το κακόν, αλλά η διότι φοβούνται η διότι έχουν ιδιοτέλειαν η διότι κολακεύουν την εξουσίαν, αρνούνται να το καταδικάσουν και το κακόν προάγεται.

Ο Χριστός απαγορεύει την καταδίκην του προσώπου, διότι αναμένει την μετάνοιαν όλων μας. Εκείνος θα καταδικάση τελικώς.
Μας επιτρέπει όμως να διακρίνωμεν τα πρόσωπα από το κακόν και να ελέγχωμεν τους κακούς και τα φαύλα, προς μετάνοιαν.
Οι φίλοι κατά τούτο διαφέρουν από τους κόλακας κατά τον Άγιον Φώτιον.
Ας είμεθα πάντοτε φίλοι και αγαπώντες, παρά κόλακες και υποκρινόμενοι.