Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017

Φυλετικά

.
Σήμερα συζητήθηκε στη βουλή το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου – Εθνικός Μηχανισμός Εκπόνησης, Παρακολούθησης και Αξιολόγησης των Σχεδίων Δράσης για τα Δικαιώματα του Παιδιού».
Η απεργία των δημοσιογράφων δεν επέτρεψε να μάθουμε ακόμη τίποτε σχετικό με αψιμαχίες (ειλικρινείς ή υποκριτικές/πολιτικάντικες) πάνω στο εν λόγω θέμα.
Αυτό που μάθαμε όμως είναι ότι οι ΑΝΕΛ δήλωσαν ότι θα το υπερψηφίσουν, προφανώς ως ανταλλακτική φιλοφρόνηση για τη χθεσινή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στον πρόεδρό τους, ώστε αυτός να μη λογοδοτήσει σε εξεταστική επιτροπή για τα πεπραγμένα του. Όπως καταλαβαίνουμε, εν τη αφελεία μας, η όποια ιδεολογία και τα όποια ‘πιστεύω’ μας είναι αδιαπραγμάτευτα όσο δεν θίγεται το σαρκίο μας. Τόσο καλά.
Επί της ουσίας όμως τι γίνεται; Υπάρχει π.χ. υπεύθυνη εκκλησιαστική αντίδραση στην προωθούμενη ισοπεδωτική πολιτική του ‘επισήμου’ κράτους, που πασχίζει με κάθε τρόπο να δυναμιτίσει τις επόμενες γενιές ηθικά, κοινωνικά, πολιτισμικά, ακόμη και βιολογικά; Προσωπικά θα περίμενα να εκδοθεί μια προειδοποιητική ανακοίνωση από την ιεραρχία της Εκκλησίας ότι κάθε θετική ψήφος στο συγκεκριμένο νομοθέτημα θα σημαίνει εκκλησιαστικό αφορισμό του υπαιτίου, χωρίς δεύτερη συζήτηση. Τελεία.


Εδώ δεν πρόκειται για ανάμιξη της Εκκλησίας σε καθαρά πολιτικά ζητήματα: είναι θέμα στοιχειώδους προστασίας των Ελλήνων πολιτών, και μάλιστα των μικροτέρων ηλικιών, από απόπειρα κρατικού καταναγκασμού (πιθανώτατα με έξωθεν υπαγόρευση) σε ένα μη-πρόβλημα. Αυτός ο ασκός του Αιόλου δεν πρέπει να ανοίξει. Τα εκ των υστέρων ‘συμμαζέματα’ είναι άνευ αποτελέσματος. Μόνο προληπτικές ενέργειες, και μάλιστα μέγιστης δυνατής απήχησης, έχουν θέση απέναντι σε τέτοιες πρακτικές.
Επειδή όμως τέτοια ‘θαύματα’ δεν γίνονται (και πιθανώς πολλών πολιτικών δεν ιδρώνει το αυτί από τέτοιες απειλές), μια πιο ρεαλιστική κίνηση θα ήταν να ανακοινωθεί ότι δεν θα στηρίξουν οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι της χώρας αυτής οποιονδήποτε πολιτικό (πρόσωπο ή σχηματισμό) θα στηρίξει αυτό ή άλλα παρόμοια νομοθετήματα. Μόνο ό,τι έχει αντίκρισμα σε ψήφους αποτελεί απειλή για τους πολιτικούς. Και ας το θυμηθούμε αυτό όταν θα πλησιάζουν οι επόμενες εκλογές.
Και κάτι ακόμη. Ο δήμαρχος της συμπρωτεύουσας Γιάννης Μπουτάρης ανακοίνωσε όλο καμάρι ότι η Θεσσαλονίκη ‘κέρδισε’ το Europe Pride (την ευρωπαϊκή παρέλαση ομοφυλοφίλων) για το 2020. Αυτό που λένε στη λαϊκή γλώσσα «Τά ’χαμε χύμα, θα μας έρθουν και τσουβαλάτα». Να τον χαιρόμαστε!
πηγή

2 σχόλια:

Γεωργιος είπε...

Ολοι βλεπουν ποιος ψησισε τι και με το συμφωνο συμβιωσης. Μολις μηνες πριν. Που ηταν δηλαδη και τα παραδοσιακα κομματα

Ανώνυμος είπε...

AΙΣΧΟΣ στον ΣΥΡΙΖΑ, και τους ΑΝΕΛ, ΑΙΣΧΟΣ και στον ανεκδιήγητο Μπουτάρη, τον τουρκόφιλο και υποστηριχτή των gay pride, των γυμνών ποδηλατοδρομιών των οικολόγων, της γιόγκα στις παραλίες της Θεσσαλονίκης, της δημιουργίας τζαμιών, και του εποικισμού.
ΑΙΣΧΟΣ και σε όσα κόμματα στηρίξουν αυτή την προωθούμενη κατοχύρωση της νεοεποχίτικης διαστροφής (πολύ φοβάμαι ότι θα είναι πολλά όπως έγινε και με το σύμφωνο των gay).
Όσον αφορά τη διοίκηση της Εκκλησίας είναι εγκληματικά (πλέον) ανεπαρκής έως και ανύπαρκτη!
ΤΙ ΑΛΛΟ δηλαδή πρέπει να γίνει για να ξυπνήσουμε από το λήθαργο;;
Μας πήραν τη χώρα, θα μας πάρουν και την ψυχή μας;;