Από εκεί και μετά, στο κέντρο της πολιτικής (ή μάλλον της ψευδο-πολιτικής) συζήτησης ετέθησαν σχεδόν αποκλειστικά τα “ατομικά δικαιώματα”. Ξεκινήσαμε με την απελευθέρωση των διαζυγίων, μετά με τις αμβλώσεις, μετά με τους γάμους των γκέι, μετά με την ευθανασία, την έρευνα πάνω στα έμβρυα και τώρα είμαστε στη δεκαετία των δικαιωμάτων των μεταναστών που καταφθάνουν στις ακτές μας. Αυτό όμως που είναι πιο σοβαρό είναι η κατεύθυνση που πήραν οι υποτιθέμενες δημοκρατικές συζητήσεις, μια που εάν κάποιος πάει στην τηλεόραση να πει ότι είναι αντίθετος με τον γάμο των ομοφυλοφίλων, θα τον κατηγορήσουν ότι είναι “ομοφοβικός”, αν διαμαρτυρηθεί για τη μετανάστευση, θα τον κατηγορήσουν ότι είναι “ρατσιστής”.
1 σχόλιο:
Ωραίο άρθρο.
Δημοσίευση σχολίου