Έλεγες, έλεγες, έλεγες.
Φώναζες,
απαιτούσες,
φαινόσουν γεμάτος ζωή
κι έκρηξη.
Ήξερες να συμβουλεύεις
τους πάντες,
πώς να διορθωθούν.
Έβρισκες παντού λάθη
κι ατέλειες.
Κι όλα τα δικά σου
ήταν πάντα σωστά.
Ήσουν μια έκρηξη θυμού
όλη μέρα.
Υπερένταση.
Δράση ατέλειωτη.
Και βλέμμα αγριεμένο.
Ώσπου ήρθε αυτή...
Αναπάντεχα.
Έψαξες σε λεξικά
και σε βιβλία,
και γκούγκλαρες
τα συμπτώματα της νόσου.
Κατάθλιψη...
Έτσι απότομα και ξαφνικά,
ξέσπασε αυτό που
χρόνια ετοιμαζόταν
μέσα απ’ τη θορυβώδη
κατά τ’ άλλα
ζωή σου.
Το λέμε και το ξαναλέμε, χιλιάδες ,μυριάδες φορές τούτη
την μυστική ευχή να λες :Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με
1 σχόλιο:
Είναι βέβαιο πως τέτοια άτομα παθαίνουν κατάθλιψη; Συνήθως, αυτός ο εγωκεντρισμός, τα νεύρα και το άγχος μαζί, η μόνιμη υπερένταση, προκαλούν κατάθλιψη στους γύρω τους.
Δημοσίευση σχολίου