Κι όμως, η κοινωνία φταίει

Γράφει ο Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης*

Λοιπόν, εγώ θα υπερασπιστώ με πάθος την άποψη του υπουργού Τσιρώνη ότι για την πετρελαιοκηλίδα στο Σαρωνικό φταίει η κοινωνία. Μόνο που δε φταίει γι αυτά που λέει ο Τσιρώνης. Εγώ θα πω ότι η κοινωνία που φταίει είναι και εντελώς υποκρίτρια. Και μονίμως πέφτει από τα σύννεφα. Για όλα όσα συμβαίνουν. Επειδή προφανώς ζει στα σύννεφα. Δεν είναι αυτή που ψηφίζει τους Τσιρώνηδες; Άλλη είναι;

Προφανώς η ελληνική κοινωνία δεν είναι αυτή που φέρνει και την κυβερνάνε αυτοί που της χαϊδεύουν τ’ αυτιά ενώ στέλνει στα αζήτητα όσους της ζητάνε κόπους και ευθύνες. Άλλη είναι.

Δεν είναι αυτή που διορίζει με την ψήφο της τον κάθε άσχετο και αγύρτη στη θέση του νομοθέτη, του δήμαρχου, του σύμβουλου και του κυβερνήτη. Άλλη είναι.

Δεν είναι αυτή που νοιάζεται μόνο να διοριστεί το βλαστάρι της σε θέσεις ευθύνης ακόμα κι αν είναι στούρνος. Άλλη είναι.

Δεν είναι αυτή που από αυτόν τον στούρνο που διόρισε ζητάει ευθύνες για τη δουλειά που δεν έκανε και για την καταστροφή που δεν απέτρεψε. Άλλη είναι.

Δεν είναι αυτή που βλέπει τα δάση της να καίγονται και τα σπίτια της να απειλούνται σχεδόν κάθε χρόνο, ενώ οι υπεύθυνοι πελαγοδρομούν ανοργάνωτοι και ανίκανοι, με τα μισά μέσα να είναι άχρηστα. Υπεύθυνοι που αυτή εκλέγει, αυτή διορίζει, αυτή ανέχεται. Άλλη είναι, δεν είναι αυτή!

Δεν είναι αυτή που ενώ ζει με απαιτήσεις αστραπιαίας εξυπηρέτησης, δουλεύει ατομικά και κινείται υπηρεσιακά με ρυθμό χελώνας για να μη χαλάσει τη ζαχαρένια της. Άλλη είναι.

Δεν είναι αυτή που έχει τους λιγότερους εθελοντές και συμμέτοχους σε περιβαλλοντικές, ζωοφιλικές, σωστικές, πυροσβεστικές, νοσοκομειακές οργανώσεις στην Ευρώπη. Άλλη είναι.

Δεν είναι αυτή που ανέχεται αδιαμαρτύρητα τη μόλυνση του αέρα που ανασαίνει στις πόλεις της, χωρίς ούτε μια μαζική συμμετοχή σε αντίδραση. Άλλη είναι.

Δεν είναι αυτή που κάνει χωματερές τις θάλασσες και τις παραλίες της από τα πλαστικά, τα χαρτικά και τα περισσέματα που σκορπάει ασυνείδητα. Άλλη είναι.

Δεν είναι αυτή που ακούει ότι δεν καθαρίζει πια όπως παλιά τον Σαρωνικό η Ψυττάλεια από την αποξήρανση, αλλά κολυμπάει ανενόχλητη στις παραλίες του, χωρίς ίχνος περιέργειας έστω, να μάθει και να αντιδράσει. Άλλη είναι.

Δεν είναι αυτή που παρακολουθεί αμέτοχη και αδιάφορη τις μηχανότρατες και τους δυναμίτες και την υπεραλίευση να εξαφανίζουν τα ψάρια και το θαλάσσιο περιβάλλον γύρω της. Άλλη είναι.

Δεν είναι αυτή που κολυμπάει ανενόχλητη σε δήμους που οι βιολογικοί καθαρισμοί υπολειτουργούν και μποχάει ο τόπος, χωρίς να ζητάει έλεγχο. Άλλη είναι.

Δεν είναι αυτή που ζει ανενόχλητη και περπατάει δίπλα στους ορθάνοιχτους και τρισάθλιους σκουπιδοντενεκέδες στους δρόμους που βρωμοκοπάνε όλη μέρα. Άλλη είναι.

Δεν είναι αυτή που αδιαφορεί επιδεικτικά για την προέλευση και την ποιότητα της τροφής που καταναλώνει, αγοράζοντας αδιακρίτως ό,τι σκουπίδι και μολυσμένο προϊόν πουλιέται στις αγορές. Άλλη είναι.

Δεν είναι αυτή που έχει διαρκώς δικαιώματα χωρίς να έχει και τις αντίστοιχες υποχρεώσεις. Άλλη είναι.

Δεν είναι αυτή που τα κάνει όλα αρπακόλα και την τελευταία στιγμή. Άλλη είναι.

Και δεν είναι δικά της παιδιά και δικές της επιλογές όλοι αυτοί που στέκονται εδώ και χρόνια ανίκανοι να υπερασπιστούν το περιβάλλον, τις περιουσίες, την ποιότητα ζωής, τα εισοδήματα, την αξιοπρέπεια και τη Δημοκρατία σ αυτό τον τόπο. Είναι άλλων παιδιά.

Ούτε είναι αυτή που διορίζει, εκλέγει, ανέχεται και πληρώνει αδιαμαρτύρητα τη διαφθορά, την ολιγωρία και τελικά το κόστος των δημόσιων και ιδιωτικών λειτουργιών που βρίσκονται πίσω από κάθε «Αγία Ζώνη». Άλλη είναι.

Η ελληνική κοινωνία είναι ακραία υποκριτική και δεν έχει καθρέφτη στα σπίτια της να κοιταχτεί. Ωρύεται για τα καμένα δάση και την πετρελαιοκηλίδα του Σαρωνικού, αλλά δε θέλει να δει ότι πίσω απ’ αυτά είναι οι δικές της ψήφοι, τα δικά της παιδιά και η δική της καθημερινή απουσία να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της για μια ζωή πιο ανθρώπινη.

Τα θέλει όλα εύκολα, γρήγορα και ανέξοδα. Γι αυτό τα πληρώνει όλα πανάκριβα.
πηγή