Τὸ παραμῦθι μας…
Μὲ ἀφορμὴ τὴν σημερινὴ ἐπέτειο τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς δημοκρατίας ἔνα μόνον σκέπτομαι.
Τὶ χονδρὸ παραμῦθι φάγαμε στὰ νειάτα μας.
Ὅλοι μας. Δεξιοὶ καὶ ἀριστεροί.
Γιὰ νὰ φθάσουμε σήμερα νὰ μὴν ξέρουμε
ποιὸς εἶναι ποιός. Ἀκριβῶς ἐπειδὴ ξοδέψαμε τρεῖς δεκαετίες νὰ προσκυνᾶμε
ὁ κάθε ἕνας τοὺς δικούς του ψεύτικους θεούς, ἐνῶ ὁ κόσμος γύρω μας
ἄλλαζε χωρὶς νὰ τὸ παίρνουμε εἴδηση, τόσο ἀπησχολημένοι ποὺ ἤμασταν.
Κάποιοι λίγοι, οἱ «μάγκες» ἑκατέρωθεν,
ἔφτιαξαν τὴν ζωή τους μὲ αὐτὲς τὶς σκιαμαχίες, ἐμπορευόμενοι διαφόρων
χρωμάτων πατριωτισμοὺς τῆς πυρκαγιᾶς. Οἱ συντριπτικὰ περισσότεροι
ἔμειναν σήμερα νὰ κυττοῦν μὲ ἀπορία καὶ νὰ ἀναρωτῶνται σὲ πίστεψαν καὶ
πῶς τοὺς ἔπιασαν τόσο κορόιδα.
Θέμης Καζαντζίδης
