Τιμάμε μια από τις πλέον αγαπημένες μου αγίες, την ισαπόστολο και
μυροφόρο Μαρία την Μαγδαληνή και ένιωσα την ανάγκη και κάθισα και έγραψα
μόλις όλα τα παρακάτω, από αγάπη για την αγία, έτσι άναρχα και
αυθόρμητα και αδόμητα και όπως μου είπε η καρδιά μου, εν παραφορά
παραφοράς .
Θέλει καλή θέληση να το διαβάσετε γιατί δεν είναι μόνο οι παρερμηνείες για την αγία Μαρία πού εξακολουθούν να υπάρχουν ανάμεσα μας , αλλά και το μετανοϊκό μας ήθος δεν είναι ορθόδοξο, αλλά βολευόμαστε με ζαχαρόπηκτα χαπάκια πού είναι ξένα στο ήθος μας. Και δεν έχει να κάνει με την γνώση, αλλά το τί έχει ο καθένας μας στην καρδιά του
Όταν ήμουν μικρός είχε πέσει στα χέρια μου ο βίος της και μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση η αφοσίωση και η αγάπη της στον Χριστό. Και έτσι με την θερμή της νεανικής καρδιάς και την αγνότητα πού είχαμε όταν είμαστε παιδιά, εντυπώθηκε μέσα μου βαθιά η τιμή και η αγάπη προς το πρόσωπο της.
Μεγαλώνοντας και ερχόμενος σε επαφή, όχι μόνο με την ορθόδοξη χαρά και πνευματικότητα, αλλά κυρίως με την θρησκευτική σαχλαμάρα πού επικρατεί σαν θόρυβος πάνω στην απλή σιωπηλή αλήθεια,διάβασα μύθους και μυθεύματα για το πρόσωπο της από «δικούς» και ξένους , πιο πολύ από «δικούς» και εξοργίστηκα και ταράχτηκα. Αυτή η εικόνα της μετανοούσας πρώην πόρνης πού τα δίνει όλα μετά στον Χριστό και ζει με το ενοχικό αυτομαστίγωμα μέχρι το τέλος. Αυτός ο ρομαντισμός μιας κόρης με τα ξέπλεκα μαλλιά με όλη αυτή την στομφώδη γοητεία και έμφαση περί σεξ. Το σεξ πουλάει εκτός της εκκλησίας πάρα πολύ, πόσο μάλλον σε θρησκευτικά περιβάλλοντα,πού αντιποιούνται το εκκλησιαστικό ήθος και όπου υπεισέρχεται εύκολα και ακμάζει κάθε συναισθηματισμός. Το σεξ πουλάει είτε κατακριτικά ως αμαρτία, είτε κάνοντας κανείς την αγιογραφία του και απαλύνοντας τις εντυπώσεις για κάποιες συμπεριφορές πού κινούνται γύρω από αυτό. Υπάρχει μια εμμονή γενικά γύρω από το σεξ είτε κατακριτικά, είτε με όλη αυτή την άνεση του «μπασμένου» ανθρώπου στον κόσμο, στις θρησκείες, αλλά δεν θα αναλύσω εγώ τις αιτίες του φαινομένου.
Αλλά τί πιο ρομαντικότερο και συναισθηματικότερο από την μετανοούσα ψυχή, πού γονατιστή σε μια σκοτεινή γωνιά ενός γοτθικού ή βυζαντινού ναού αναπέμπει χείρας εις ουρανόν,προς τον υπερυψωμένο εξουθενωτικό τρούλο , όχι με πνεύμα συντριβής ως ο τελώνης, αλλά με επιδεικτική μετάνοια, θέμα για έναν αναγεννησιακού τύπου πίνακα, πού γλυκαίνει επιφανειακά την καρδιά.
Τί πιο απενοχοποιητικό από την αγγίξασα ή μη αγγίξασα με επιφανειακή συναισθηματική αγάπη μετανοούσα μυροφόρου, για όσους και όσες είχαν εκστάσεις και οράματα και μείξεις με το Ιερό Σώμα του Χριστού ως «πνευματικές εμπειρίες» υπέρτερες,περί ων βλακώδης ο λόγος. Δηλαδή οι θρησκευτικοί άνθρωποι και ιδιαίτερα της εσπερίας, από όπου για υποκειμενικούς και άσχετους λόγους προήλθε και η πλάνη, θέλουν να ξεπλύνουν μια ζωή ανομίας με μια στιγμή επιδεικτικής αγάπης και με την καλλιέργεια ενός επιφανειακού συναισθήματος, θέλοντας να αποκτήσουν αυτό πού μια Οσία Μαρία Αιγυπτία της καθ ημάς παραδόσεως απέκτησε μετά από σαρανταεπτά χρόνια στην έρημο με ουσιαστική και εις βάθος συντριβή και μετάνοια.Πόσο λοιπόν εύκολα δέχτηκαν μια Μαγδαληνή Μαρία, δυναμικής ακολούθου του Ιησού, στον σταυρό, στην ταφή, στην ανάσταση, ως πρότυπο μιας τέτοιας θρησκευτικότητας και πόσο εύκολα την υιοθετήσαμε και εμείς και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας.
Και όσο για την ένταση της αγάπης , πώς μπόρεσαν να σκεφτούν πώς οι θεατρινισμοί της στιγμής όση μαεστρία κι αν δείχνουν, μπορούν να ανταγωνιστούν σε πιστότητα και ένταση το βάθος της αγάπης της αμαρτωλής πού προσέγγισε τον Χριστό, η οποία συγχωρέθηκε για τις αμαρτίες της τις πολλές, γιατί αγάπησε πολύ ή του ληστή πού με ένα βαθύ Μνήσθητι εξαγόρασε έναν ολόκληρο βίο και πολιτεία, λες και ο Θεός μυκτηρίζεται και ευμενίζεται με τύπους εξωτερικούς και με την αποδοχή των ανθρώπων.
Και ας μην αναφερθούμε και στις παγανιστικές γνωστικές δοξασίες περί Μαγδαληνής πού γέννησαν κοντά στα άλλα και τον φεμινισμό, γιατί θα παρεκκλίνουμε πολύ.
Η αγάπη και η δύναμη της Μαγδαληνής δεν χρειάζονται μυθώδεις σάλτσες και στηρίγματα. Μια δυναμική γυναίκα, μάλλον πλούσια και μάλλον προχωρημένης ηλικίας αν κρίνουμε από την θέση της και το κύρος της ανάμεσα στις μυροφόρες, πού αφοσιώθηκε στον Χριστό. Αγάπη κραταιά ως ο θάνατος και ως τον θάνατο.Αγάπη πού δεν υπολογίζει σταυρωτές και φρουρούς του τάφου, αγάπη πού αξιώνεται πρώτη μαζί με την Θεοτόκο παρακαλώ, το Χαίρετε μετά την Ανάσταση.
Πώς να μην αγαπήσεις μια τέτοια προσωπικότητα! Ιδιαίτερα όταν είναι τόσο μουντζουρωμένη με τις φοβίες, τους πόθους και τις ανοησίες του καθενός όπου λέει θρησκεύεται…Και αισθάνεσαι και εσύ ο ολίγος, μέσα σε μια παραφορά παιδικής αγάπης, πώς θέλεις να προστατέψεις την εικόνα της από κάθε καπηλεία και από κάθε καρικατούρα «καλής» ή κακής πρόθεσης…
Θέλει καλή θέληση να το διαβάσετε γιατί δεν είναι μόνο οι παρερμηνείες για την αγία Μαρία πού εξακολουθούν να υπάρχουν ανάμεσα μας , αλλά και το μετανοϊκό μας ήθος δεν είναι ορθόδοξο, αλλά βολευόμαστε με ζαχαρόπηκτα χαπάκια πού είναι ξένα στο ήθος μας. Και δεν έχει να κάνει με την γνώση, αλλά το τί έχει ο καθένας μας στην καρδιά του
Όταν ήμουν μικρός είχε πέσει στα χέρια μου ο βίος της και μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση η αφοσίωση και η αγάπη της στον Χριστό. Και έτσι με την θερμή της νεανικής καρδιάς και την αγνότητα πού είχαμε όταν είμαστε παιδιά, εντυπώθηκε μέσα μου βαθιά η τιμή και η αγάπη προς το πρόσωπο της.
Μεγαλώνοντας και ερχόμενος σε επαφή, όχι μόνο με την ορθόδοξη χαρά και πνευματικότητα, αλλά κυρίως με την θρησκευτική σαχλαμάρα πού επικρατεί σαν θόρυβος πάνω στην απλή σιωπηλή αλήθεια,διάβασα μύθους και μυθεύματα για το πρόσωπο της από «δικούς» και ξένους , πιο πολύ από «δικούς» και εξοργίστηκα και ταράχτηκα. Αυτή η εικόνα της μετανοούσας πρώην πόρνης πού τα δίνει όλα μετά στον Χριστό και ζει με το ενοχικό αυτομαστίγωμα μέχρι το τέλος. Αυτός ο ρομαντισμός μιας κόρης με τα ξέπλεκα μαλλιά με όλη αυτή την στομφώδη γοητεία και έμφαση περί σεξ. Το σεξ πουλάει εκτός της εκκλησίας πάρα πολύ, πόσο μάλλον σε θρησκευτικά περιβάλλοντα,πού αντιποιούνται το εκκλησιαστικό ήθος και όπου υπεισέρχεται εύκολα και ακμάζει κάθε συναισθηματισμός. Το σεξ πουλάει είτε κατακριτικά ως αμαρτία, είτε κάνοντας κανείς την αγιογραφία του και απαλύνοντας τις εντυπώσεις για κάποιες συμπεριφορές πού κινούνται γύρω από αυτό. Υπάρχει μια εμμονή γενικά γύρω από το σεξ είτε κατακριτικά, είτε με όλη αυτή την άνεση του «μπασμένου» ανθρώπου στον κόσμο, στις θρησκείες, αλλά δεν θα αναλύσω εγώ τις αιτίες του φαινομένου.
Αλλά τί πιο ρομαντικότερο και συναισθηματικότερο από την μετανοούσα ψυχή, πού γονατιστή σε μια σκοτεινή γωνιά ενός γοτθικού ή βυζαντινού ναού αναπέμπει χείρας εις ουρανόν,προς τον υπερυψωμένο εξουθενωτικό τρούλο , όχι με πνεύμα συντριβής ως ο τελώνης, αλλά με επιδεικτική μετάνοια, θέμα για έναν αναγεννησιακού τύπου πίνακα, πού γλυκαίνει επιφανειακά την καρδιά.
Τί πιο απενοχοποιητικό από την αγγίξασα ή μη αγγίξασα με επιφανειακή συναισθηματική αγάπη μετανοούσα μυροφόρου, για όσους και όσες είχαν εκστάσεις και οράματα και μείξεις με το Ιερό Σώμα του Χριστού ως «πνευματικές εμπειρίες» υπέρτερες,περί ων βλακώδης ο λόγος. Δηλαδή οι θρησκευτικοί άνθρωποι και ιδιαίτερα της εσπερίας, από όπου για υποκειμενικούς και άσχετους λόγους προήλθε και η πλάνη, θέλουν να ξεπλύνουν μια ζωή ανομίας με μια στιγμή επιδεικτικής αγάπης και με την καλλιέργεια ενός επιφανειακού συναισθήματος, θέλοντας να αποκτήσουν αυτό πού μια Οσία Μαρία Αιγυπτία της καθ ημάς παραδόσεως απέκτησε μετά από σαρανταεπτά χρόνια στην έρημο με ουσιαστική και εις βάθος συντριβή και μετάνοια.Πόσο λοιπόν εύκολα δέχτηκαν μια Μαγδαληνή Μαρία, δυναμικής ακολούθου του Ιησού, στον σταυρό, στην ταφή, στην ανάσταση, ως πρότυπο μιας τέτοιας θρησκευτικότητας και πόσο εύκολα την υιοθετήσαμε και εμείς και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας.
Και όσο για την ένταση της αγάπης , πώς μπόρεσαν να σκεφτούν πώς οι θεατρινισμοί της στιγμής όση μαεστρία κι αν δείχνουν, μπορούν να ανταγωνιστούν σε πιστότητα και ένταση το βάθος της αγάπης της αμαρτωλής πού προσέγγισε τον Χριστό, η οποία συγχωρέθηκε για τις αμαρτίες της τις πολλές, γιατί αγάπησε πολύ ή του ληστή πού με ένα βαθύ Μνήσθητι εξαγόρασε έναν ολόκληρο βίο και πολιτεία, λες και ο Θεός μυκτηρίζεται και ευμενίζεται με τύπους εξωτερικούς και με την αποδοχή των ανθρώπων.
Και ας μην αναφερθούμε και στις παγανιστικές γνωστικές δοξασίες περί Μαγδαληνής πού γέννησαν κοντά στα άλλα και τον φεμινισμό, γιατί θα παρεκκλίνουμε πολύ.
Η αγάπη και η δύναμη της Μαγδαληνής δεν χρειάζονται μυθώδεις σάλτσες και στηρίγματα. Μια δυναμική γυναίκα, μάλλον πλούσια και μάλλον προχωρημένης ηλικίας αν κρίνουμε από την θέση της και το κύρος της ανάμεσα στις μυροφόρες, πού αφοσιώθηκε στον Χριστό. Αγάπη κραταιά ως ο θάνατος και ως τον θάνατο.Αγάπη πού δεν υπολογίζει σταυρωτές και φρουρούς του τάφου, αγάπη πού αξιώνεται πρώτη μαζί με την Θεοτόκο παρακαλώ, το Χαίρετε μετά την Ανάσταση.
Πώς να μην αγαπήσεις μια τέτοια προσωπικότητα! Ιδιαίτερα όταν είναι τόσο μουντζουρωμένη με τις φοβίες, τους πόθους και τις ανοησίες του καθενός όπου λέει θρησκεύεται…Και αισθάνεσαι και εσύ ο ολίγος, μέσα σε μια παραφορά παιδικής αγάπης, πώς θέλεις να προστατέψεις την εικόνα της από κάθε καπηλεία και από κάθε καρικατούρα «καλής» ή κακής πρόθεσης…
π.Παντελεήμων
μας τόστειλε το mail
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου