Πατὴρ Ἰωάννης Ῥωμανίδης: «Διεκδικήσεις τῶν γειτόνων μας»

Οἱ Σκοπιανοί, Βούλγαροι, Τοῦρκοι καὶ Ἀλβανοὶ μᾶς θεωροῦν ὄχι ἀπελευθερωτές, ἀλλὰ κατακτητὲς τῆς Μακεδονίας, τῆς Ἤπειρου, τῆς Θράκης, τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου καὶ τῆς Κρήτης, καὶ οἱ Τοῦρκοι ἐπιλέον, μαζὶ μὲ τοὺς Βρεταννούς, μᾶς θεωροῦν ὅτι προσπαθήσαμε νὰ κατακτήσομε τὴν Κύπρον.Ὅλα αὐτὰ ἰσχυρίζονται οἱ γείτονές μας βάσει τοῦ διεθνοῦς δικαίου.

1) Ἀνακεφαλαίωση τοῦ προβλήματος

1) Ἡ Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία καὶ Τουρκία διαμόρφωσαν τὸ διεθνὲς δίκαιο κατὰ τρόπον ὥστε ἔξω ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Ἑλλάδα τοῦ 1827-36 νὰ μὴ ὑπάρχουν ὑποψήφιοι Ἕλληνες γιὰ ἀπελευθέρωση. Δὲν ἀρκεῖ ἐδάφη νὰ ἦταν κάποτε Ἑλληνικά. Θὰ ἔπρεπε σ' αὐτὰ τὰ κάποτε Ἑλληνικὰ ἢ Μακεδονικὰ ἐδάφη νὰ ὑπῆρχαν ὑποψήφιοι Ἕλληνες γιὰ ἀπευλεθέρωση. Σὲ περίπτωση ποὺ δὲν ὑπῆρχαν Ἕλληνες τότε πρόκειται γιὰ κατάκτηση. Ἐξ' ἀπόψεως τῶν συνταγμάτων, τῶν Πρωτοκόλων, καὶ τῆς περὶ Κοραῆς νομοθεσίας τοῦ 1827, δὲν ὑπῆρχαν πλέον Ἕλληνες, Hellenes-Grecs, Younan...

μὲ ἀνάγκη ἀπελευθερώσεως. Ἔξω ἀπὸ τὰ σύνορα τῆς Ἑλλάδος τοῦ 1827-1836 ὑπῆρχαν μόνον ἑλληνόφωνοι Ρωμαῖοι, Grecs, Roum.

2) Οἱ Νέοι Ἕλληνες κατὰ προτροπὴ τῶν "Φιλελλήνων" ἀποφάσισαν νὰ υἱοθετήσουν τὸ ὄνομα "Ἕλληνες γιὰ νὰ ρίχνουμε στάκτη στὰ μάτια τοῦ κόσμου, πραγματικὰ Ρωμιοὶ (Κωστὴς Παλαμᾶς 1901)". Δηλαδὴ ἡ τάξις τῶν βασιλέων καὶ εὐγενῶν τῆς Εὐρώπης ἤθελαν ἐπανάσταση ὄχι Ρωμαίων, ἀλλὰ Ἀρχαίων Ἑλλήνων, ἀφοῦ μόλις πρὸ ὀλίγου κατέστειλαν τὴν Γαλλο-Ρωμαϊκὴν ἐπανάσταση μέσω τοῦ Ναπολέοντος τὸ 1799. Ἔτσι οἱ "Φιλέλληνες" κατάφεραν μέσω τοῦ ψηφίσματος Ἀδαμαντίου Κοραῆ ἀπὸ τὴν βουλὴν τῶν Ἑλλήνων τὸ 1827 νὰ περάσουν νομικὰ τὴν γραμμὴ ὅτι οἱ Ἕλληνες ἦταν σκλαβωμένοι στοὺς Ρωμαίους τῆς Κων/πόλεως πρὶν ὑποδουλωθοῦν στοὺς Τούρκους. Ἔτσι ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση ἦταν, ὄχι μόνον ἀπευλεθέρωση ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους. ἔτσι οἱ Hellenic-Greeks / Ἕλληνες / Younan δὲν ταυτίζονται μὲ τοὺς Greeks / Ρωμαίους / Roum. Ὁ Younan εἶναι ὁ Ἕλλην καὶ ὁ Roum εἶναι ὁ Ρωμαῖος στὰ Τουρκικὰ καὶ στὰ Ἀραβικά. Ἔτσι ὁ βασιλεὺς τῶν Ρωμαίων ποὺ ἔπεσε ἐπάνω στὰ τείχη τῆς Πόλεως κατήντησε στὴν κειμένην μάλιστα Ἑλληνικὴν νομοθεσίαν "ὁ τύραννος τῶν Ἑλλήνων". [ 1 ]

3) Γιὰ τοῦτο τὸ Πρωτοκόλο τῆς 31ης Ἰανουαρίου 1836 διαχωρίζει ποίους Grecs ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ μεταναστεύσουν ἀπὸ τὴν Τουρκίαν στὴν Ἑλλάδα καὶ οἱ ὁποῖοι ἀπὸ τώρα θεωροῦνται Hellenes, "qui seront consideres des-a-present comme Hellenes" [ 2 ] Τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ Grecs ἔχουν γίνει ἀπὸ τώρα Hellenes δὲν σημαίνει ὅτι δὲν θὰ συνεχίσουν νὰ λέγονται Grecs στὶς Εὐρωπαϊκὲς γλῶσσες, ὅπως φαίνεται στὴν παράγραφον 6 τοῦ ἰδίου πρωτοκόλου. Δηλαδὴ δὲν ταυτίζεται τὸ Grec μὲ τὸ Hellene Grec στὴν περίπτωση τῆς Νέας Ἑλλάδος. Οἱ Τοῦρκοι καὶ Ἄραβες δὲν ταυτίζουν τὸ Roum / Ρωμαῖος μὲ τὸ Younan / Ἕλληνες στὴ γλώσσα τους. Δία τοῦτο τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο εἶναι ὄχι Younan, ἀλλὰ Roum.

4) Οἱ Γείτονες καὶ οἱ ξένοι διπλωμάτες νομίζουν ὅτι οἱ Ἕλληνες συγχέουν τοὺς ἀνωτέρω ὅρους τῶν Πρωτοκόλων καὶ τῶν Συνθηκῶν ἀπὸ σκοποὺς ἐπεκτατικούς. Στὴν Ἑλληνικὴ μετάφραση τοῦ ἀναφερθέντος Πρωτοκόλου 31/1/1836 στὴν συλλογὴ Δασκαλάκη γράφει ὅτι "θὰ θεωροῦνται ἀπὸ τώρα Ἕλληνες...1. Ὅλοι οἱ Ἕλληνες...2. Οἱ Ἕλληνες..". Δηλαδὴ οἱ Ἕλληνες θὰ θεωροῦνται ἀπὸ τώρα Ἕλληνες.

5)Πάντως συμφέρει πολὺ στοὺς Τούρκους καὶ στοὺς Βρετανοὺς ἡ περὶ ὀνομάτων σύγχυση ἐκ μέρους τῶν Ἑλλήνων. Φαίνεται ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἤδη χρησιμεύουν τὴν ἐκ μέρους τῶν Κυπρίων ἐγκατάληψη τοῦ Ρωμαῖος καὶ τὴν υἱοθέτηση τοῦ Ἕλλην ὡς ἀπόδειξη ὅτι εἶναι ἔποικοι ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα.

6)Τὸ ὅτι οἱ Ἕλληνες ἦταν ὑπὸ τὸν ζυγὸ τῆς Ρωμαιοσύνης, δηλαδὴ τῶν Βυζαντινῶν, ὑποστηρίζεται 1) στὰ περὶ Ἑλλάδος τουριστικὰ ἐγχειρίδια, 2) ἀπὸ σημαντικὸ ἀριθμὸ Ἑλλήνων ἱστορικῶν, 3) ἀπὸ τὸν μέγα ἱστορικὸ τῶν Φράγκων Νίκο Τσιφόρο, καὶ 4) ἀπὸ τὸ ἑκατόδραχμο ποὺ φέρει τὸν Κοραὴ ἀπὸ τότε ποὺ ἐξαφανίσθηκε ἡ Ρωμαιοσύνη.

2) Τὰ τεκμήρια

1) Τὰ Συντάματα 1822, 1823, 1827, 1832, καὶ 1844 μαρτυροῦν ὅτι μόνον οἱ αὐθόχθονες καὶ οἱ πολιτογραφηθέντες εἶναι Ἕλληνες. Δηλαδὴ οἱ Βρετανοί, Φραντσέζοι καὶ Ρῶσοι ἀπεφάσισαν μέσω τῶν Νεο-Ἑλλήνων ποῖοι εἶναι οἱ μόνοι Ἕλληνες. Τοῦτο ἔπραξαν σύμφωνα μὲ τὰ πρῶτα συντάγματα καὶ τὴν ἀποδοχὴν ὅλων τῶν παραγγελειῶν, λόγων καὶ συγραμμάτων τοῦ Ἀδαμαντίου Κοραῆ στὴν Ἐθνικὴ Συνέλευση τοῦ 1827.

2) Ἡ Ἐπανάσταση τῆς 3 Σεπτεμβρίου τοῦ 1843-44 ἒδιωξε ὅλους τούς Ρωμαίους ποὺ εἶχαν γίνει παρανόμως Ἕλληνες καὶ εἶχαν διορισθεῖ στὰ ὑπουργεῖα κατὰ παράβαση τῶν Πρωτοκόλων. Ὑπεκίνησαν τὴν ἐπανάσταση οἱ τρεῖς Δυνάμεις γιατί ὁ Ὀθων ὑπέθαλπε τὴν Μεγάλην Ἰδέαν καὶ γιὰ τοῦτο εἶχε καταργήσει τὴν διάκριση μεταξὺ Ἑλλήνων καὶ Ρωμαίων. Ἔτσι διόρισε πολλοὺς Ρωμαίους στὸ δημόσιο, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὸν μετέπειτα ἱστορικὸν Κωνσταντῖνον Παπαρηγόπουλον. Διώχθηκε καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης μὲ τοὺς ἄλλους ὡς μὴ Ἕλλην Ρωμαῖος.

3) Τὴν 30ην Μαρτίου 1863 ἡ Ἐθνικὴ Συνέλευσις ἐξέλεξε τὸν Γεώργιον Α΄ βασιλέα τῶν Ἑλλήνων. Ἐδόθη ἐσκεμμένως ἡ ἐντύπωση ὅτι ἔγινε βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν ἐκτός τῆς Ἑλλάδος Ἑλλήνων, δηλαδὴ τῶν Ρωμαίων. Οἱ Τοῦρκοι σαφῶς εἶχαν δεχθεῖ τὸν τίτλον αὐτόν, ἀφοῦ δὲν εἶχε καμμίαν σχέση μὲ τοὺς Ρωμαίους / Roum / Grec τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας. Γιὰ τὸ ὑπόδουλο γένος τῶν Ρωμαίων καὶ γιὰ τοὺς Τούρκους ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης θεωρεῖτο διάδοχος τοῦ Βασιλέως τῶν Ρωμαίων.

3) Τεκμήριο Ἰωάννη Καποδίστρια [ 3 ]

1) Ὁ Ἰ. Καποδίστριας ὑπέβαλλε τὸν Ἀπρίλιο 1828 σχέδιο στὸν Τσάρον γιὰ τὴν ἀναδιοργάνωση τῶν Βαλκανίων ἐν ὄψει τοῦ πολέμου ποὺ μόλις ἐκήρυξε ἐναντίον τῆς Τουρκίας. Τὸ σχέδιο Καποδίστρια πρόβλεπε τὴν Κων/πολη ὡς πρωτεύουσα πέντε ἡμιαυτονόμων κρατῶν, δηλαδὴ τῆς Δακίας, τῆς Σερβίας, τῆς Ἠπείρου, τῆς Μακεδονίας καὶ τῆς Ἑλλάδος. Οὔτε καν ἐσκέφθηκε κανένα Βουλγαρία ποὺ ἦταν μόνον σὲ ἀρχαῖες πηγές. Τὸ 1805 ὁ Ἀ. Κοραὴς εἶχε ὑβρίσει τοὺς Ρώσους. Ἔγραψε ὅτι οἱ Τοῦρκοι θὰ ξεπεράσουν τοὺς Ρώσους ὅταν πάρουν τὰ φῶτα τῆς Εὐρώπης. Τὸ 1827 εἶχε γίνει ὁ Κοραὴς Πατέρας τοῦ Νέου Ἑλληνικοῦ Ἔθνους καὶ Κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος ὁ Καποδίστριας. 

Πάντως ὁ Ρωσικὸς στρατὸς διασχίζων τὰ Βαλκάνια εὐρῆκε τοὺς ὑποψήφιους Βουλγάρους του. Οἱ Ρῶσοι μετέβαλαν τὴν ἐν λογω δίγλωσσον φυλὴ ποὺ μιλοῦσε μία ἀπὸ παρακλάδια τῆς παλαιοσλαβωνικῆς καὶ τὰ Ρωμαίικα σὲ Βουργάρους. Ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ τῆς Ὀθωμανικῆς Ρούμελης ἐλέγοντο Ρωμαῖοι Ὀρθόδοξοι. Αὐτοὺς τοὺς Ρωμαίους οἱ Ρῶσοι βάπτισαν ἀπογόνους τῶν Βουλγάρων. Τοὺς χρησιμοποίησαν μάλιστα ὡς στὸ σπόνδυλο τῶν σχεδίων τους στὰ Βαλκάνια. Ἀπέριψαν τὸ σχέδιο τοῦ Καποδίστρια πρὸς τὸ παρόν. Οἱ Ρῶσοι συνθηκολόγησαν μὲ τοὺς Τούρκους καὶ ἔφυγαν. Οἱ Ρῶσοι κήρυξαν πόλεμον στὴν Τουρκίαν τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1877 ποὺ κατέληξε στὴν Συνθήκη τοῦ Ἁγίου Στεφάνου 3/3/1878 μὲ μία τεράστια Βουλγαρία ποὺ μετὰ τέσσερες μῆνες ἀνετράπη μὲ τὴν Συνθήκη τοῦ Βερολίνου.

2) Εἶχε μεταμορφωθεῖ τὸ σχέδιο τοῦ Καποδίστρια ὡς ἑξῆς: α) Οἱ Τοῦρκοι εἶχαν διατηρήσει τὸ ὄνομα Ρωμανία γιὰ τὰ Βαλκάνια καὶ τὴν ἔλεγαν Ρούμελη, χώρα τῶν Ρωμαίων. Ἡ ἀλληλογραφία στὴ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση στὸ Ναύπλιο ἔφθανε ἀπὸ τὰ κράτη τῆς Εὐρώπης μὲ διεύθυνση τὸ Napli di Romania διὰ νὰ μὴ γίνει λάθος μὲ τὸ Napli di Italia. Τώρα ἡ Ρωμανία ταυτίσθηκε μὲ μόνον τὴ Δακία. β) Ἡ Μακεδονία μοιράσθηκε τελικὰ μεταξὺ Βουλγαρίας, Ἑλλάδος καὶ Σερβίας / Γιουγκοσλαβίας. γ) Παρέμεινε ἡ Ἑλλάς. δ) Παρέμεινε ἡ Σερβία. ε) Ἡ Ἤπειρος ἔγινε τελικὰ Ἀλβανία.

3) Ὁ σκοπὸς τῶν Ρώσων, τῶν Βρεταννῶν, τῶν Βουρβόνων Φραντσέζων καὶ τῆς Βατικανικῆς Ρωμανίας (ἔτσι ἐλέγετο τὸ Παπικὸν Κράτος) ἦτο ὁ ἀφανισμὸς τῆς Ρωμαιοσύνης, δηλαδὴ τῆς πραγματικῆς Ρωμανίας, ποὺ ἦτο τὸ πραγματικὸ ὄνομα τῆς ἀνυπάρκτου Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας.

4) Ἡ λύσις

Γιὰ νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὴν ἀνωτέρω νομικὴ παγίδα δυνάμεθα νὰ πάρομε τὴ θέση ὅτι ἠμεῖς οἱ Hellenic-Greeks, Ἕλληνες, Younan ἀπελευθερώσαμε τοὺς Greeks, Ρωμαίους, Roum ποὺ ζοῦσαν ὑπὸ τὸν Τουρικὸν ζυγὸν στὰ ἀναφερθέντα τεμάχια τῆς χώρας μας ποὺ ἦταν κομμάτια τῆς Ρωμαιοσύνης. Ἔτσι παρακάμπτομε τὰ Πρωτοκόλα, τὰ Ἑλληνικὰ συντάγματα, τὸν Κοραὴ καὶ τοὺς Ἕλληνες "ἱστορικούς," ποὺ ἐξυπερετοῦν, ἴσως ἀπὸ ἄγνοια, τοὺς ἐχθρούς τῆς πραγματικῆς Ρωμαιοσύνης.

5) Ἡ Δυτικὴ Ρωμαιοσύνη εἶναι τὸ κλειδί μας

1) Πρέπει ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση βάσει τῆς Ρωμαιοσύνης νὰ καλλιεργήσει σχέσεις μὲ ὅλα τὰ τεμάχια τῆς Ρωμαιοσύνης τῆς Εὐρώπης. Ἡ τεράστια μάζα τῶν μὴ εὐγενῶν τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης εἶναι ἀπόγονοι τῶν ὑποδούλων στοὺς Τεύτονες Ρωμαίων ποὺ εἶχαν ὡς πρωτεύουσα τὴν Κων/πολη. Τοῦτο μαρτυρεῖται ἀπὸ τὰ χρυσὰ νομίσματα ποὺ ἔκοβαν στὴ Francia μὲ τὴν προτομὴ τῶν αὐτοκρατόρων Κων/πόλεως ἀπὸ τὸν Ἀναστάσιον Α΄ (491-518) μέχρι τὸν Ἡράκλειον (610-641). Ἀριθμοῦνται οἱ ἀπόγονοι αὐτοὶ τῶν Ρωμαίων τουλάχιστο 250 ἑκατομμύρια. Οἱ βασιλεῖς καὶ εὐγενεῖς τῆς Εὐρώπης καὶ οἱ παπικοὶ καὶ Ἀγγλικανοὶ ἐπίσκοποι εἶναι οἱ ἀπόγονοι τῶν Τευτόνων κατακτητῶν τῆς Δυτικῆς Ρωμαιοσύνης.

2) Ἡ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση ἦταν στὴ βάση τῆς Ἐπανάσταση τῶν Γαλλο-Ρωμαίων κατὰ τῶν Φράγκων. Τὴν κατέστειλε ὁ Τοσκανο-Φράγκος Ναπολέων. Ἀλλὰ οἱ δημοκράτες Φράγκοι καὶ οἱ Γαλλο-Ρωμαῖοι ἀνέτρεψαν τὸ ἔργον τοῦ Ναπολέοντα τὸ 1848 καὶ τελικὰ τὸ 1870. Ἂν εἴχαμε καλλιεργήσει τὸ κοινό μας Ρωμαϊκὸ παρελθὸν μὲ τὴ Γαλλία ἴσως δὲν θὰ τὴν εἴχαμε ἐχθρό μας τὸ 1921 ὅταν μαζὶ μὲ τοὺς Βρετανοὺς καὶ Ἰταλοὺς ἄρχισαν τὴν ἀνατροπὴ τῆς Συνθήκης τῶν Σεβρῶν ὑπὲρ τῶν Νεο-Τούρκων μὲ τὰ ἐπακόλουθα.

3) Τὰ Ὑπουργεῖα τῶν Ἐξωτερικῶν τῆς Βρετανίας, τῆς Γαλλίας, τῆς Ρωσίας καὶ τῆς Τουρκίας γνωρίζουν ἀκριβῶς πῶς οἱ Ρωμαῖοι τῆς Ἑλλάδος ἔγιναν Ἀρχαῖοι Ἕλληνες, ἀφοῦ οἱ ἴδιοι σχεδιάσανε τὴν ἐν λόγω διαδικασίαν γιὰ τὴν διάλυση τῆς Ρωμαιοσύνης. Ἀφοῦ γράφουν στὰ βιβλία τους ὅτι μὲ τὸ σημερινὸ ὄνομα Greeks ἐνοοῦμε αὐτοὺς ποὺ πιστεύουν ὅτι εἶναι Greeks.

6) H διαστολὴ Ἑλληνισμοῦ καὶ Ρωμαιοσύνης εἶναι σκέτη πλαστογραφία

1) H πρώτη ἱστορικὴ μαρτυρία γιὰ τὴν ἐθνικότητα τῆς Ρώμης, ἀρκετὰ πρὶν ἐμφανισθοῦν οἱ πρῶτες ἱστορίες της, εἶναι στὸ "περὶ ψυχῆς" ἔργον τοῦ μαθητοῦ τοῦ Πλάτωνος Ἠρακλίδου Ποντικοῦ, ὅπου γράφει "πόλιν Ἑλληνίδα Ρώμην" μέσα ἀπὸ τὰ πλαίσια τῆς καταλήψεώς της ἀπὸ τοὺς ὑπερορίους (Γαλάτας) τὸ 390-389 π.Χ. Οἱ πρῶτες τέσσερες ἱστορίες τῆς Ρώμης ἐγράφηκαν ἀπὸ Ρωμαίους στὰ ἑλληνικά. Μαρτυροῦν καὶ αὐτὲς ὅτι ἡ Ρώμη εἶναι Ἑλληνική.

2) Ἡ ἀντιπαράθεση Ρωμαίων καὶ Ἑλλήνων εἶναι τὸ φροῦτο τῶν Φράγκων καὶ τοῦ Ναπολέοντος ποὺ μᾶς σερβίρισε ὁ Κοραὴς καὶ ποὺ τὴν καλλιεργοῦν οἱ Βρετανοὶ καὶ Ρῶσοι μὲ τὴν βοήθειαν τῶν μιμητῶν τους Νέων Ἑλλήνων.

3) Τὸ κόμμα τῶν Γαλλο-Ρωμαίων Ἰακωβίνων (Jacobins) ἐπαναστατῶν, οἱ λεγόμενοι Ὑπερόροι (Montangards) τοῦ Αὐαντίνου λόφου, ὅπου κτίσθηκε μέρος τῆς Ρώμης, ἤσαν ὑπερήφανοι γιὰ τὴν καταγωγή τους ἀπὸ τὴν Ρώμην καὶ τὴν Πελοπόννησον. Ἀντὶ ὁ Κοραὴς νὰ μάθει ἀπ' αὐτοὺς τὴν Ρωμαιοσύνη ἔμαθε ἀπὸ τοὺς Ὀλλανδοὺς καὶ τὸν Ναπολέοντα νὰ μισεῖ τὴν πραγματικὴν Ἑλλάδα τοῦ 1821, ἀκριβῶς ὡς κάμουν ἀρκετοὶ Ἕλληνες ἱστορικοὶ σήμερα.

7) Γιατί ἡ πλαστογραφία

Ἡ Ἱσπανικὴ Ρωμανία εὐρίσκετο κάτω ἀπὸ Γοτθικὴ κατοχὴ ἀπὸ τὸ 629. Ὁ διοικητὴς τοῦ Αὐτοκράτορα τῆς Κων/πόλεως στὴν Μαυριτανία, μὲ ἕδρα τὴν Ceuta, πέρασε τὸ 711 ἀπένατι μὲ τὸ στρατὸ του ἐκ Νουμιδo-Ρωμαίων καὶ προκάλεσε γενικὴ ἐπανάσταση τῶν Ἰσπανο-Ρωμαίων. Ἐπέρασε καὶ Ἀραβικὸς στρατὸς ποὺ μόλις εἶχε φθάσει στὴν περιοχή. Μᾶλλον χωριστὰ ἀπελεθέρωσαν τὴν Ἱσπανικὴ Ρωμανία καὶ κατέστρεψαν τὴν Ἱσπανικὴν Γοτθίαν τὸ 711-719. Ἐπαναστάτησαν καὶ οἱ Γαλλο-Ρωμαῖοι ποὺ συμμάχισαν μὲ τοὺς Νουμιδο-Ρωμαίους καὶ Ἄραβες καὶ παρ' ὀλίγον νὰ καταστρέψουν τὴν Φραγκίαν τὸ 732-739.

Οἱ Γαλλο-Ρωμαῖοι πάλι ἐπαναστάτησαν κατὰ τῶν Φράγκων τὸ 742. Ἐν συνέχεια οἱ Φράγκοι κατέκτησαν τὴν Ρώμην τὸ 754-6 ποὺ ἦταν ἀκόμα μέρος τῆς ἐλευθέρας Ρωμανίας. Γιὰ πρώτη φορὰ τὸ 794 οἱ Φράγκοι ὀνομάσανε τὴν Ρωμανίαν Graecia καὶ τοὺς πολίτες της αἱρετικοὺς Graecος. Ὅμως κράτησαν τὸ ὄνομα Ρωμανία γιὰ μόνον τὸ Παπικόν τους Κράτος. Ἀπὸ τότε ἄρχισαν τὴν προπαγάνδα στοὺς ὑποδούλους Δυτικοὺς Ρωμαίους ὅτι μόνο τὸ Παπικὸ κράτος εἶναι ἡ Ρωμανία. Οἱ Φράγκοι κράτησαν τὸ ὄνομα Ρωμαῖοι Καθολικοὶ καὶ ἀπὸ τότε κρατοῦν μυστικὸ τὴν ὕπαρξη τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαιοσύνης σκεπάζοντάς την κάτω ἀπὸ τὰ ὀνόματα αἱρετικός, Γραικὸς καὶ Βυζαντινός. Τὴν γραμμὴν αὐτὴν υἱοθέτησαν σχεδὸν ὅλες οἱ Τευτονικὲς φυλές, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς Σκανδιναβοὺς καὶ τοὺς Σάξονες ὑπὸ Νορμανδικὴν κατοχήν. Ἔχασαν τὴν ἐπαφή τους μὲ τὴν Ὀρθοδοξίαν μετὰ τὴν Ἅλωση. Τὸ κέντρον τῆς ἐπιθέσεως κατὰ τῆς Ρωμαιοσύνης κατέστη τὸ Βατικανὸ ὅταν οἱ Φράγκοι ἒδιωξαν ὁριστκὰ πλέον τοὺς Ρωμαίους Πάπες τὸ 1012-1046 γενόμενοι Πάπες αὖτοι.

8) Συμπέρασμα

Ἀπὸ τὰ ἀνωτέρω βλέπει κανεὶς 1) γιατί συνεχίζεται ἡ πλαστογραφία τῆς Ρωμαιοσύνης μὲ τὴν πολύτιμη βοήθεια τῶν Νέων Ἑλλήνων, 2) γιατί στὴν πραγματικότητα εἴμεθα Ἕλληνες καὶ Ρωμαῖοι καὶ 3) γιατί ἐπιπλέον συμφέρει καὶ νομικὰ νὰ εἴμεθα Ρωμαιοσύνη. Τοῦτο μάλιστα γιατί σχεδὸν ὁλόκληρος ἡ ἑνωμένη Εὐρώπη εἶναι ἀκόμη Ρωμαιοσύνη.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[ 1 ] Ἴδε Ἀδαμαντίου Κοραῆ, Σάλπισμα Πολεμιστήριο.

[ 2 ] "Toujours entendu que, seront consideres des-a-present commes Hellenes, et prendront rang dans la categorie de ceux qui profiteront du droit d'emigration:-1)Tous les Grecs natifs du Territoire Ottoman, qui ont emigre avant le 16 Juin, 1830, et qui ne sont pas retourne en Turqie pour s'y etablir: 2) Les Grecs a qui le droit d'emigration a ete accorde par le Protocole du 16 Juin, 1830, et qui ont emigre entre la date du dit Protocole et le 9 Decembre, 1835, jour ou la Carte de la frontiere a ete remise a la Porte; pourvu toujours qu'ils aient rempli les conditions requises a cet egard par le present Acte". State Papers 1836-1837, The Foreign Office, vol. 25, p. 792.

[ 3 ] M. S. Anderson, The Eastern Question, New York 1966, σελ. 71.

romanity

πηγή