Με αφορμή μια κουβεντούλα.

Αντικαταστήσαμε τα καντήλια με ρεσώ, τα κεριά με λάμπες, την φυσική φωνή με μεγάφωνα τα λειτουργικά βιβλία με tablets και τις αγιογραφίες μας με φτηνά έργα "τέχνης μπακάλικου". Όλα fast food και hi tech και κατά πώς αρέσουν στους πολλούς. Απέκτησε και ο καθείς μας "υφος αισθητικής". 
Τώρα να βάλουμε λέει χέρι και στην λειτουργική γλώσσα. 
Αφήστε τα κάτω όπως τα βρήκαμε. 
Και λίγη άσκηση και λίγη βάσανος και εντριβή στα κείμενα. Μελέτη, γνώση και προσευχή για να "κατανοήσουμε".
Η πίστη μας είναι πίστη άσκησης και ασκητικής. 
 Γιατί τα θέλουμε όλα έτοιμα και εκσυγχρονισμένα; 
Τόσο λιγόψυχοι και καλομαθημένοι καταντήσαμε τελικά; 
Τί είναι τα τροπάρια και οι ύμνοι μας; 
Τα "κηρυγματάκια" σας; 
Πού καθόμαστε και τα ακούμε με προσποιητό ενδιαφέρον , χωρίς να έχουμε κρίση, παρέμβαση και διάκριση.
Στην Εκκλησία δεν θέλω να αισθάνομαι σαν καταναλωτής.
 Είναι από τους λόγους πού την επιλέξαμε σαν καταφύγιο για να ξεφεύγουμε από τα κακά της κοινωνίας μας. 
Σεβασμός στα κείμενα, σημαίνει σεβασμός στον άνθρωπο!
π.Π.