ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

Χαράζει , κι έγειρε η νύχτα
τη ρούφηξε η γη βαθιά, μαζί με τις σιωπές της ,
ριζώνουν με τα δάκρυα φύτρες απείθαρχες ονείρων
καθώς αχτίδες βέλη τ’ ουρανού κεντούν τις ενοχές μας ,
αιχμάλωτους της μέρας , μας ξυπνούν ξανά
στην αρπαγή μιας ουτοπίας πλανημένους
μέχρι που λάγνα τα κορμιά ,
τοπία κινούμενα στη νύχτα θα βουλιάζουν
και οι ματιές θα βασιλεύουν ταπεινά
στο αγκίστρι ενός ονείρου αιώνια δολωμένες
μαριάνθη ντεβάκη 4/3/2017