«Επειδή από μικρός πήγαινα στο Εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας, εκεί στην Κόνιτσα, έχω σε μεγάλη ευλάβεια την Αγία Βαρβάρα. Η Αγία με βοήθησε και στον στρατό, όταν με πήραν στους ασυρματιστές, ενώ ήμουν αγράμματος με βοήθησε ύστερα και στο Σανατόριο μετά την εγχείριση στους πνεύμονες.
Τότε οι γιατροί μου είχαν πεί ότι, μόλις θα καθάριζε ο πνεύμονας, θα
αφαιρούσαν τα λάστιχα και το μηχάνημα. Καί ενώ θα τα έβγαζαν σε πέντε
μέρες, είχαν περάσει είκοσι πέντε μέρες και δεν τα είχαν αφαιρέσει, και
υπέφερα πολύ.
Το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου περίμενα τους γιατρούς, για να με ελευθερώσουν από το μαρτύριο αυτό, αλλά δυστυχώς δεν φάνηκαν.
Την Κυριακή το πρωί, που ήταν η μνήμη της Αγίας Βαρβάρας, λέω: «Αν
ήταν να βοηθήση η Αγία, έπρεπε να είχε βοηθήσει. Οι γιατροί έφυγαν.
Σήμερα, Κυριακή, αποκλείεται να έρθουν. Τώρα ποιός θα μου βγάλη τα
λάστιχα;».
Είπα και κανα-δυό λόγια με παράπονο: «Εγώ άναβα τα καντήλια τόσες
φορές στο Εκκλησάκι τα καντήλια της Αγίας, τι καντηλήθρες, τι λάδια
πήγαινα, το καθάριζα, το βόλευα. Δυό λάστιχα να μη μου βγάλουν;». Μετά
όμως σκέφθηκα: «Φαίνεται, θα λύπησα την Αγία Βαρβάρα, και γι’ αυτό δεν
φρόντισε να μου τα βγάλουν». Ξαφνικά ακούω θόρυβο. «Τι γίνεται; λέω,
κάποιος έπαθε κάτι;». «Έρχονται οι γιατροί», μου λένε. Δεν ξέρω τι τον
επίασε τον διευθυντή και είπε στους γιατρούς πρωί-πρωί: «Να πάτε να
βγάλετε τα λάστιχα του καλόγερου!». Μπαίνουν στον θάλαμο και μου λένε:
«Έχουμε εντολή να βγάλουμε τα λάστιχα». Της … κακοφάνηκε της Αγίας
Βαρβάρας, γιατί είπα κάνα-δυό λόγια με παράπονο! Πρέπει να γκρινιάξης
λίγο! Αλλά καλύτερα είναι να μην γκρινιάζης, έχει αρχοντιά, άμα δεν
γκρινιάζης.
Βλέπεις, ένας Άγιος άλλοτε δίνει αμέσως ο,τι του ζητάμε και άλλοτε το δίνει αργότερα.
Άλλοτε ακούει τον προσευχόμενο, γιατί βρίσκεται σε καλή πνευματική
κατάσταση, και άλλοτε, γιατί κλαίει και γκρινιάζει σαν μικρό παιδί.
Γέροντος Παισίου Αγιορείτου,
Λόγοι Στ΄, Περί Προσευχής,
εκδ. Ιερόν Ησυχαστήριον "Ευαγγελιστής Ιωάννης Θεολόγος"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου