Πρόπερσι,…αφού είχε γίνει η αγιοκατάταξη του Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, γινόταν Θεία Λειτουργία στο Φρικτό Γολγοθά,στο Πανίερο ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα.
Ησαν παρόντες προσκυνητές από την Ελλάδα.Μέσα στο γκρουπ ήταν και μιά δαιμονισμένη από Αττική, αλλά στεκόταν ήσυχη,προσευχόμενη.
Στα….»Σα
εκ Των Σων…» την πιάνει κρίση! Αρχίζει να αφρίζει!Ουρλιάζει,…και στο
«Εξαιρέτως της Παναγίας Αχράντου…»κραυγάζει,…γελάει δαιμονικά,…και λέει:
«Αχ μωρέ,…κοίτα τους,όλους τους! Δεν μας έφτανε ο κοντός,ο Νεκτάριος ο Κεφαλάς από την Αίγινα,…μας προστέθηκε τώρα και αυτός ο Πορφύριος από την Ομόνοια, από την Πολυκλινική Αθηνών,…να μας καίει κι αυτός τώρα!
Ωχ αλλοίμονο μου, ωχ…ωχ…!».
«Αχ μωρέ,…κοίτα τους,όλους τους! Δεν μας έφτανε ο κοντός,ο Νεκτάριος ο Κεφαλάς από την Αίγινα,…μας προστέθηκε τώρα και αυτός ο Πορφύριος από την Ομόνοια, από την Πολυκλινική Αθηνών,…να μας καίει κι αυτός τώρα!
Ωχ αλλοίμονο μου, ωχ…ωχ…!».
(Αυτό συνέβη εδώ στα Ιεροσόλυμα,μιά βδομάδα μετά,αφού είχε γίνει η αγιοκατάταξη του αγίου Πορφυρίου του νέου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου