Γέροντος Παϊσίου- o Πατήρ Αρσένιος ο Καππαδόκης
Επάνω σ έναν βράχο μέσα σε μιά σπηλιά ήταν ένα Εξωκκλήσι τής Παναγίας (σο Κάντσι).Οι Φαρασιώτες είχαν προεκτέινει προς τα έξω τού βράχου σανιδένιο εξώστη για ευρυχωρία.Για ν αφθάσουν μέχρι εκεί, έπρεπε να ανέβουν σαράντα σκαλοπάτια σκαλιστά στα βράχια και άλλα εκατόν είκοσι που είχαν φτιαγμένα με σανίδες.Σ΄αυτό λοιπόν το Εξωκκλήσι ο Πατήρ βγήκε λίγο στον Εξώστη.Εκεί που ακουμπούσε ξεκαρφώθηκε μιά σανίδα και ο Πατήρ έπεσε κάτω στον γκρεμό.
Ένας γεωργός που τον είδε από απέναντι να πέφτη, άφησε τα βόδια του στον ζυγό και έτρεξε για να συμμαζέψη το σκορπισμένο του κορμί, όπως νόμιζε.
Ο Πρόδρομος δεν είχε καταλάβει τίποτε γιατί ήταν μέσα στον Ναό και τον συγύριζε. Όταν λοιπόν έφθασε ο γεωργός εκεί κοντά στον γκρεμό κάτω είδε το κορμί του Πατρός Αρσενίου ολόκληρο αλλά ακινητο και πήγε να το πιάση. Ο Πατήρ όμως είπε στον γεωργό «μη μ΄εγγίζεις δεν έχω τίποτε».
Έμενε ακίνητος ο Πατήρ, όχι γιατί είχε χτυπήσει αλλά από μεγάλη συγκίνηση διότι την ώρα που έπεφτε κάτω στον γκρεμό, τον πήρε στην αγκαλιά της μια Γυναίκα, τον κατέβασε κάτω και τον άφησε.
Είχε νοιώσει τον εαυτό του, όπως έλεγε, εκείνη την ώρα, σαν να ήταν μωρό παιδί στην αγκαλιά τής μητέρας του.
Σηκώθηκε λοιπόν , μετά από την συγκίνηση εκείνη και ανέβηκε από τον γκρεμό και τα εκατόν εξήντα σκαλοπάτια , που μόνον αυτά συμπλήρωναν πενήντα μέτρα ύψος και πήγε ξανά στο εξωκκλήσι τής Παναγίας και διηγήθηκε ό,τι έγινε στον Πρόδρομο, ο οποίος ήταν αφοσιωμένος στο συγύρισμα τού ναού και δεν είχε ακόμη καταλάβει τίποτε.
Ο γεωργός επίσης πήγε μετά στα Φάρασα και το Ωμολογούσε.
Ιερόν Ησυχαστήριον Μοναζουσών Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος-Σουρωτή Θεσσαλονίκης -1975
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου