Για μια καλύτερη ζωή....

Φεβρουάριος 1963
Πειραιάς, λιμάνι προβλήτα 15

Μια παγωμένη χειμωνιάτικη ημέρα και το "σκηνικό" βαρύ και
μελαγχολικό όπως ταίριαζε στην περίπτωση.
Ο θείος μου ο Χρήστος ο αδελφός του πατέρα μου ξενιτευόταν..!
Προορισμός το Σικάγο της Αμερικής που πρώτη φορά το άκουγα
στη ζωή μου.
Ήμουν πολύ μικρός αλλά θυμάμαι καθαρά όσα διαδραματίστηκαν
στο Πειραϊκό λιμάνι εκείνη την ημέρα.
Σε στάση αναμονής στεκόταν δίπλα στην αποβάθρα το
υπερωκεάνιο ¨Βασίλισσα Φρειδερίκη", με αναμμένες τις μηχανές
βγάζοντας καπνό από τα φουγάρο καί ψηλό σαν εξαώροφη πολυκατοικία!!
Και ήρθε η στιγμή.
Άνοιξαν οι αγκαλιές και βρέθηκαν ένα τσούρμο άνθρωποι
πνιγμένοι στα κλάματα με αναφιλητά και λόγια αποχαιρετισμού
και υποσχέσεων.
Να μας γράφεις παιδί μου έλεγε και ξανάλεγε η μάνα του(γιαγιά μου) ενώ με τον πατέρα μου σαν αδέλφια που ήσαν κοιτάχτηκαν επίμονα στα μάτια με νόημα και δεν σταματούσαν το δάκρυ.Εκατοντάδες άνθρωποι κάτω και επάνω από το πλοίο κουνούσανλευκά μαντήλια φωνάζοντας λόγια αποχαιρετισμού με μια πίκρα ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους.
Έφευγαν από την πατρίδα " για μια καλύτερη Ζωή " όπως συνήθιζαν να λένε.Ο θείος έφυγε,έφτασε στη Αμερική και δούλευε νύχτα και μέρα να απαλύνει τη φτώχεια των δικών του στην "ψωροκώσταινα"και μια μέρα έγινε το κακό.
Η Ελληνική πρεσβεία με επιστολή της ανακοίνωσε στον παππού μου ότι ο γιος του είναι νεκρός...!!
Δύο χειμώνες και δυο καλοκαίρια άκουγα το μοιρολόι της γιαγιάςμου μέσα στα "μποστάνια" και τον τρίτο χειμώνα πέθανε από τομαράζι και τον καημό.
Σον τον δικό μου θείο πολλοί άνθρωποι ξενιτεμένοι δεν βρήκαν τοδρόμο της επιστροφής από ένα άτυχο συμβάν η μια αρρώστια.
Ένα ολόκληρο Έθνος εκείνη την εποχή ταλαιπωρήθηκε στις φάμπρικες του εξωτερικού στην Αμερική την Αυστραλία και τη Γερμανία.
Μερικοί από αυτούς βρήκαν "καλή τύχη" άλλοι όχι.
Σας γράφω όλα αυτά όχι για να κάνω μια δημοσίευση για τους ξενιτεμένους αδελφούς μας αλλά ανοίγοντας το πορτοφόλι του πατέρα μου για να του δώσω την ταυτότητα του το μάτι μου έπεσε σε μια φωτογραφία.
Ήταν η φωτογραφία του αδικοχαμένου θείου μου και από κάτω έγραφε:
Νικόλα θα γυρίσω..περίμενέ με αδελφέ ΧΡΗΣΤΌΣ!!


**Το αφιερώνω στον πατέρα μου Νικόλα
(Takis vorini)

http//tvorini-gr.blogspot.com/