Αγριότητα χωρίς οίκτο

Ο ηττημένος μονομάχος στο Κολοσσαίο ζητούσε να του χαριστεί η ζωή υψώνοντας το αριστερό του χέρι. Αν οι θεατές σήκωναν τους αντίχειρες και φώναζαν missum ο αυτοκράτορας συνήθως του έδινε χάρη. Σπάνιο, αλλά συνέβαινε. Ακόμη και στο πιο απάνθρωπο θέαμα που επινόησε ποτέ ο άνθρωπος για να διασκεδάζει, ο αδύναμος είχε μια ελπίδα να επιζήσει. Ο ματαντόρ όμως δεν χαρίζεται ποτέ στον τρομαγμένο και νικημένο ταύρο. Αλήθεια, έχει προοδεύσει από τότε η ανθρωπότητα ή απλά φωνάζει iugula σαν τον ρωμαϊκό όχλο, απαιτώντας όχι μόνο αίμα αλλά και θάνατο για θέαμα; Μάλλον το δεύτερο ισχύει, γιατί η ένδειξη ελέους είναι πια το coup de grace, η χαριστική βολή δηλαδή.