ΑΓΙΟY ΕΠΙΦΑΝΙΟY ΚΥΠΡΟΥ
Ω μακαρία Παρθένε, αγνή περιστερά, η ουράνια νύμφη Μαρία, ουρανός και ναός και θρόνος της Θεότητας· αυτή που έχει τον Χριστό, τον Ήλιο που ακτινοβολεί στον ουρανό και στη γη· η φωτεινή νεφέλη, που έλαμψε στον κόσμο τον Χριστό, την πάμφωτη αστραπή από τον ουρανό· η ουράνια νεφέλη, που έφερε στον κόσμο την κρυμμένη μέσα της βροντή του Αγίου Πνεύματος· αυτή που κατέρριψε πάνω σε όλη τη γη τη βροχή του Αγίου Πνεύματος για να καρποφορήσει η πίστη.
Χαίρε, κεχαριτωμένη, η πύλη των ουρανών, για την οποία φώναξε ο προφήτης λέγοντας: «Ιδού, η πύλη είναι κλεισμένη, και κανείς δεν θα εισέλθει ούτε θα εξέλθει από αυτήν, παρά μόνο ο Κύριος ο Θεός· και η πύλη θα παραμείνει κλεισμένη για τον Ηγούμενο, διότι Αυτός θα κληθεί Ηγούμενος, και σε Αυτόν θα ελπίσουν όλα τα έθνη».
Για αυτήν την πύλη και στα Άσματα των Ασμάτων, ο προφήτης καταγράφεται με σαφήνεια και καθαρότητα να φωνάζει: «Κήπος κλεισμένος, αδελφή μου, νύμφη· κήπος κλεισμένος, πηγή σφραγισμένη».
Έμεινε στην παρθενία η αγία και σεμνή κόρη Μαρία, η φωτεινή νεφέλη, που έχει μέσα της τον Θεό Λόγο· προς την οποία ο μεγαλοφωνότατος Ησαΐας είπε: «Ιδού, ελαφριά νεφέλη, και θα έρθει στην Αίγυπτο».
Είναι το αχειροποίητο όρος (το όρος που δεν κόπηκε από ανθρώπινο χέρι), αυτή που έχει τον Χριστό, την ακρότομη πέτρα, για την οποία ο σοφότατος Δανιήλ λέει: «Κόπηκε πέτρα από το όρος χωρίς χέρια»· δηλαδή, χωρίς άνδρα η Παρθένος γέννησε τον Χριστό, τη στερεά πέτρα.
Ο ασύνθετος ναός (ο ναός που δεν κτίστηκε με υλικά), αυτή που έχει τον ουράνιο λίθο Χριστό, η βροντοειδής νεφέλη, που βαστάζει κοιλιακά την αστραπή. Και η θεία Γραφή επιβεβαιώνει τον λόγο μου λέγοντας: «Η κοιλία σου είναι θημωνιά σίτου περιφραγμένη με κρίνους».
Η ακαλλιέργητη χώρα, που δέχτηκε τον Λόγο σαν κόκκο σίτου και βλάστησε το δεμάτι· ο νοερός κλίβανος, που έχει τη φωτιά και τον Άρτο της ζωής· η όσια μητέρα του Σωτήρα, που γέννησε τον Λόγο του Πατρός, ο οποίος σαρκώθηκε από σένα. Προς αυτήν είπε ο Ησαΐας: «Ιδού, η παρθένος θα συλλάβει στην κοιλιά της και θα γεννήσει υιό, και θα καλέσουν το όνομά του Εμμανουήλ».
Ω Αγία Παρθένε, Αγία Μητέρα του Κυρίου· μακαρία νύμφη της αχώριστης Τριάδας· μακαρία εσύ ανάμεσα στις γυναίκες, που γέννησες στη γη ως βρέφος τον Θεό, τον Κτίστη των πάντων· μακαρία εσύ ανάμεσα στις γυναίκες, που μόνο εσύ στη γη κυοφόρησες τον ουράνιο Θεό· μακαρία εσύ ανάμεσα στις γυναίκες, τους μαστούς της οποίας θήλασε Αυτός που τρέφει τα σύμπαντα· μακαρία εσύ ανάμεσα στις γυναίκες, που γέννησες τώρα Αυτόν που κάποτε έπλασε με πηλό τον Αδάμ στον παράδεισο.
Θεοτόκε, αγία Παρθένε Μαρία. Διότι Θεοτόκος είσαι, εσύ που γέννησες τον Λόγο σαρκωμένο από σένα· Θεοτόκος είσαι, εσύ που κυοφόρησες τον Θεό Λόγο σε μορφή δούλου· Θεοτόκος είσαι, γιατί δέχτηκες τον Θεό Λόγο και Τον γέννησες σαρκωμένο· Θεοτόκος είσαι, η μόνη που γέννησε τον μονογενή Υιό του μόνου Θεού·
Δεν γέννησες έναν πρόσκαιρο Θεό, αλλά τον αιώνιο Θεό, Αυτόν που υπήρχε πριν από σένα και πριν από όλους, σαρκωμένο από σένα.
Το άμωμο πρόβατο, που γέννησε τον αμνό Χριστό· η δάμαλις που δεν μπήκε ποτέ στον ζυγό, που γέννησε τον μόσχο· η νοερή τράπεζα της πίστεως, που χορήγησε στον κόσμο τον Άρτο της ζωής.
