Συνέχεια απο εδώ
41…Το να εισέλθεις στο κελλίο της ψυχής, σημαίνει να την ερευνήσεις και να συμμαζέψεις τον λογισμό σου από κάθε άνθρωπο. Τότε πονάμε και κατανυσσόμαστε. Αυτό που εμποδίζει την κατάνυξη να έλθει, είναι το θέλημα σου. Εάν δεν κόψει ο άνθρωπος το θέλημα του, δεν πονάει η καρδιά. Η απιστία δεν αφήνει να κοπεί το θέλημα. Η δε απιστία γεννιέται από την επιθυμία της δόξας των ανθρώπων. (σλε΄)
42… Εάν θέλεις αληθινά να κλάψεις για τις αμαρτίες σου, πρόσεχε τον εαυτό σου και νεκρώσου για κάθε άνθρωπο. Είναι κόπος, αδελφέ, το να σωθεί ο άνθρωπος. Κόψε αυτά τα τρία: το θέλημα, το δικαίωμα και την ανθρωπαρέσκεια, και θα έλθει σε σένα η πραγματική κατάνυξη, και θα σε σκεπάζει ο Θεός από κάθε κακό.
Να ποια είναι η οδός της σωτηρίας. Εάν σ’ αρέσει, βάδιζε την, και ο Θεός θα σου δώσει χείρα βοηθείας. Εάν δεν θέλεις, «σύ ὄψει». (ρλζ΄)
43…Το αισχρό και μισητό πάθος της πορνείας απαιτεί κόπο καρδίας και σώματος για να ξεριζωθεί. Η καρδιά να δέεται συνεχώς στον Θεό, το σώμα να ταλαιπωρείται και να χειραγωγείται ανάλογα με την δύναμη του ανθρώπου. Το σημείο της συγκαταθέσεως είναι το να αρέσει ο αισχρός λογισμός στον άνθρωπο, να προκαλεί ευχαρίστηση στην καρδιά του, και να τον μελετάει με ηδονή. Αν κανείς αντιστέκεται στον λογισμό και αγωνίζεται να μη τον δεχθεί, αυτό δεν είναι συγκατάθεση, αλλά πόλεμος. Μ΄ αυτό δοκιμάζεται και προκόπτει ο άνθρωπος. (σμη΄)
44… Αν κάποιος ζητήσει την ευχή σου, πες με την καρδιά σου «ο Θεός να μας ελεήσει», κι αυτό αρκεί. Το να τον μνημονεύεις συνεχώς δεν είναι για σένα, αλλά για τους τέλειους, αυτούς που έχουν την δύναμη να εύχονται «ὑπέρ ἀλλήλων». (σμθ΄)
45…Το να περιφρονήσεις το θέλημα σου είναι πραγματική αιματοχυσία. Η άρνηση του θελήματος μας σημαίνει κόπο μέχρι θανάτου. Ο λόγος, όμως, «ἰδού ἀφήκαμεν τά πάντα καί ἠκολουθήσαμέν σοι» είναι για τους τέλειους. (σνδ΄)
46… Αδελφέ, χωρίς τον κόπο και την συντριβή της καρδιάς, κανείς δεν μπορεί να ελευθερωθεί από τα πάθη και να ευαρεστήσει τον Θεό. (σνς΄)
47… Όταν πειράζεται κανείς από τις επιθυμίες του, συμβαίνει το εξής αμελεί τον εαυτό του και αφήνει την καρδιά του να μελετά όσα έχει διαπράξει εξ αρχής. Τότε ο ίδιος προκαλεί όλη την δύναμη της επιθυμίας να ξεχυθεί εναντίον του. Έτσι λίγο-λίγο ο νους τυφλώνεται, και καθώς είναι σκοτισμένος, αρχίζει να προσέχει και να συζητά με το αντικείμενο της επιθυμίας. Και επιστρατεύει πολλές δικαιολογίες για το πως να συνομιλήσει μ’ αυτό ή να συγκατατεθεί, και με κάθε τρόπο να εκπληρώσει την επιθυμία του. Το να αφήσει κανείς τον λογισμό του ελεύθερο σ’ όλ’ αυτά, δυναμώνει τον πόλεμο, που θα φέρει την πτώση. (σνς΄)
48… Δεν είναι όλοι όσοι εγκαταβιώνουν στα μοναστήρια μοναχοί, αλλά αυτός που κάνει το έργο του μοναχού. (σξ΄)
49… Δεν καταλαβαίνεις, αδελφέ, ότι η ζωή μας αυτή είναι για να εξετάζουμε τα πάθη μας, και για να κλάψουμε και να πενθήσουμε; Όταν κάθεσαι στο κελλί σου και ο νους σου περιφέρεται εδώ και κει, κατηγόρησε για όλα τον εαυτό σου, ρίξε την αδυναμία σου ενώπιον του Θεού, και Αυτός θα σε βοηθεί και θα σε δυναμώνει για να προκόπτεις στο θέλημα Του. (σξ΄)
50…Αν θέλεις να λυτρωθείς από τα άτιμα πάθη, ξερίζωσε από μέσα σου την παρρησία προς κάθε άνθρωπο, Ιδιαίτερα προς όσους βλέπεις να κλίνει η καρδιά σου με πάθος επιθυμίας. Η κενοδοξία είναι συμμέτοχος της ανθρωπαρέσκειας και η ανθρωπαρέσκεια συμμέτοχος της παρρησίας. Η δε παρρησία είναι μητέρα όλων των παθών. (σξα΄)
συνεχιζεται..
