Ὦ άγάπη παμπόθητε,
μακάριος ὁ σὲ ἀσπασάμενος,
ὃτι οὐκέτι κάλλος γηγενοὺς
ἐμπαθῶς ἐπιθυμήσει ἀσπάσασθαι.
Μακάριος ὁ σοι περιπλακεῖς ἐξ ἒρωτος θεῖου.
Ἃπαντα γὰρ τὸν κόσμον ἀρνήσεται
καὶ παντί πλησιάζων ἂνθρωπῳ
οὐδαμῶς μολυνθήσεται!
Ἐπαινετός ὁ καταδιώκων σε
ἐπαινετώτερος ὁ εὐρῶν σε
μακαριώτερός ὁ ἀγαπηθεῖς ὑπό σοῦ
ὁ εἰσθεχθεῖς παρά σοῦ
ὁ διδαχθείς ἀπό σοῦ
ὁ κατοικήσας ἐν σοὶ
ὁ τραφείς διὰ σοὺ τροφήν Χριστόν τὸν ἀθάνατον,
Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν!
Ω αγάπη παμποθητή,
μακάριος είναι εκείνος που σε έχει ασπαστεί,
γιατί πια δεν θα θελήσει ποτέ με πάθος
να ασπαστεί κανένα επίγειο κάλλος.
Μακάριος εκείνος που ενώθηκε μαζί σου
με θεϊκό έρωτα·
διότι θα απαρνηθεί ολόκληρο τον κόσμο,
και, αν πλησιάζει οποιονδήποτε άνθρωπο,
καθόλου δεν θα μολυνθεί.
Άξιος επαίνου είναι εκείνος που σε καταδιώκει (σε αναζητά),
αξιότερος επαίνου αυτός που σε βρίσκει,
και μακαριότερος εκείνος που αγαπήθηκε από σένα·
αυτός που σε δέχθηκε μέσα του,
που διδάχθηκε από σένα,
που κατοίκησε μέσα σου,
που τράφηκε από σένα με τροφή τον Χριστό,
τον αθάνατο Χριστό,
τον Θεό μας!
Άγιος Συμεών Νέος Θεολόγος
