Πόσο ωραία είσαι αγαπημένη!
Τα χείλη σου είναι σαν κόκκινη κλωστούλα
και η λαλιά σου είναι χαριτωμένη·
τα μάγουλά σου σαν ένα κομμάτι από ρόδι ανάμεσα στους πλοκάμους σου·
Μέχρις ότου πνεύσει η αύρα τής ημέρας
και φύγουν οι σκιές
εγώ θα πάω στο βουνό τής σμύρνας
και στον λόφο τού θυμιάματος.
Είσαι ολόκληρη ωραία, αγαπητή μου· και ψεγάδι δεν υπάρχει σε σένα.
Έλα μαζί μου από τον Λίβανο, Νύφη
από τον Λίβανο έλα μαζί μου·
δες από την κορυφή τού Αμανά
από την κορυφή τού Σενείρ
και του Αερμών
από τις φωλιές των λιονταριών
από τα βουνά των παρδάλεων.
Κήπος κλεισμένος είναι η αδελφή μου
η νύφη μου·
βρύση κλεισμένη, πηγή σφραγισμένη.
Ο Βλαστός σου είναι παράδεισος από ρόδια
μαζί με εκλεκτούς καρπούς·
κύπρος μαζί με νάρδο·
νάρδος και κρόκος·
καλάμι και κιννάμωμο
με όλα τα δέντρα τού θυμιάματος·
σμύρνα και αλόη
μαζί με όλα τα πρώτης τάξης αρώματα·
πηγή κήπων
πηγάδι ζωντανού νερού,
και ρυάκια από τον Λίβανο.
●
Κάτω από τη μηλιά σε ξύπνησα,
εκεί που κοιλοπόνεσε για σένα η μάνα σου,
εκεί που σ’ έφερε στο φως
εκείνη που σ’ εγέννα.
Βάλε με σαν σφραγίδα στην καρδιά σου,
βούλα πάνω στο μπράτσο σου.
Γιατ’ είναι δυνατή σαν θάνατος η αγάπη,
σκληρό καθώς ο άδης το πάθος το αγαπητικό.
Οι φλόγες της φλόγες φωτιάς,
άγριο αστροπελέκι.
Πλήθος νερά να σβήσουν την αγάπη δεν μπορούν
κι ούτε μπορούν ποτάμια να την πνίξουν.
Αν κάποιος του σπιτιού του
όλα τα πλούτη έδινε
για ν’ αγοράσει αγάπη,
άλλο από καταφρόνια δε θα κέρδιζε.
"-Εσύ που στα περβόλια κατοικείς,
οι σύντροφοι στήνουν αυτί
ν’ ακούσουν τη φωνή σου.
Κάνε να την ακούσω ως κι εγώ.
-Τρέξε, αγαπημένε μου, και φύγε!
Γίνε ζαρκάδι και μικρό ελαφόπουλο
στα κορφοβούνια πάνω,
’κει που φυτρώνουν τ’ αρωματικά φυτά".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου