Και συμπλήρωσε: «Μένω τα τελευταία 15 χρόνια στην Ακρόπολη. Είναι γεμάτη η Ακρόπολη με αστέγους, παντού. Ο λόγος δε του Φιλοπάππου είναι γεμάτος. Ζουν οι άνθρωποι μέσα στο δάσος δίπλα στον φοβερό μας πολιτισμό. Οι άνθρωποι για να φυλαχτούν από τη βροχή πηγαίνουν τα βράδια σε σπηλιές. Τέτοια ασύλληπτα πράγματα. Ο συγκεκριμένος κύριος μου είχε κάνει εντύπωση γιατί δεν τον είδα ποτέ ούτε μαστουρωμένο ούτε πιωμένο ούτε τίποτα τέτοιο. Φρόντιζε τέσσερα σκυλιά όταν τον γνώρισα και είχε πάντα κάτι να προσφέρει. Δεν ζητούσε ποτέ, δεν δεχόταν. Εκτός αν του πήγαινες φαγητό για τα σκυλιά ή για τον ίδιο. Χρήματα δεν δεχόταν ποτέ. Σιγά σιγά άρχισε να μου κάνει μερεμέτια στο σπίτι και είδα ότι είναι ένας άνθρωπος που δίδαξε πολλά και σε μένα και στα παιδιά μου. Είναι μεγάλος άνθρωπος πλέον, 75 ετών. Είναι συνεχώς χαρούμενος αυτός ο άνθρωπος» πρόσθεσε η ηθοποιός.
«Ο λόγος που το δημοσιοποίησα ήταν γιατί, κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να είναι της μόδας τέτοιου είδους πράγματα και όχι οι διακοπές στη Μύκονο», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Από συνέντευξη της στο Ενώπιως Ενωπίω
4 σχόλια:
Έχω συναντήσει κιεγω τετοιες ηρωίδες μεγάλης ηλικίας και μικρές.
Μάλιστα μου έκανε εντύπωση μια γυναίκα η οποία στα χιόνια που είχαν πέσει στην περιοχή ,πέρασε την βραδιά σε παγκάκι βάζοντας ως σεντόνι χαρτοκουτο και για σκέπασμα είχε κούτα
Ψυγείου....
Αχ.."ξένος ήμουν, και με φιλοξενησες..."
Αυτό είναι το φοβερό ,ότι θα κριθούμε μεταξύ μας στο τέλος. Ο Χριστός, φαντάζομαι, θα στέκεται ως ακροατής [...]για κάποιον θα λέγεται ότι είναι μόνος του αυτός και οι άλλοι θα λένε "ναι,δεν βρήκαμε τόπο μέσα του κανείς" ενώ για άλλον θα λένε " εδώ βρήκαμε τόπο να σταθούμε "
Από το βιβλίο του π.Ν.Λουδοβικου, " η ιστορία της αγάπης του Θεού,σελ 279"
... πάντως,
ἀν τὸ νὰ κάνουμε ἄ μ ε σ α , ὅποιο καλό μποροῦμε στὸν πλησίον,
κι ἀν ἀπὸ τὸ ὑστέρημά μας...
τότε ἀκόμη πιό... καλυτερότερο
καὶ ἄριστο γιὰ τὴν ψυχή μας,
ἅμα στηρίζουμε,
(ἀπ' τὴν ἄλλη πλευρά )
αὐτὴν τὴν δόλια καὶ ἀνοικονόμητη ἀπάτη,
τῆς ταχαλεύτερης ψευτοδημοκρατίας
ποὺ παράγει δίπλα στὸν πλοῦτο
κι ἄϕθονη ἀ θ λ ι ό τ η τ α
ὡς μιά... ϕ ο β έ ρ α κι ἀπειλή
γιὰ τὸ τί περιμένει ὅποιον... "ξεστρατίσει" ἀπὸ τὴν ρότα της...
κι ἀγγιστρωνόμαστε ἐπάνω της μ'ἐλπίδα καὶ λατρεία
κι αὐτὸν τὸν ἔρωτα γιὰ τίς χλιδᾶτες ὑποσχέσεις της,
ποὺ μοιάζουν μ'ὅνειρο και διαϕήμιση ἀναψυκτικοῦ
ἴσως...
μὲ τό 'να χέρι χτίζουμε ἐνῶ τὸ ἄλλο μας...
γκρεμίζει...
...
Γνωρίζω ανθρώπους με άφθονα χρήματα τα οποία θα μπορούσαν να πιάσουν τόπο και θα πάνε χαμένα.
Η φιλανθρωπία είναι αλήθεια ότι σβήνει σίγουρα τα μη θανάσιμα αμαρτήματα.
Συμφωνώ με τον εμπεσων ότι πρέπει να γίνεται από το υστέρημα.
Δημοσίευση σχολίου