Τώρα που αρχίζει η νηστεία θα ακούσουμε για άλλη μια φορά όλα αυτά τα ωραία «αγαπουλίστικα» λογάκια.

Ότι δεν χρειάζονται νηστείες, ότι αυτή η νηστεία εισήχθη αργότερα, ότι σημασία έχει η καρδιά σου και η καλοσύνη σου κλπ.

Η νηστεία είναι στην ουσία μια ερωτική κίνηση σε σχέση με το πρόσωπο του Χριστού. Μια περίοδος πνευματικής γυμναστικής ώστε να τοποθετήσω τον εαυτό μου σε μια άλλη πνευματική τροχιά. Από το σκοτάδι στο Φως. Από την αρρώστια στη θεραπεία και την ίαση. Ένας αποφασιστικός θεληματικός υπαρξιακός προσανατολισμός, ελεύθερα, χωρίς εξαναγκασμούς και πιέσεις. Ο αγώνας αυτή την περίοδο δεν είναι μόνο στις τροφές. Δεν μένω εκεί. Ξεκινάω από εκεί για να βυθιστώ στην καρδιά μου. Θα ξεκινήσω από την κοιλιά για να πάω στην καρδιά. Θα κάνω εγκράτεια στην επιθυμία να τρώω κάποια φαγητά ώστε να μάθω να συγκρατούμαι και να μην τρώω τον συνάνθρωπό μου. Να ανοίξω «πόρτες» και «παράθυρα» στο δωμάτιο της καρδιάς μου για να μπει ο Χριστός και να δω τι υπάρχει μέσα και να αρχίσω τις πνευματικές τακτοποιήσεις, που έλεγε και ο Άγιος Παϊσιος.

Φυσικά είναι αδιανόητο να κάνω νηστεία χωρίς Εκκλησιασμό, Θεία Κοινωνία, Εξομολόγηση και Προσευχή.

Οι περισσότεροι αδερφοί μένουν στο διατροφικό κομμάτι κι αυτό φυσικά συνιστά ειδωλολατρία ή τουλάχιστον μια ωραία διατροφική θρησκευτική δίαιτα για κάποιες μέρες. Πολλοί μένουν στο διατροφικό κομμάτι από συναισθηματική θρησκοληψία. Έτσι για να πούνε στον Χριστό ότι έκαναν και κάτι για Εκείνον, οπότε να είναι καλά στην υγεία τους και να μην πάθουν κάτι κακό. Γι’ αυτό και η νηστεία είναι ολοκληρωτική. Δεν μπαίνει απλά ένα όργανο του ανθρώπου στη νηστεία πχ το στομάχι. Αλλά ολοκληρωτικά ο άνθρωπος. Κρατάμε χαλινάρια από όλα τα μέλη του σώματος ώστε με την άσκηση να γίνουν μέλη του σώματος του Χριστού. Να βρούνε άλλο νόημα και άλλη προοπτική. Πολλοί αδερφοί μας χαίρονται που κατάφεραν να βγάλουν διατροφικά τη νηστεία και να χάσουν κάποια κιλά. Αυτό δεν είναι κακό και φυσικά είναι ένα αποτέλεσμα όχι ο ουσιαστικός σκοπός. Αν νηστεύει το στομάχι αλλά όχι το στόμα από την κατάκριση τότε έχουμε υποκρισία. Το θέμα είναι τι θέλουμε και γιατί θέλουμε να το κάνουμε αυτή την ευλογημένη περίοδο.

Δεν έχει ο Θεός ανάγκη τη νηστεία μου και τον αγώνα μου γενικότερα. Ούτε ο γιατρός έχει ανάγκη τις θεραπείες μου. Εγώ έχω και νιώθω την ανάγκη. Θέλω να τη δω αλλιώς που λένε και οι νέοι.

Αν αποφασίσεις να νηστέψεις και θέλεις πραγματικά να αγωνιστείς αυτή την περίοδο, να το κάνεις ολοκληρωτικά αλλιώς δεν έχει νόημα.

Το ερώτημα είναι το εξής . . .

Θα γεννηθεί ο Χριστός και η καρδιά μου θα μείνει στα σκοτάδια της ή θα κάνω την κίνηση να προσανατολιστώ προς τον ήλιο της δικαιοσύνης για να βρω το πραγματικό νόημα της ζωής;

Καλό αγώνα σε όλους . . .

π.Σπυρίδων Σκουτής