Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2024

Τα φύλλα πέφτουν, πέφτουν λες από ψηλά, σαν να ξεράθηκαν οι κήποι τ’ ουρανού· πέφτουν με μι’ άρνηση στο στόμα του κενού.

 Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.

2 σχόλια:

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

... ναί... με μίαν άρνηση, μην και σαπίσουν...

μα... και σ αυτό... στο τέλος,
θα υπάρξει μία λυτρωση
αφού θα γίνει, η αμετάβλητη ουσία τους...
οι καθαρμένες μνήμες τους(;)

ο τροφοδότης,
μίας ολοκαινούριας ανθοφορίας... !

Νεκτάριος είπε...

Πέφτω κι' εγώ απ' την βιτρίνα
σαν μια ξεκρέμαστη κουρτίνα
μα, να, μία φωνή ελέους
και χέρι τύπου βασιλέως
με μία βίαιη γαλήνη
με ρίχνει κάτω από μια κρήνη
να φύγουν όλα τα σημάδια
που μου τυπώσαν τα σκοτάδια.